Bændablaðið - 01.08.1987, Qupperneq 22
22
Baendablaðið — BÚ ‘87
það um leið þjónustu í sveitunum, sem vant-
ar víða.
Það sem við ætlum okkur er að taka að
okkur alla fóðurframleiðslu sem bændur
þurfa og flytja hana heim í sveitirnar. Fóð-
urkostnaður verður lægri þegar heildar-
dæmið er skoðað og þetta getur skipt sköp-
um i þróun byggðar. Þetta er komið á slíkan
rekspöl að það þarf mikið til að stöðva þessa
þróun. Skilningur hefur heldur vaxið á
nauðsyn þessa og kjarnfóðurskatturinn hef-
ur hjálpað okkur. Það kemur sá tími að við
getum keppt við hvaða fóður sem er, —
kjarni málsins er að vilja eða vilja ekki,“
sagði Þórarinn Lárusson í lokin.
Stritað vegna
sýningarinnar...
HEKJLMST
HANDA
Svo höfum við þetta svona, — Jónas búnaðarmálastjóri beygir sig
yfir líkanið af BÚ ’87 og er til alls líklegur. Með honum á myndinni
eru þeir Jóhann Guðmundsson hagfrœðingur Landbúnaðarráðu-
neytisins, Bjarni Guðmundsson aðstoðarmaður landbúnaðarráð-
herra og Gunnar Guðbjartsson hjá Framleiðsluráði með penna I
hönd.
FJÖLHNÍFAVAGNAR
strmtmann
sirnutmm
• VITESSE I DO tveggja hásinga 38 m3 fjölhnífavagn • Söxun 50 mm •
Hleðslutímica. 4-7 mín. • Losunartími ca. 3,5 mín. • Dekk 13x1610 strigalaga
• Hæð sópvindu frá jörð 45 cm • Útsláttur á hverjum hníf fyrir sig •
Vökvalyfting á sópvindu • Rafmagnsfjarstýring á vökvakerfi vagnsins •
Vökvadrifið gólf og valsar
VESTUR-
ÞÝSK
GÆÐA
VARA
Byggjum
landið —
búum vel
Það hefur mikið geng-
ið á síðustu daga
vegna BÚ ’87, —
margir unnið eftir-
vinnu, næturvinnu og
þrælavinnu tii þess að
allt kæmist nú upp í
tæka tíð. Við höfum
fregnað að uppí
Bændahöll og í Reið-
höllinni hafi streitan
meðal annars orðið til
þess að menn muna
frekar en áður upp-
runa hvors annars...
Þegar einhver gleymir að skila
þessum gögnum á hinn fundinn
er svarið að það sé nú því að
kenna að Þingeyingurinn hafi
gleymt að koma með hinn papp-
írinn frá Sunnlendingnum sem
aldrei gerir hlutina eins og á að...
Þannig er grunnt á héraðaríg
þegar streita og þreyta læðist yf-
ir en enginn spyr um alvöruna.
Á meðfylgjandi myndum eru
menn þó aíveg nógu alvarlegir
og sumir segja kannski alltof
þungir.
t
i
f