Unga Ísland - 01.12.1948, Blaðsíða 82

80
„Kannske þú?“ Heinz hnyklaði brýnnar og stakk hönd-
unum á kaf í buxnavasana.
„Haustið á að horfa út um gluggann“, sagði María, „og
það er Súsí, sem er haustið11.
„Og hvað á hvirfilvindurinn þá að gera?“
„Þú átt að þjóta kringum húsið, en um leið að gæta
þess að velta ekki glugganum um koll“-
„Og hvað ætlar þú að vera?“ vildi Heinz fá að vita.
„Ég geng fram hjá húsinu og spila lítið lag“.
„Hvaða lag? Og á hvaða hljóðfæri?“
María tók eitthvað gljáandi upp úr pilsvasa sínum: „Á
orgeltóna-klukknahlj óma-munnhörpuna mína“.
' „Hvar hefurðu náð í þessa munnhörpu?“
„Amma gaf mér hana. Áður fyrr spilaði hún á hana,
þegar hún var á reiðhjólinu sínu, til þess að henni leidd-
ist ekki og til þess að fólk véki úr vegi fyrir henni — bjall-
an hennar var nefnilega biluð“.
„Spilaðu fyrir mig“.
„Ekki strax. Ekki fyrr en Haustið situr við gluggann“.
Hvirfilvindurinn varð nú að gjöra svo vel að rogast með
stóla og aðstoða við að festa gluggann. Svo voru klaka-
drönglarnir, silkipjötlurnar og tuskurnar hengdar fyrir
ofan gluggann.
„Svona á leikurinn alls ekki að vera“, kvartaði Heinz.
„Ég veit alls ekki hvernig við eigum að halda áfram“.
„Hlustaðu nú vel á“, sagði María: „Súsí á að setjast við
lokaðan gluggann. Þú átt að blása á fánana, svo að þeir
blakti vel. Svo kem ég fram hjá og spila lag. Súsí opnar
gluggann til að gá að, hver sé að spila“.
Þó að Heinz væri ekki alls kostar ánægður með þetta
fyrirkomulag, lét hann samt undan- María leit yfir allt
saman, hún var ánægð með, hve laufið og ávextirnir úr
leik systkinanna fóru vel við þann heim, sem hún hafði
töfrað upp úr töskunni sinni. Hún festi tvær gular perut