Skólablaðið - 01.10.1947, Page 13

13
E S JAN,
ÞÚ fjallið, sem hlóðst upp úr fljótandi legi,
í fjölda mörg ár hefur myndazt
úr jafnsléttri heiði að háfjallavegi,
og hugur hvers landa mun bindast
við tign þína, bláma þinn, bláfagra móðir,
þitt blágrýti, hlíðar og skörð.
Þín mun eg minnast sem blásnauður bróðir
og biðja þig halda um mig vörð,
ÞÚ ert hinn voldugi höfuðstaðsherra
og hefur þig mjög yfir bæinn.
Lands vors þú bæði ert biti og sperra
og birtist oss handan við sæinn.
Sveitinni verðurðu trauðla að
nó tápmiklum piltum vors lands,
og vaxs.ndi kynslóðum fagnar á fróni
þú fegursta, sköpuð við eldanna dans.
Hör ður.
ÍS JÍ í A R H I'S KA.
Hafrótið bylur á hauðrinu títt,
hamast í algleymi bylgjanna strítt,
vindur um veröldu þýtur.
Dagur 'er liðinn, og dreifir sór vítt
drungalegt myrkrið uon strandlendið grýtt,
holskefla a brimþrepi brýtur.
Ömurleg nótt gengur einu á hönd
óvörðu flevi við boðanna rönd,
sem nisst hefur ra sína og reiða.
í þvílíku brimróti björgin er vönd,
þá beljandi., elgurinn þoytist að strönd
og ætlar ser skipi að eyða.
ÞÓtt skipið só sterkt, pá er staðan samt hál,
er stóreflis brotsjóar fremja slíkt tál,
Það hlýtur að.lokum að líða
í ægisins hreilandi, hvítfexta bál,
til beljar af stáð fer hver einasta sál,
þar dómsdagsins ber þeim að bíða.
Hör ður.