Sameiningin - 01.04.1916, Síða 33

63
Gamla konan kvaS þaö velkomið og bauS þeim inn í stofu. Þar
bar hún á borS fyrir þá þaS bezta, sem hún átti til.
Edward sat úti i horni og gleymdi um stund harmi sínum, viS
þaS aS virSa fyrir sér gestina tígulegu og hlýSa á samtal þeirra.
En þá varS honum alt í einu litiS á nýju bláu húfuna, sem keypt
hafSi v’eriS fyrir peningana, sem hann hafSi veriS aS draga saman
til þess aS kaupa biblíu fyrir. Nú voru peningarnir farnir og hanni
átti enga biblíu, og sá enga leiS til þess aS eignast hana langa lengi..
Og út af þeim hugsunum fór hann aftur aS gráta.
“HvaS gengur aS þér, drenigur minn?” spurSi yngri gesturinn
og horfSi á hann; “þú ert eins og þú hafir ekkert annaS gjört alla
vikuna en aS gráta.”
“Kom þú hingaS og segSu mér, hvaSa mótlæti hefir komiS fyr-
ir þig,” sagSi hinn maSurinn. En Edward var feiminn og ýtti sér
fastar inn í horniS og þeir höfSu ekkert orS úr honum,—ekkert nema
gráthljóS. Þeir véku þá spurningu sinni aS ömmu hans.
Gamla konan sagSi þeim alla málavöxtu, og bætti svo viS: “Eg
er aS segja honum aS taka þetta ekki svona nærri sér. Hann eignast
biblíu meS tímanum og í staSinn fyrir hana hefir hann nú fengiS
fallega bláa húfu. HugsaSu um þaS Edward; ef þú hefSir ekki
eignast húfuna,, þá hefSir þú ekki getaS fariS meS kennaranum þin-
um og öllum skólabörnunum aS sjá hershöfSingjann mikla, hann
W ashington.”
“En eg v'ildi heldur eignast biblíu en sjá hershöfSingjann,” svar-
aSi Edward einbeittur. Gestirnir brostu aS ákafanum í honum og
sgSu, aS þaS væri vel fariS, ef hann hefSi alla æfi eins miklar
mætur á hinni helgu bók eins og hann hefSi nú.Svo borguSu þeir
gömlu konunni ríflega fyrir matinn, kvöddu hana og drenginn vin-
samlega og héldu leiSar sinnar.
Tveim dögum siSar, þegar Edward og amma hans voru aS borSa
kveldverSinn, nam pósturinn staSar fyrir utan húsiS. “Skyldi hann
vera meS bréf til mín,” sagSi gamla konan; “hver skyldi vera aS
skrifa mér?” og hún fór til dyra.
En hún hafSi getiS skakt til; því þaS var ekki bréf, sem póst-
urinn afhenti henni, heldur ferskeyttur böggull, og utan á hann var
skrifaS til Edwards.
“HvaS getur þetta veriS, barniS gott?” sagSi hún og flýtti sér
aS setja upp gleraugun, en á meSan var Edward meS skjálfandi
höndum aS leysa utan af böglinum. Hann hljóSaSi upp yfir sig af
gleSi, þegar hann sá hvaS í honum var. HvaS heldur þú, aS þaS
hafi veriS? ÞaS var biblía í gyltu bandi, og utan á öSru spjaldinu
var nafn, Edwards meS stóru gyltu letri. En þó undruSust þau enn
meir, þegar þau opnuSu bókina og sáu aS þar var skrifaS:
Til Edward Johnson,
frá George Washington.
Eg held varla aS til hafi veriS ánægSari drengur á þessari jörS, en
Edward litli var þaS kveld.