Litli Bergþór - 01.07.1997, Blaðsíða 11

L-B: Og við hvað störfuðuð þið?
Helgi: Ég var hjá sjónvarpinu í 19 ár, fyrst sem
nemi og síðar sem ljósmyndari og
kvikmyndatökumaður. Byrjaði þar á fyrsta
útsendingardegi árið 1967. Ég lærði hjá Óskari
heitnum Gíslasyni, var síðasti neminn hans og er
stoltur af því að hafa fengið að vera hjá honum.
Björg: Ég var hjá Glit í 10 ár, aðallega við
málningu á keramikmunum. Svo var ég hjá Optik í
Hafnarstræti og lærði þar gleraugnasmíði, það sem
hægt er að taka hér heima.
L-B: Hvað kom til að þiðfluttuð hingað í
Tungurnar?
Helgi: Það var alltaf fjarlægur draumur að flytja
austur. En fyrst var þetta bara fikt. Björg keypti
tómata- og gúrkufræ og sáði í potta í íbúðinni okkar
í Reykjavfk. Plönturnar urðu fljótlega svo stórar að
þær komust ekki fyrir í stofunni og þá byggðum við
plasthús við sumarbústaðinn á Iðu og fluttum
plönturnar þangað. Það þurfti auðvitað að vökva
þær daglega, svo við skruppum á kvöldin eftir vinnu
til að vökva! Okkur fannst þetta spennandi og
fórum að athuga með möguleika á að kaupa
garðyrkjustöð. Við komumst hinsvegar að þeirri
niðurstöðu að hagstæðara væri að leigja land af
hreppnum og byggja.
Þetta var auðvitað bilun og ekkert vit í þessu!
En við höfum alltaf gert það sem okkur hefur dottið
í hug, margt hefur tekist, annað ekki. Ef við
hefðum sest niður fyrirfram og reiknað allan
kostnað hefði aldrei orðið neitt úr neinu. Það
gerðum við ekki og á árinu 1985 fluttumst við í
Tungurnar og settumst að í sumarbústaðnum.
Seldum litlu íbúðina okkar í bænum, fengum land
og byggðum garðyrkjustöðina Slakka. Fyrst 500
fermetra hús, síðan 800 fermetra hús á fjórum árum.
Séð yfir hluta húsdýragarðsins.
L-B: En hvernig kom dýragarðurinn til
sögunnar?
Helgi: Dýragarðurinn. Hann kom eiginlega
óvart. Við vorum alltaf með mikið af dýrum í
kringum okkur. Fyrst vorum við með endur á Iðu
sem við fluttum hingað í gróðrarstöðina. Þá
byggðum við fyrsta smáhýsið, sem stóð þar sem
stóri burstabærinn, eða veitingahúsið, er núna. Það
voru nokkrar fjölskyldur á tjaldsvæðinu, sem
uppgötvuðu að þarna var eitthvað fyrir bömin að
skoða. Fyrst kom ein fjölskylda, síðan önnur og
fljótlega var varla vinnufriður fyrir gestagangi. Það
var því annaðhvort að hætta við dýrin eða gera þetta
að búgrein. Þetta hefur verið um 1989 - '90. Við
kusum að halda áfram og bættum við okkur
kanínum. Fljótlega uppúr því byggðum við
burstabæinn. Hann var þó ekki hugsaður í
sambandi við dýragarðinn, heldur til að selja
minjagripina okkar, sem við ætluðum að hafa svo
mikinn tíma til að dunda okkur við að framleiða á
veturna, þegar ekkert væri að gera! Björg hefur gert
töluvert af munum úr leir, og saman höfum við gert
kertastjaka úr Hekluhraungrýti o.fl. Hraunið
sækjum við upp að Heklu, þegar tími vinnst til.
Skreppum svona á kvöldin eftir vinnu.
Kertastjakar úr Hekluhrauni.
Helgi dregur fram skemmtilega muni úr leir eftir
Björgu og sýnir blaðamanni.
Þetta með bæinn datt okkur bara í hug einn
daginn, sáum það fyrir okkur að það myndi vera
fallegt að hafa burstabæ á milli gróðurhúsanna, og
28 dögum síðar var bærinn risinn. Eins og ég sagði,
höfum við alltaf framkvæmt það, sem okkur hefur
dottið í hug ef við höfum getað. - En tímann til að
framleiða minjagripina höfum við hinsvegar ekki
fundið ennþá.
Litli - Bergþór 11