Unga Ísland - 01.12.1948, Blaðsíða 33
Katrín Ólaisdóttir Mixa:
Tól í Alpafjöllum
„Ef þessu heldur þannig áfram, komumst við ekki fyrr
on á morgun til Sillian“- Maðurinn, sem sagði þetta, stóð
við gluggann á lestinni og horfði þungbúinn á kafaldið
úti fyrir. Það var gremja og óþolinmæði í rödd hans. Lest-
in stóð hreyfingarlaus. Þetta var í þriðja sinn, sem hún
hafði orðið að nema staðar sökum snjóþyngsla, og flestir
voru orðnir óþolinmóðir af því hvað ferðin gekk seint.
Við höfðum lagt af stað frá Graz kvöldið áður og áttum
að vera komin til Sillian, smábæjar nálægt ítölsku landa-
mærunum, kl. 8 um morguninn. Nú var komið talsvert
fram yfir hádegi, og við vorum ennþá langt frá áfanga-
staðnum. En ég var í jólahug og hlakkaði til 10 daga dval-
,ar uppi í fjöllunum; og allt saman, hvítur snjórinri, sem
lagðist á grenitrén beggja megin við jámbrautarlínuna,
nálæg jólin og sá hátíðablær, sem fylgir þeim, allt hreif
mig og gerði mér glatt í geði, þrátt fyrir tafir og önnur
óþægindi ferðarinnar.
Við komumst til Sillian, seint og síðar meir, eða 10
tímum á eftir áætlun. Við stóðum hjá ferðatöskum okkar
á járnbrautarstöðinni og horfðum hálf ráðþrota á eftir
lestinni, sem við höfðum komið með og hvarf nú smám
saman í þyrlandi snjó á leið sinni áfram til ítalíu. Ferða-
áætlun okkar hafði alveg farið út um þúfur við töfina,
því að áætlunarbíllinn, sem átti að flytja okkur upp í
f jöllin til Kartitsch, lítils f jallaþorps í um 1500 m. hæð, fór