Skólablaðið - 01.04.1966, Blaðsíða 16

- 164 -
poki og tómur bíll og
tómt andlit og maður
er sjálfur hálftomur.
Tunna. Hun er tóm.
Brotnar spýtur. Hjól-
dekk. Bxldekk. Tvö.
Felga. Rúðubrot.
Engar flugur. Tíú þús-
und benzínslettur.
Einstaka rökkvað and-
lit sór maður allt í
einu að það er búið
að standa dauflega fyr-
ir innan gluggann og
horfa.
Mór opnuðust flóð-
gáttir himinsins og ég
svalg 1 mig broskalt
greinileika - peysukraginn holdvöknaði
og draup og lak af honum og ullin þæfð-
ist en illfygli hurfu og vélarnar sungu
þvá steinarnir hlóðust en mennirnir
hímdu 1 afkimum, skugga-legum og þurr-
um en óg datt og datt.
Hátt var þar hlaðið þeim helvízkum
fersteinum og staflað í þakkljúfa, og
skyldi aldrei verið hafa, að reyna að
raða þeim hornréttu ferhyrndu djöflum
í stílhreina stæðu og offorsið en hér
kemur aðalatriðið því svo sagði maður
einn steinn og annar og alltsaman
hoppaði.
Datt.
Skreið.
Skruðningar.
Og allt í dúnalogn.
Nei því -
en fiski já
fiskifluga,
hún hlýtur að hafa dottið niður í
portið eða ja ég veit ekki hvaðan
já fiskifluga sveifaði loftið í kringum
mig og hleðslusteinaurðina
urðina kafháa urðina úlfgráa urðina
og runnu
nú tveir til og samstöfu vandhornin
steinanna : margbrotin mölvuð og eydd
Stigur upp af steinunum stybba og
raunsæi.
Sjónaldið stýrist upp í himinglætuna
sem að vísu er líítilfjörleg
í
fróðlegum samanburði við
furðuna.
Eins og útlifaðir eldspítu-
stokkar.
Skakkt va r nú
Aðrirsálmar, yfirbreiðsla
ut náumítraktor og reyn-
umaðbjarga en þvísem-
bjargaðverður aldrei er
að vita að slasaðist
einhver svo enginn gott
erkomdu - mauramaur.
A
AÐU
MAÐ
R
AÐUR
MAÐUR
MAÐU
MAÐUR
MAÐU
MAÐU
: or
R RÐ
R RÐI
R OR
ERK TA
ERKA TAÐ
FER R
ER TAÐU
E NN ER N
RÐIN FERK TAÐUR
ER ORÐI FE KAN AÐU
ER ORÐIN FE KANTAÐUR
E ORÐI FE KAN AÐU
E ORÐI FE KAN AÐU
hrávita blautvörm steypan og stór korn
í henni þótt skýjað væri og sá í bláan
feld út á milli þvú maður stóð úti og
maður þreif á grindina og sparkaði
klossanum brútal og kröftugur - þreytt-
ur á næsta augnabliki en mótin ská-
runnu sifellu samrunu óvillu og maður
varð að hafa sig samvillu allan við og
hossabúm og næsta komin spark og
hnykkur stingur gleymdask þurrir köggl-
ar kalkþurr veggur hundrað gluggar og
daufgrátt andlit smám saman pappa-
kassar bildekk og benzíndolla nei anzkot-
inn dugar ekki vinna og lifa og græða
og eyða, næfeta komin afgreidd, sex
dagar framundan þreyta og báóráp kaffi