Unga Ísland - 01.12.1948, Qupperneq 30

28
týri lífs míns“ var ætlað almenningi. En H. C. Andersen
hefur sagt enn skýrar, hvaða þýðingu Grímur Thomsen
hafði fyrir hann í bréfi, sem hann skrifaði Henriette Wulf
og dagsett er 3. apríl 1855. Bréfið hefur enn ekki verið birt,
en er nú geymt í safninu í Odense. í því segir H. C. Ander-
sen: „Ég varð ákaflega glaður í fyrradag. Þá fékk ég síð-
asta hefti af mánaðarriti Steenstrups, sem var nýútkom-
ið. í því var fyrsti fullkomni dómurinn um mig sem skáld,
sem komið hefur í Danmörku ... Greinin er eftir Grím
Thomsen. I henni er skrifað um mig á sama hátt og skrifað
er um mig í Englandi og Þýzkalandi“. En hverju bætir svo
„hégómagjarni bjálfinn“ við? Þessu: „Ég skil, að mér er
gert of hátt undir höfði, en það er svo oft búið að slengja
á mig sleggjudómum að mér líður vel, þegar ég fæ dálitla
viðurkenningu þó að seint sé“.
Eigum við svo ekki að líta einu sinni enn heim til Bessa-
staða, Lísa mín, áður en við snúum heim á leið?“
Á heimleiðinni verð ég að svara f jöldamörgum spuming-
um hennar. Forvitni hennar er vakin og henni eru engin
takmörk sett. Hún vill fá að vita allt um bóndann á Bessa-
stöðum. Og aftur verð ég að halda yfir henni fyrirlestur,
en hann rek ég ekki að þessu sinni. Ég skal aðeins geta
þess, að þegar Grímur Thomsen var 46 ára, hætti hann
að starfa að utanríkismálum Danmerkur af því að hann
var ekki samþykkur nýrri skipan þeirra mála. Þar með
hjó hann sundur þá festi, sem hefði getað leitt hann upp á
hæsta tindinn.
Enn eitt atriði. Lísa spyr allt í einu, þegar við göngum
eina götuna:
„Hvað gerði þá Grímur Thomsen í þessi 30 ár á íslandi?
Bjó hann bara á bænum sínum?“
„Já, meðal annars. Auk þess var hann líka mjög starf-
samur sem alþingismaður. En mestu af tíma sínum varði