Unga Ísland - 01.10.1938, Blaðsíða 16

120
UNGA ÍSLAND
varð hann fokvondur og sagði, að gjöf
hennar sýndi glöggt, að hún væri
heimsk og nísk, og að lokum skipaði
hann henni á burt úr höllinni og bann-
aði henni að koma nokkru sinni fram-
ar fyrir sín augu.
Vesalings yngsta dóttirin fór burt,
hrygg í huga og vissi hún ekkert hvert
hún skyldi halda. Hún gekk lengi lengi
og var orðin bæði svöng og þreytt, er
hún loks kom að greiðasöluhúsi nokkru.
Þar fékk hún að vera gegn því, að hún
hjálpaði húsmóðurinni við eldhússtörf-
in. Húsmóðirin var mjög fær mat-
reiðslukona og kenndi hún kóngsdótt-
urinni list sína. Kóngsdóttirin var iðin
við námið og leið ekki á löngu áður en
hún var farin að búa til enn bragð-
betri mat en húsmóðirin sjálf. Það fór
nú brátt að berast um nágrennið og
víðar, hversu maturinn á matsöluhúsi
þessi væri ljúffengur og vel frambor-
inn. Jókst aðsókn að staðnum mjög og
hann varð æ þekktari og þekktari. Að
lokum barst orðrómur þessi til eyrna
konungsins, en hann var matmaður
mikill og gerði nú þessari frægu mat-
reiðslukonu boð um að koma til hallar-
innar og framreiða kræsingar í brúð-
kaupsveislu dætra sinna. Því að nú
voru báðar eldri dætur hans trúlofaðar
konungssonum frá nágrannaríkjunum,
og átti að vera mikil veisla, er þær
giftust.
Konungsdóttirin hlýddi óðara boði
föður síns og fór til hallarinnar. Er að
veislunni kom var hver rétturinn öðr-
um betri, sem fyrir gestina var bor-
inn, enda geðjaðist þeim vel að þeim
og kepptust við að lofa þá. Síðast var
borinn fram uppáhaldsréttur konungs-
ins. Var það steikt gæs. Konungurinn
fékk sér stórt stykki, en er hann setti
upp í sig fyrsta bitann brá honum held-
ur en ekki í brún, steikin var ósöltuð.
Konungurinn varð reiður og skipaði að
kalla á eldabuskuna, þar sem matur-
inn væri óætur. Var nú kóngsdóttirin
sótt og gekk hún ótrauð fyrir kon-
ung.
„I-Ivers vegna hefir þú svikist um að
salta uppáhaldsréttinn minn,“ spurði
konungur byrstur. Stúlkan svaraði: „Þú
rakst yngstu dóttur þína á burt, herra
konungur, vegna þess að hún áleit salt
hollt og nauðsynlegt. Ég hélt því, að
þú vildir ekki hafa salt í mat þínum.“
Þegar konungur heyrði þessi orð
þekkti hann dóttur sína, sem hann
hafði saknað mikið, bað hana afsökun-
ar á þeim órétti, sem hann hefði sýnt
henni og sagðist nú vita, að án salts
gæti hann ekki lifað. Hann bauð henni
nú að setjast hjá sér og tjáði henni,
að hún myndi erfa ríkið eftir sinn
dag, þar sem systur hennar væru nú
giftar konungssonum og myndu seinna
verða drottningar í nágrannalöndun-
um.
Síðan var veislunni haldið áfram.
Var étið og drukkið, dansað og leikið
sér fram eftir allri nóttu. Skemmtu sér
allir hið besta og ekki hvað minnst
kóngurinn, sem hafði heimt dóttur sína
heim aftur.
(Þýtt).
Frúin (við nýja vinnukonu): Maður-
inn minn fer því miður alltaf mjög
snemma á fætur og drekkur morgun-
kaffi klukkan sex.
Vinnukonan: Það gerir mér ekkert
til, ef hann hefir ekki hátt á meðan hann
er að hita kaffið. Ég er svefnstygg og
á bágt með að sofa.