Skólablaðið - 01.04.1966, Síða 19

- 167 -
SKÓLABLAÐ það, sem hér skal gjört
að umtalsefni, þ. e. 4. tbl. 41.árgangs,
hefur sennilega heiðurinn af þvf að vera
hvað bezt þess árgangs ( 5. tbl. skiljan-
lega undanskilið ). í umræddu blaði má
sjá mikið magn alls kyns skriffinnsku,
mér töldust titlarnir vera 28; en það er
ekki bara að talan sé há, heldur er
einnig mikill hluti blaðsins skemmtilegur
aflestrar.
Efni í bundnu máli hefði mátt vera
meira í þetta stéru blaði, en þar gnæfir
efst ljóð Einars ólafssonar "För í snjó".
Ég vona fastlega, að við fáum framvegis
að sjá meira ur þeirri átt. Mun lelegri
þykja mér ljóð þeirra Vilmundar og
Hrafns, en þó tel ég "Mildi" Hrafns ögn
skárri ljóðum Vilmundar. Ég er helzt
á því, að Vilmundi fari betur að yrkja
órímað, fremur en að vera að basla við
að koma saman stuðlum og höfuðstöfum,
að viðbættu endarími í hverja bögu eður
ambögu, þar eð mér virðist ljóst, að
honum er það alls ekki eiginlegt, enda
vill merkingin oft á tíðum fara forgörð-
um. Hann hefur, að minu áliti, sent frá
sér marga góða rímleysu og spillir
aðeins fyrir með þessum umbrotum, með-
an þau eru ekki betri.
Smásögurnar skipa sinn sess í þessu
blaði sem öðrum, og eru þær allsittmeð-
hverjumóti. "Tvær sálir" Jens P. Þóris-
sonar lofa góðu og sýna að mínu áliti,
að hann er vel kominn í ritnefnd, og
vona ég, að hann bregðist ekki næsta
vetur vonum þeim, sem hann vekur með
þessari sögu. Mér hefði þótt eðlilegra
að rita Viet-Kong í stað Viet-Cong til
samræmis hinum staðaheitum; það er
sennilega aðeins athugunarleysi af hálfu
höfundar og í sjálfu sér smámunir.
Næsta smásaga blaðsins er saga Péturs
Gunnarssonar "Þegar Guð gat ekki fyrir-
gefið". Sú saga er rituð í frásögustíl,
mjög lipurlega að mínum dómi. Þykir
mér Pétri takast þar vel upp ; sagan er
lifandi og nær vel sex ára polla, einnig
finnst mér skreytingin fara vel.
"Ættjarðarást" óttarrs Guðmundssonar
er rammíslenzk sjómannafyllerássaga og
á margan hátt vel skrifuð, enda kann
Óttarr að halda á penna. En einhvern veg-
inn kann ég ekki við "vóru" í þessu um-
hverfi, þó svo að ættjarðarástin sé sterk.
Ærið þykja mér blöðin á Islandi orðin
snör í sínum fréttaflutningi, að maður nú
ekki minnist á póstsamgöngurnar. En
slíkt er auðvitað aukaatriði, þótt slúk tíma^
skekkja stingi mann ósjálfrátt eins og
endirinn hafi átt dulítið erfitt með að verða
til og höfundur þvf gripið til þessa neyðar-
úrræðis. Það hefði strax verið ö^n
skárra, ef landarnir hefðu verið latnir
dúsa ögn lengur inni, en slíkt væri að
sjálfsögðu þjóðarskömm og pvi ófær leið.
Sagan "Fótur guðs" eftir Þorarin Eld-
járn rekur lestina, Hún er anzans ári
skemmtilegur lestur að mínu áliti eins og
flest, sem frá þeim manni kemur. Það
má sjálfsagt finna ýmsa vankanta á "Fæti
guðs" og sýnist sitt hverjum, en ég ætla
ekki að fara neitt að hnýta í hann hér.
Aftur á móti finnst mér ÞÓrarinn lýsa
árstíðaskiptunum skemmtilega með sólar-
lýsingu sinni.
Af beinum innblæstri er þá eftir að
telja "Þætti úr frelsisstrfði hugsunarinn-
ar" ólafs Torfasonar, svo og "Uppgjör"
Ingólfs Arnar. Þeim þáttum er það sam-
eiginlegt, að ég á í* fullu fangi me'o að
innbyrða þá, ÞÓ hefur einþáttungur Ing-
ólfs þann kost, að þar má halda þræðinum,
og mér virðist sem þar leynist heilmikil
speki, þótt ég sé eins og ég sagði vart
búin að gríþa hana enn. Grafararnir
minna mig helzt til mikið á síðsta hluta
"Orða og leiks", þ. e. "SkemmtiferÖ á
vúgvöllinn" eftir Arrabal, og til þess að