Litli Bergþór - 01.06.2007, Blaðsíða 12

Laugarásminningar
Nýlega barst einum ritnefndarmanna Litla-Bergþórs bréf frá leiksystur sinni, Jónu Dísu Sævarsdóttur, frá
Heiðmörk í Laugarási. Þar rifjaði hún upp margvíslegar minningar frá æskuárunum áður en hún flutti á brott.
Frásögn hennar var skemmtileg og er því birt hér með hennar samþykki.
S. S.
Sandkassaleikirnir voru vinsælir bæði úti á róló og
bara ef það var sandhrúga vorum við dugleg að byggja
hallir, vegi, sundlaugar og fleira og fleira. Róló var nú
aðalstaðurinn, þar var farið í fótbolta, brennó, karlinn í
tunglinu, nú að ógleymdum rólunum sjálfum en þar
var nú rólað og rólað. Stundum sungum við meðan við
vorum að róla og ég man eftir einu lagi sem var ansi
vinsælt að syngja og það hátt þegar það komu rútur
með túrista í sjoppuna:
Sól sól skín á mig.
Hanna Valdís rekur við.
Fýlan er alveg að drepa mig.
Sól sól skín á mig.
Þetta þótti og er auðvitað ofboðslega dónalegt !!!
Svo þegar við fórum að eldast var nú gott að róla og
vera á trúnó, nú eða hanga á kvöldin í rólunum þegar
ekkert var að gera, við gátum þá allavega rólað. Munið
þið eftir æðinu sem við tókum í að bræða vatnslitina
okkar á rörunum og búa til listaverk? Þegar ég var
búin að bræða alla vatnsliti sem til voru á heimilinu
Þarna var grímuball á Heiðmörk, Jóna Dísa, Hulda Sæland,
Ragnhildur Hanna Harðardóttir, Anna María Gunnarsdóttir og
Marta Esther Hjaltadóttir. Það er greinilegt að fataskápurinn
hennar mömmu hefur verið vinsæll.
fór ég og suðaði í Heru og Ninnu, frænkum mínum, og
þær gáfu mér stóra macintoshdós með gömlum litum
og enduðu þeir líka í svaka listaverki. Það voru fleiri
staðir vinsælir á róló, en það var skurðurinn. Þar var
svaka þægilegt að hanga þegar það var rok, nú svo sá
enginn ef það var einhver að fikta við að reykja. Það
var sérstaklega vinsælt að liggja þar eftir að búið var
að slá völlinn þá var grasinu hent ofan í skurðinn og
þá var þetta frábær staður að liggja og kósa sig í, þang-
að til fyrsta rigningin kom, jakkkk.
Og ég er ekki viss um að jafn litlir staðir hafi haft
íþróttafélag eins og við áttum, en það var stofnað upp í
gamla fjósi og hét að sjálfsögðu íþróttafélag
Laugaráss. Mig minnir að Biggi hafi verið formaður
og staðið fyrir þessum framkvæmdum. Þá koma aðrar
minningar úr fjósinu en það var aðallega að liggja í
hlöðunni, namm, það var svo góð lyktin þar.
Við vorum ekkert í því að reykja í súrheysturninum en
mér skilst að allir mínir bræður hafi byrjað að reykja
þar, við stofnuðum bara íþróttafélag.
Sjoppan lék nú stórt hlutverk, þar var allt svo gott og
svo var svo góð lykt þar inni, súkkulaði- lakkríslykt.
En eini gallinn var að við áttum aldrei pening, en stund-
um fundum við flöskur og það var gaman. En kannski
ekki eins gaman að bíða eftir að einhver kærni að
hringja á bjölluna því ekki gat maður hringt með eitt
gler til að kaupa fjórar karamellur, nei og biðin gat oft
verð ansi löng, en alltaf á endanum kom einhver sem
átti leið um eða hafði verið hjá lækninum. í minning-
unni var draumur í dós að fá sér litla kók í gleri og
lakkrísrör, nú eða lakkrísrúllu og síríuslengju. Munið
þið eftir gospillunum sem við vorum mörg alveg sjúk
í? Þær voru í álpappír og sjúklega góðar.
Svo voru þær bannaðar vegna þess að ef maður
borðaði heilt baðkar af gospillum á dag í 40 ár gat
maður fengið krabbamein, og hana nú.
Margt var nú spjallað á brúsapallinum og þegar hann
var fjarlægður vegna slysahættu var hann færður yfir
Partý ágúst 1987 á Sólveigarstöðum. Kári Kárason, Eva Hrund
Pétursdóttir, Skúli og Hulda Sæland.
veginn og lá ofan á jörðinni með engar fætur en samt
sátum við þar þó fæturnir gætu ekki dingiað.
En brúsapallurinn gegngdi líka öðru hlutverki en að
vera félagsmiðstöð, en það var að mjólkurbíllinn skildi
mjólkina þar eftir og ófáar ferðirnar voru farnar til að
sækja mjólk, sem var í pokum og gamla óhrærða skyr-
Litli Bergþór 12