Litli Bergþór - 01.06.2007, Blaðsíða 19

að hluta, því skriður komst á málið eftir þetta. En svo
var vegurinn austan við brúna lagður yfir botnlausar
keldur sem við höfum undrað okkur mikið á. í þessar
keldur misstum við alltaf meira og minna fé á hverju
ári. Já, og svo kom vatnsveitan og hitaveitan til okkar
eftir að brúin kom sem ég efast um að við hefðum
nokkuð fengið annars“.
Dísa, ætli Sveinn í Bræðratungu afreki það ekki innan
tíðar að tala fyrir brú yfir Hvítá nálægt Hvítárholti?
„Jú, það gæti vel orðið“.
Góðir og minnisstæðir nágrannar og
sveitungar
Hvað viltu nú segja um sveitunga þína hér í Tungunum,
þegar þú lítur yfir farinn veg. Tóku þeir vel á móti þér
á sínum tíma?
„Það var nú svona í meðallagi. Sumir vel og sumir illa,
já illa. Hvurn fjandann var ég að taka einn pilt frá
þeim?“.
Nú hefur þú með árunum unnið þér mikla virðingu og
traust meðal sveitunga þinna og þeir eru stoltir af þér
núna?
brú, hætti fólk að láta sjá sig, fólk sem hér hafði verið
nærri daglega inni á gafli. Það voru bara Skúli í
Bræðratungu og Jóhannes í Ásakoti sem komu og þá
bara vegna þess að þeir áttu erindi við Egil.
Aðrir, eins og fólkið á Galtalæk, kom ekki nema það
ætti einhver brýn erindi“.
Nú var Egill alveg einstakur með það, hvernig hann
dró fólk heim með sér í góðgerðir, þ.e.a.s. fólk sem átti
leið um ferjuna.
„Já, þótt ég segi það, þá lét hann fólk bara koma inn
þótt það neitaði og hefði ekki ætlað sér að stoppa, það
bara varð“.
Ég man að hann sagði stundum við þetta fólk. Alltaf
nægur matur til á Krók, alltaf nóg kjöt, og var það?
„Já, það var alltaf til hrossakjöt og við gerðum mikið
slátur á haustin og kýrnar gerðu gott gagn. En hvað
sem því líður, þá var erfiðið og fyrirhöfnin í kringum
ferjuna alveg ófyrirgefanlegt. Hér voru menn oft heilu
dagana að bfða eftir mjólkurbílnum, allt upp í sjö
manns.
Það sama var þegar menn ætluðu að hitta
áætlunarbílinn. Það var nú samið við hann Magnús
Loftsson, sérleyfishafa, að koma einu sinni í viku vissa
Fyrsti hluti bæjarhúsanna á Krók, sem Egill og Dísa byggðu skömmu áður en þau giftu sig.
„Já, ég mæti allsstaðar hlýju í sveitinni hvar sem ég
hitti fólk, og eftir að ég missti manninn minn gerði fólk
sér bara ferðir hingað til þess að vita hvernig ég hefði
það“.
Nágrannarnir hér í Tunguhverfinu og í Borgarholti og
Borgarholtskoti?
„Það var nú það. Þegar vegurinn var kominn ofan frá
daga niður á ferjuna, bæði þegar hann kom að sunnan
og svo daginn eftir þegar hann fór suður. Já, það var oft
beðið lengi eftir þessum bílum og það voru oft margir í
miðdagsmat“.
Ég man oft eftir þeim hér Kristni í Borgarholti og Páli í
Kotinu.
„Ég skal segja þér það, hann Kristinn var ákaflega vel
19 Litli Bergþór