Unga Ísland - 01.12.1948, Blaðsíða 60
58
Koma opinberlega fram á sjónarsviðið. Hve mikið þeir hafi
áunnið sér heima fyrir, þ. e. a. s. í Handíðaskólanum og
hve mikið á erlendum vettvangi — um það mun óviðkom-
andi áhorfandi ekki geta dæmt, og því síður sem persónu-
leiki listamannsins er sterkari og þroskaðri. Og nú komum
við að nýjum þætti þessarar þróunar: Hinir ungu íslenzku
myndlistarmenn, sem farið hafa til framhaldsnáms erlend-
ist hafa haldið tryggð við gamla skólann. Sumir þessara
„gömlu“ nemenda hafa þó fyrst erlendis að fullu lært að
meta starfsemi skólans og það veganesti, sem hann gaf
þeim. En á milli þessara fyrri nemanda og skólans eru nú að
skapast ný og traustari tengsl. Það er að myndast hópur, sem
af áhuga fylgist með starfsemi hans og styður hann á
ýmsan hátt. En með þessu skapast skólanum nýr mikils-
verður og traustur grundvöllur, þar sem hann eignast aft-
ur, — ef svo mætti að orði kveða, — beztu krafta sína,
sem snúið hafa heim auðugri að reynálu og þekkingu, lif-
andi og vakandi, og er það ómetanlegur ávinningur fyrir
báða aðilja nú og í framtíðinni. Því að þeirri æsku, sem
vinnur að listrænni sköpun, er það nauðsyn að vinna í sam-
einingu, ræða saman og starfa samari.
Enn væri of fljótt að fjölyrða um mál þessi, sem eru á
þróunarstigi. Úr hópi æskunnar munu vaxa — og hafa
þegar að nokkru leyti komið, — þeir kennslukraftar, sem
leggja hönd á plóginn og vinna að áframhaldandi uppbygg-
ingarstarfi. Þá fyrst er hægt að segja, að tré þetta hafi fest
rætur, sem gróðursett var af framsýnum manni, fáir hlúðu
að, en margir, sem þóttust vita betur, gagnrýndu. Það er
íslenzka æskan, sem verður að leiða þetta málefni, — sem
er hennar eigið mál, — til sigurs, og ég efast ekki um það,
að hún muni og gera það.