Foreldrablaðið - 01.01.1968, Síða 30

EIRÍKUR STEFÁNSSON:
Einstakur áhugi
Magnús Sigurðsson
Flestir vilja hafa nokkuð fyrir snúð
sinn nú á dögum. Fáir eru ginnkeyptir
fyrir þegnskaparvinnu. Fölskva hefur
slegið á þann hugsjónaeld, sem logaði í
brjósti margs íslendings í upphafi ald-
arinnar, sem við nú lifum á. En „lengi
lifir í gömlum glæðum“. Hér verður get-
ið eins manns, sem sannar það vel. Það
er Magnús Sigurðsson, skólastjóri við
Hlíðaskólann í Reykjavík.
Auk aðalstarfa við kennslu og skóla-
stjórn, hefur Magnús lengi starfað
að barnaverndarmálum, fyrst í Barna-
verndarnefnd Reykjavíkur og síðar í
Bamavemdarráði íslands. Langt er síð-
an honum varð það ljóst, að víða er
eitthvað að, og því þörf hjálpar meiri
en þeirrar, sem hið opinbera lætur í té.
Til em heimili, sem af ýmsum ástæð-
um eru ekki fær um að annast uppeldi
barna sómasamlega. Til em munaðar-
laus börn, vanrækt börn eða nauðstödd
með ýmsum hætti. Það var vissulega
þörf á að rétta þeim hjálparhönd, ef
unnt væri. Magnús svæfði ekki sam-
vizku sína með því að segja: „Þetta
kemur mér ekki við“. Hann eygði mögu-
leika og hófst handa um framkvæmdir.
Og þar var ekkert hik. Hræddur er ég
um, að lítið hefði unnizt, ef Magnús
hefði hugsað sem svo: „Ekki get ég nú
fórnað sumarfríinu mínu endurgjalds-
laust fyrir þetta mál“. En slík hugsun
var honum fjarri sem sjá má af því, að
í áratug eða meir hefur hann varið nœr
öllum frítímum sínum í þarfir þessa hug-
sjónamáls síns.
Og hver er árangurinn? Árangurinn
er sjóður að upphæð 2 milljónir króna,
sem hlotið hefur nafnið Hjálparsjóöur
œskufólks. Tvær milljónir er ekki neitt
stórfé nú á dögum. Þó verða þeir pen-
ingar ekki gripnir upp af götunni og
ekki fengnir neins staðar án fyrirhafnar.
Hvernig hefur Magnús farið að?
Fyrir fjórum árum birti Foreldra-
blaðið viðtal við hann, og gerði hann
þar grein fyrir starfi sínu í þágu þessa
28 FORELDRABLAÐIÐ