Freyr - 01.09.2000, Blaðsíða 16

Einar og Eyþór að marka.
þá kemur hann upp að Hesti, ásamt
Sigríði konu sinni, og er þá hjá mér
í mánuð á sauðburði. Það er eftir-
minnilegur tími. Hann varð að fara
mjög vel með sig og Sigríður pass-
aði upp á það, en hann vildi hafa fé-
lagsskap milli þess að hann hvfldi
sig og þetta voru alveg ógleyman-
legir dagar og kvöld og ekkert
kvöld eins. Hann var svo Iifandi og
kunni frá svo mörgu að segja að
það voru alveg botnlausar sögur af
mönnum og af starfinu bæði hér-
lendis og erlendis. Það var óbætan-
legt að það náðist ekki að koma
þessu á bók.
Og eftir að ég kom hingað norður
þá hringdi hann iðulega í mig og
talaði lengi og heimsótti mig
nokkrum sinnum og skoðaði þá
hrútana. Eg man eftir því að ég átti
einu sinni þrjá hrúta undan Soldán
frá Hesti sem reyndust afar vel.
Einn af þeim fékk verðlaunaskjöld
eitt haustið sem besti hrútur í hér-
aðinu. Ég sagði þá við Halldór.
Héma er ég með þrjá bræður og
einn af þeim er með þetta horbak
sem þú varst alltaf að tala um að
væri óþolandi þar sem hægt væri að
telja öll þverþomin, þ.e. það var
hægt að merkja þau en hann var sí-
valvaxinn, lágfættur með úrvals
lærahold. Hinir bræðumir vom aft-
ur á móti með svo kúpt bak að þar
fannst hvergi neitt bein.
Ég segi við Halldór að þetta sé
besti hrúturinn í raun þó að hann sé
lægst dæmdur, þessi gefur lang-
besta flokkun og stjömumar komi
undan honum, Já, sagði Halldór,
þetta þekki ég, þetta er alveg hár-
rétt, ég er búinn að uppgötva þetta á
Hesti að það má ekki setja á þetta
baklag, sem ég hélt áður fram því
að með því fylgir oftast alltof mikil
fita utan á þverþomunum. Halldór
sagði einfaldlega að við kjötmæl-
ingamar á Hesti hefði hann lært
þetta.
Á ráðunautafundi í Bændahöll-
inni um þetta leyti þá hélt hann
þrumandi ræðu og sagði að öll
þessi mál sem tekin em á hrútasýn-
ingum væm gagnslaus nema eitt.
Þið þurfið bara að taka eitt mál og
svo notið þið finguma. Þetta mál er
af framleggnum og ef hann er lágur
og brjóstkassinn sívalur og læra-
hold góð þá er það það sem skiptir
máli. Mikið brjóst- og bakmál em
neikvæð varðandi kjötgæði. Ég
man hvað sumir ráðunautamir urðu
reiðir og töldu Halldór orðinn elli-
æran. Þetta væri marklaust og þvert
ofan í það sem hann hefði sagt áður.
En Halldór talaði af reynslu, reynsl-
an hafði kennt honum þetta. Og eft-
ir þessari aðferð vinn ég og er löngu
hættur að mæla bak og brjóst á
lömbunum, það verður bara að
finna þetta með fingmnum og það
þarf að finna fyrir þverþomunum á
ásetningslömbunum, annars verða
afkvæmin of feit og falla í mati. Ég
þakka Guði fyrir meðan við höfum
Hestbúið og þá öflugu ræktunar-
starfsemi sem þar fer fram, á meðan
þurfum við ekki að kvíða því að
framfarir verði ekki í sauðfjárrækt-
inni.
Hvernig er svo staðið að
búskapnum hér núna?
Við eigum fjóra syni; Einar Eð-
vald, Elvar Eylert, Eyþór og Sigur-
jón Pálma. Það eru þrjú ár síðan ég
leigði Elvari búið og svo seldi ég
honum það nú um sl. áramót, þ.e.
sauðféð, hrossin og kýmar, sem em
tvær til heimilis, ásamt jörðinni og
100 ha úr Elivogalandi, sem Dúddi
hafði eignast, að undanskildum 50
hektörum kringum loðdýrabúið.
Elvar er búfræðingur frá Hólum og
einnig menntaður sem reiðkennari
þaðan. Elvar býr hér nú ásamt konu
sinni, Sigriði Fjólu Viktorsdóttur,
og eiga þau tvær dætur, Ásdísi Ósk
og Viktoríu Eik.
Einari seldi ég svo loðdýrabúið
og 50 ha land þar í kring. Einar er
kandídat frá Hvanneyri og með
mastersgráðu í búfjárrækt frá
Landbúnaðaháskólanum í Kaup-
mannahöfn. Samhliða búrekstrin-
um vinnur hann líka sem ráðunaut-
ur í loðdýrarækt hjá Bændasamtök-
unum og fleimm, með aðsetur á
Sauðárkróki. Sá þriðji, Eyþór, er
nú við nám í Landbúnaðarháskól-
anum á Hvanneyri, í háskóladeild,
og Sigurjón Pálmi, sem er rétt um
tvítugt, er úti í Austurríki að temja
hross. Fyrir fjómm ámm keypti ég
eyðijörðina Þröm í Staðarhreppi
hinum forna til beitar og þeir
Eyþór og Sigurjón skipta henni
með sér. M.E.
16 - FREYR 8/2000