Litli Bergþór - 01.12.2008, Blaðsíða 10

Viðtal við Sigríði Jónínu Sigurfinnsdóttur í Hrosshaga
Mér fannst bara fínt
að komast í búskapinn!
Ég lagði leið mína til nágrannakonu minnar í
Hrosshaga um daginn til að taka við hana viðtal
fyrir Litla-Bergþór. Ekki aðeins var Sigga Jóna
fyrsti formaður Ungmennafélags Biskupstungna
af kvenkyni, heldur er hún ein af þeim sem komu
Litla-Bergþóri á legg á sínum tíma
og starfaði við hann í mörg ár. Fyrir
utan náttúrulega að vera bara ein af
þessum kjarnakonum sem hvert byg-
gðarlag þarf á að haida.
Ættir og uppruni
Ég er fædd í Birtingaholti í Hrunamanna-
hreppi þann 12. ágúst 1958. Pabbi
heitir Sigurfinnur Sigurðsson og er frá
Birtingaholti og mamma heitir Asta
Guðmundsdóttir og er frá Högnastöðum
í Hrunamannahreppi. Afi í Birtingaholti
hét Sigurður Agústsson og afi á Högna-
stöðum hét Guðmundur Guðmundsson
og þeir voru báðir frá þessum bæjum, en
ömmumar mínar eru lengra að komnar.
Kristbjörg Sveinbjarnardóttir á Hög-
nastöðum kom frá Heiðarbæ í Þingvallasveit og Sig-
ríður Sigurfinnsdóttir í Birtingaholti kom úr Keflavík.
Mamma og pabbi bjuggu í Birtingaholti í 10 ár með
sauðfé, hænur og garðyrkju en á þeim árum var ekki
algengt að fólk reyndi að lifa af garðyrkju. Pabbi fékk
berkla sem barn og þegar ég var fjögurra ára urðu þau
að hætta búskap þar sem hann var lélegur til heilsunnar.
Við fluttum á Selfoss og þar ólst ég upp. Ég sætti
mig aldrei við það að þurfa að flytja úr sveitinni, því
var það að þegar við fórum uppeftir í heimsóknir þá
„týndist“ ég þegar leið að heimferð og þegar ég fannst,
ef ég fannst þá yfirleitt, þá var ég flutt grenjandi í burtu.
Það voru gríðarleg viðbrigði frá því að búa í stóru húsi
þar sem bjuggu margar fjölskyldur og mörg börn á
mínum aldri í að búa í kjallaraíbúð
á Selfossi. Það var leiguíbúð og
fullorðin hjón sem áttu húsið og
þau leyfðu ekki að börn lékju sér í
garðinum sem hefur kannski ennþá
aukið á söknuðinn eftir sveitinni.
Pabbi vann á skrifstofu og mamma
tók sér ýmislegt fyrir hendur, hún
var fyrst húsmóðir en lengi vann hún
síðan á saumastofu. Þau búa ennþá á
Selfossi. Ég á þrjú systkini. Krist-
björgu sem er fimm árum eldri en ég,
hún býr í Reykjavík. Snorra sem er
níu árum yngri og býr á Selfossi og
sá yngsti heitir Sigurður Már, hann
er með Downs syndrome og býr á
sambýli á Selfossi.
Skóli og vinna
Af skólagöngu minni er það að segja
að ég kláraði gagnfræðaskólann á
Selfossi og fór svo í Menntaskólann
Sigríður Jónína.
að Laugarvatni og varð stúdent þaðan 1978. Sumarið
eftir stúdentsprófið var ég í Þýskalandi að vinna á
hóteli. Kom svo heim um haustið og fór að vinna hjá
Vegagerðinni á Selfossi eins og ég hafði gert á sumrin á
menntaskólaárunum. Þar var ég mælingamaður en þeir
mæla fyrir vegum, ýmist nýjum og þá
eitthvað út í móa eða eru í hæðamælin-
gumog setja upp stikur fyrir vegafram-
kvæmdir. Það var ægilega gaman og
ég flakkaði víða þessi sumur. Ég vissi
aldrei þegar ég lagði af stað á morgnana
hvar ég svæfi næstu nótt. Við vorum
oft þrjár stelpur saman í flokki, stundum
vorum við í rykmekki í umferðinni, í
stórhættu, og stundum vorum við upp til
fjalla í friði og ró. Tvisvar vorum við
sendar í mánaðarútlegð. I annað skiptið
áttum við að mæla veginn frá Hvolsvelli
austur að Markarfljótsbrú, 20 km leið.
Þetta var sumarið eftir að hringvegurinn
var opnaður þannig að það var heilmikil
umferð og þetta var náttúrlega ekki
Tveggja ára í samkvæmiskjól.
malbikað og við vorunt þarna í rykmekki
í heilan mánuð. Við bjuggum oft við frumstæðar
aðstæður, komumst kannski í bað á tveggja vikna
fresti, en þetta var gaman. I hitt skiptið, sem var ennþá
skemmtilegra, vorum við sendar upp að Þingskálum
sem er vestan við Gunnarsholt og áttum að mæla þaðan
og upp eftir framhjá Næfurholti og þeim bæjum, á
móts við Heklu. Þar átti að koma nýr vegur en fyrir var
bara niðurgrafinn slóði. Við bjuggum í vegagerðarskúr
á hjólum, svona eldhússkúr. Það var eitt mjótt borð
í miðjunni, tveir harðir bekkir sitt hvoru megin sem
við sváfum á og ein var á dýnu ofan á borðinu, það
var ekki rennandi vatn, rafmagn eða nokkur skapaður
hlutur. Við vorum með einn gaskút og prímus þannig
að við gáturn mallað okkur eitthvað. Svo var bara farið
út í næsta læk og klósettið var á bak
við næsta stein. Svona bjuggum við
í mánuð og það var yndislegur tími.
Þetta er með því skemmtilegra sem
ég hef unnið við.
Upphaf búskapar
Maðurinn minn heitir Gunnar Sverris-
son og er fimm árum eldri en ég.
Olöf systir hans var með mér í bekk
á Laugarvatni og þannig kynntumst
við, en byrjuðum síðan saman á balli
á Flúðum.
Ég var orðin hundleið á skóla
þegar menntaskólanum lauk og fannst
bara fínt að fara beint í búskapinn.
Ég flutti hingað í Hrosshaga vorið
1979, þetta ískalda vor. Það var um
mánaðamótin maí-júní og þá vorum
við búin að koma þessu húsi okkar
upp fokheldu. Þetta er einingahús
sem við keyptum og var reist hérna
Litli Bergþór 10