Skátaforinginn - 01.12.1991, Blaðsíða 22

AF GEFNU TILEFNI...
KRISTÍN BJARNADÓTTIR, aðstoðarskátahöfðingi:
Það er alltaff áhugovert þegar málefni
Bandalags íslenslcra skáta eru rsedd á
•pnum vettvangi. Ég býst við að
mörgum haffi verið líkt ffarið og mér
að lesa grein Tryggva Páls
Friðrikssonar í 3.tbl. Skátafforingjans
á þessu ári með nokkrum áhuga.
Mér er þé málið skyldara en fflestum
þar sem ég sit í fframkvæmdastjórn
bandalagsins. Mig langar því til að
bæta nokkru við hugleiðingar Tryggva Páls og jafnvel að
skiptast á skoðunum við hann.
Sklpulagsbreytingar
•klci brýnasta
viSfangsefni BÍS
Á öndvcrðu sumrí, 28. apríl s.L.,
var haldið málþing um framtíð
skátastarís á Islandi. Var þar
margt skrafað og áhugavert sagt.
Einn frummælendanna, Sigurð-
urJúh'usGrétarsson, hófmálsitt
með því að segja að skipulags-
breytingar væru eldd brýnasta
viðfangsefni hreyfingarinnar í
dag. Ég hallast að þessari skoð-
un. Bandalag íslenska skáta hef-
ur starfað undir margskonar
skipulagi um dagana, en vanda-
mál þess eru ekld ný. Ég held
þess vegna að þau felist ekki í
skipulaginu.
Styrkur itúverandi
stjórnskipunar
Ég vil byrja á því að rekja kosti
þeirrar stjómsldpunar sem við
höfum. í aðalstjóm BÍS sitja full-
trúar átta landssvæða og fimm
fastaráða, auk svokallaðrar
framkvacmdastjórnar, sem þrír
menn sldpa, skátahöfðingi og
tveir aðstoðarskátahöfðingjar.
Stjóm þessari er ætlað að koma
saman minnst sex sinnum á ári.
Stjórn allra
skáta f landinu
Sem aðstoðarskátahöfðingja
hefúr mér þótt styrkur að því að
sitja í stjóm með þessum hópi.
Nærvera fuUtrúa landshlutanna
gerir það að verkum að banda-
lagsstjóm er ekki stjómunar-
apparat einangraðra einstakl-
inga á suðvesturhominu heldur
stjóm samtaka skátanna í land-
inu. Óskimar um hvað banda-
lagið á að gera þurfa að koma frá
skátunum í gegnum landshluta-
fuUtrúana, frumkvæðið ffá fasta-
ráðunum og framkvæmda-
22 - SKÁTAFORINGINN
stjómin á að reyna að gera þær
að veruleika. Ef við sætum hvert
í sínu homi án þess að hittast og
ræða máUn yrðu kröfumar
óraunhæfar. Það þarf að ræða
máUn þar tíl aUir em sæmilega
sammála og öllum sæmilega
ljóst hvað sé hægt að gera. Og
það er venjulega gert.
Fulltrúalýðrœðið
ffarsaftlasta
stjárnarformifi
Það er ekkert einsdæmi að
stjómir séu skipaðar fuUtrúum
frá ýmsum svæðum og hittíst
nokkmm sinnum á ári. Svo
dæmi séu teldn úr skátaheimin-
um þá em bandalagsstjómir á
öðmm Norðurlöndum og
áreiðanlega víðar þannig skip-
aðar, Evrópustjómimar og al-
þjóðastjómimar. FuUtrúalýð-
ræðið er seinvirkt og hægvirkt,
en tíl lengdar er það farsælasta
stjómarformið. Vandræðin
byrja þegar farið er að beita
þrýstingi til að þröngva málum í
gegn án lýðræðislegra um-
ræðna.
F|árhagserfiðleikar
áviðkomandi
núverandi
stjórnskipulagi
Hvar Uggur þá vandi bandalags-
ins? Það er vissulega rétt hjá
Tryggva PáU að það er slæmt að
bandalagið skuU ekki hafa kom-
ið sér upp virkri fjáröUunarað-
ferð eftir öU þessi ár. En það
vandamál varð ekki til með þess-
ari stjóm eða þessu skipulagi.
Það ættí að vera meginhlutverk
bandalagsstjómar að sjá um
fræðslumál og útbreiðslumál.
Gefa út fræðsluefni, halda nám-
skeið og heimsækja félög. Þetta
er vissulega gert í nokkmm
mæU, en meginþreldð fer í að
Unna upp og/eða ræða fjáröU-
unarleiðir til að gera þessa hlutí
að vemleika. Helst ættu aðrir en
framkvæmdastjóm að vera í því
og sú er að nokkm raunin, en á
endanum hafna málin á borði
framkvæmdastjómar, m.a. af
því að hún verður að skera úr
um það hvort leiðimar séu við
hæU.
Framtifiarlausn á
ffjárhagsvandraofium
áfundin
Nýlega hefur verið ráðinn starfs-
maður tíl að sinna fjáröUunar-
málum eftir mikla umræðu um
þær IjáröUunarleiðir, sem hann
er nú ráðinn tíl að feta. Vonir
em bundnar við að starf hans
skiU árangri í þá átt að bandalag-
ið öðUst meira bolmagn til að
sinna skyldum sínum. Þetta er í
samræmi við tillögur Tryggva
Páls, sem við gátum vel faUist á.
Reyndar em likur á því að því að
þetta hefði orðið að ráði þótt
grein Tryggva hefði ekki komið
til. En ráð frá góðum vinum em
aUtafvel þegin. Önnur leið til að
vinna að fjáröUunum er að ráða
utanaðkomandi fyrirtæki til að
annast þau. Það höfum við einn-
ig gert og munum gera. Það þarf
að meta hverju sinni hvaða leið
er heppilegust. En aðferð til að
afla fjár til að reka alla æskilega
starfsemi bandalagsins áhyggju-
laust um ókomna tíð er enn
ófundin.
Ákvarfianlr teknar
•fftir gaumgaefilega
athugun
Nokkuð hefur verið rætt um að
ákvörðunartaka sé seinvirk,
þegar framkvæmdastjórn fjallar
fyrst um mál, sem síðan em lögð
fýrir aðalstjóm tíl samþykktar.
Þegar ég lít yUr rúmlega tveggja
ára setu í bandalagsstjóm Hnn-
ast mér þessar aðfinnslur ekki
eiga við rök að styðjast. MáUn,
þar sem þessi umræða hefur
komið upp, og þau em nokkur,
em öU svipaðs eðUs. AðiU sem
rekur umfangsmikla fjáröfiun-
arstarísemi býður bandalaginu í
sínurn fjárhagskröggum að vera
með í fjáröfiun eða þá að hann
býðst tíl að taka að sér að afia
fjár í nafni bandalagsins. Þegar
máUð kemur tíl framkvæmda-
stjómar er það þegar nánast
fuUundirbúið af hálfu verkselj-
anda. Hann þarf að halda sínu
fyrirtæki gangandi og býður
bandalaginu að njóta góðs af,
en honum Uggur á.
Afi mörgu að huga
Það tekur tíma að átta sig á
svona tílboðum. Til hvers er ætl-
ast af bandalaginu? Þarf það að
taka fjárhagslega áhættu? Á að
leggja fram vinnu á skrifstofunni
eða af hálfu félaganna á hverjum
stað? Verða einhver eftirmál?
Þetta kemur yfirleitt ekki fram
fyrr en spurt er. Það er ekki
ástæða til að vantreysta sam-
starfsaðilum sínum, en fyrst og
fremst þarf bandalagið að vita
aUt um sína eigin stöðu áður en
Lagt er í stórræðin.
Vandlnn •kld
tilkominn vegna
teinagangs
Ég tel að það sé nauðsynlegt
fyrir bandalagsstjórn að rasa
ekki um ráð fram í svona málum
og láta undan þrýstingi um að
taka afstöðu á stundinni, helst í
gær. í fyrsta lagi er eðUlegt að
stofnun eins og Bandalag ís-
lenskra skáta vinni eftir lang-
tímaáætlunum, en taki ekki
stundarákvarðanir. Auk þess
hafa mestu leiðindi, sem komið
hafa upp, einmitt stafað af því að
framkvæmdaatriði voru óljós.
Vandinn Uggur ekki í því að það
sé svo seinlegt að fá samþykki
aðalstjómar, heldur tekur það
sinn tíma að fá fram skýra mynd
af málunum. Oft eru málin á svo
„viðkvæmu stigi” að skrifiegar
upplýsingar em í lágmarki. Erf-
itt er að dreifa upplýsingum til
ákvörðunaraðila af þeim sök-
um. Stjómarfúndir eru haldnir
til að ræða mál og skiptast hrein-
skilnislega á skoðunum. Þegar