Skólablaðið - 01.04.1966, Blaðsíða 21

169 -
Ernir Snorrason :
Stuttur einþáttungur
Hlutverk :
Jonatan : Fesýslumaður. Sjálfsánægður, velklæddur, feitlaginn á sjötugsaldri.
Petur : Sópari . Var áður sjómaður. Hann er skarpleitur og greindarlegur á svip-
inn. Dálítið lotinn í herðum. í svip hans má greina nokkurra uppgjöf.
Á sjötugsaldri.
Kristján : Sonur Péturs. Grannvaxinn, þróttmikill, ungur maður á tvitugsaldri.
Hann er líkur föður síhum, nema töluverðrar hörku gætir í svip hans.
Hann er þungbúinn á svipinn alla jafna.
Tilhögun einþáttungsins.
Ef leikþáttur þessi skyldi einhvern tíman verða færður upp, er mælt með þvi,
að segulbönd verði notuð til að skila hugsunum leikenda með röddum þeirra sjálfra.
Og væru segulböndin staðsett nokkurn veginn, þar sem persónurnar héldu sig. Nú er
staða leikenda á sviðinu 1 sjálfu sér mjög einföld og á valdi leikstjóra, þannig er og
varið með hugsanir leikenda. En benda má á, að þar sem hugsunin er slitrótt, væri
æskilegt að segja hana fram fremur hægt með einhverju millibili, annars hratt.
Mesta vandamálið við uppsetningu Jjáttarins er hraðinn. En möguleikarnir eru marg-
ir, svo að enginn ákveðinn leiðarvisir verður gefinn. Bent skal samt á, að fyllsta
samræmis verður að gæta allan leikinn út.
Hugsanlegt væri að láta leikendur segja fram hugsanir sínar án segulbanda,
en það yrði mjög vandasamt og ekki mælt með þvi.