Foringinn - 01.06.1979, Blaðsíða 3

Fyrir mörgum árum var skátaflokkur í
Reykjavík, sem hét Hunda-flokkurinn. Um
voriö var ákveðiö aö fara í flokksútilegu að
loknumprófum. Fariö var í strætisvagni niður
í Hafnarf jörö, en síöan voru byröar axlaöar og
gengið suður í Helgadal, sem er rétt undir
Helgafelli. Viö elduðum mat okkar og sung-
um skátasöngva (flestir í mútum) við lítinn
varðeld fram eftir kvöldi. Tjaldið okkar var
ekki stórt, en þröngt mega sáttir sitja (liggja).
Veöur haföi verið sæmilegt, en um nóttina
gerði ofsarok, en oft er misvinda við Helga-
fellið. Fundust okkur vindhviður vera snarp-
ar, enda fauk tjaldið fljótlega, en við reistum
það aftur og skiptumst á við að halda því niðri
um nóttina. Um morgunin lygndi og við
gengum á Helgafell, en sáum nú ekki mikiö
fyrir mistri. — Síðar um daginn lá leið okkar
heim um Hafnarfjörð. Meðan við biðum eftir
„strætó", hittum við félagsforingja þeirra
Hraunbúa.
,,Og þið voruð úti í' þessu ofsaveðri í nótt,
blessaðir? Það var vel gert."
Þeir skátar, sem orðnir voru nokkuð slæptir
og syfjaðir, urðu nú hinir hressustu og fannst
nokkuð til um afrek sitt.
Þessi hugljúfa minning frá flokksforingja-
árum mínum, kemur oft í huga mér. Hún
sýndi hvað það er mikilsvert aö skátaflokkur-
inn hafi eitthvað markmið, sem unniö er að
sameiginlega. Og svo komu hin uppörvandi
orð eldri skátans á reftu augnabliki til þess að
gleðja okkur og hvetja.
Nú er Sumarstarfið’að hefjast og margii
skátaflokkar að taka til við að skipuleggja
starfið. Væri ekki rétt að taka tillit til þess að
hver skáti þarf þar að finna eitthvað sem hann
hlakkar til, sem hann ekki má missa af.
Við hinir eldri megum svo ekki gleyma að
örvandi hrós á réttu augnabliki, er á við
marga fyrirlstra.
Með skátakveðju,
Páll Gíslason
o