Litli Bergþór - 01.04.1989, Qupperneq 21

Þriðja leit - frh.
að það væri best að spara þann
skjótta, ef maður skyldi nú finna
trippið. Jú, viti menn, þegar ég
kem suður fyrir Kjalfell, þar er
dálítið graslendi, þá sé ég ofan á
trippið þar sem það er að bíta
gras í laut. Ég snarstoppa og hef
hestaskiptiogleggáþann skjótta.
Það tekur ekkert eftir mér, ég
stoppa dágóða stund en held svo
af stað. Þegar það sér mig tekur
það sprettinn austurmeðfjallinu.
Hélt ég að það myndi stoppa hjá
Lauga þegar það sæi hestana hjá
honum, en það fór á annan veg,
það stökk beint inn á Kjalhraun.
Ég lét nú þann skjótta vaða á eftir
því eins og hann komst. Eins og
allir vita sem til þekkja þá er nú
ekki góður reiðvegur þama. Ég
komst oft fyrir það, en það var
alveg sama, það skeytti ekki um
neittnemaaðkomastáfram. Það
er ekki að orðlengja það að ég
eltiþaðinnundirÞórisvatn. Þar
skildi með okkur. Þá var sá
skjótti, sem ég reið, allur orðinn
blóðugur á fótunum og ég þorði
ekki að leggja meira á hann, enda
var komið að myrkri. Hélt ég nú
í náttstað og sagði farir mínar
ekki sléttar. Það var þó gott að
bera búinn að finna það, hvemig
sem framhaldið yrði.
Morguninn eftir riðum við allir í
hóp með tvo hesta hver, inn á
Fjórðungsöldu. Þar skiptum við
okkur. Laugi og Guðjón fóm
inn veg, inn að Blöndutjörnum.
Þær eru rétt þar sem vegurinn
kemuraðBlöndu. ViðJónfórum
vestur að Þórisvatni, því nú varð
að finna trippið. Það var bjart
veðurogauðjörð. ÞegarviðJón
erum komnir miðja vegu vestur
að vatni, erokkur litiðí norðurátt.
Þá sj áum við að þeir em á flugferð
á veginum á eftir trippinu og það
hélt sprettinum út að veðurstofu
á Hveravöllum. Þar gátum við
gengið að því og beislað það,
enda var það farið að gefa sig,
sem von var, því þetta er löng
leið. Fómm við nú heim á
Hveravelli, hituðum okkur kaffi
og stönsuðum í klukkutíma.
Vorum við nú harla kátir yfir
góðudagsverki. Þegarviðfórum
á stað af Hveravöllum bundum
við trippið utan á spakan hest og
fórum svo í rólegheitum í
Fossrófu til gistingar. Var það
farið að temjast þegar þangað
kom um kvöldið. Átþaðheyum
nóttina með hinum hestunum og
virtist taka þessu með ró.
Morguninn eftir fór einn okkar
með trússarana í Hvítárnes, því
þargistumviðnæstunótt. Þávar
trippið orðið svo spakt að það
elti hestana ogþað gerði það sem
eftir var ferðarinnar. Þegar við
komum suður að Hvítárbrú var
það orðið svo sárfætt að það gekk
eins og á nálum. Það var svo
hófbarið sem ekki var furða eftir
alla þessa leið á gijótinu. Við
skárum strigapoka, sem var undir
hey og vöfðum fætuma á því upp
að hnjám og það bjargaði því við
suðuríFremstaver. Viðþorðum
ekki að fara með það lengra og
kom bíll að sækja það. Ég held
að það hafi komist óskemmt til
eigandans. Þá er þessi saga á
enda. Viðfundumfjórtánkindur
í þessari ferð og vomm við harla
ánægðir með ferðina. Það er
alltaf gaman þegar vel gengur á
hvaða sviði sem það er.
Skrifað á Þorra 1989.
Litli Bergþór 21