Harpan - 01.04.1937, Side 17

H A R
um misheppnað uppeldi æsku-
lýðsins.
Þessi skipting milli skóla og
heimila, pannig að skólinn ann-
ist nám barnsins að öllu leyti,
en heimili sjái um pað að öðru
leyti og beri ábyrgð á pví, sem
kallað er uppeldi pess, að mestu
án afskipta skölans, er með öllu
fráleit. Skólinn má ekki láta
barnið afskiptalaust á neinu sviði.
Umhyggja fyrir heilsu barnsins
verður að haldast í hendur við
uppeldi á sviði siðferðis og pekk-
ingar, og takmarkið er, að veita
barninu proskaskilyrði sam-
kvæmt pess eigin eðli og upp-
lagi, ekki hitt, að ná sama pekk-
ingarmarkinu fyrir öll börnin.
Nú er pað að vísu álit nýjustu
uppeldisfræðinga, að grundvöllur-
inn að skapgerð barnsins sé lagð-
ur fyrir 7 ára aldur, og lífsstefn-
an að mestu ákveðin. Ábyrgðin
lendir pá fytst og fremst á heim-
ilunum, sem annast börnin fram
að peim tíma að öllu leyti. Er
pað efni svo stórfelt, að ég treysti
mér ekki að ræða um pað í pess-
um fáu línum. En á hitt vildi ég
benda, hvílíkur vandi hvílir á
skólanum, sem taka á við börnun-
um 7 ára, frá margvíslegum
heimilum, sem hafa á mjög mis-
munandi veg leyst af hendi upp-
eldisstarf sitt, fram að pessu ald-
ursskeiði barnsins. Virðist pað
liggja í augum uppi, að skólinn
má sízt af öllu verða að stein-
gerfðri vél, sem reynir að skila
P A N
öllum börnunum sem líkustum
hverju öðru, og miðar par aðal-
lega við ákveðna pekkingu, sein
aldrei er annað en einn páttur
af mörgum í lífi proskaðs manns.
Það er mikil framför og gleði-
efni öllum peim, sem er pað ljóst,
að hvert barn á heimtingu á að
proskast samkvæmt eigin eðli og
uppeldi, að vinnubrögð skólanna
verði fjölpættari með hverju ár-
inu, sem líður. Barn, sem er frá-
bitið bóknámi, getur nú ef til vill
fengið starfsprá sinni og hæfileik-
um fullnægt í handavinnu eða
teikningu. ípróttirnar geta orðið
aðaláhugamál priðjaflokksins o. s.
frv. Eftir pví sem börnin koma
yngri í skólann, verður skólinn
meir og meir að taka á sig snið
heimilis, sem mætir öllum pörf-
um og þrám barnsins, og beinir
peim inn á sem heppilegastar
brautir.
Eitt af pví, sem ég tel mest
athugavert í núverandi skólafyrir-
komulagi hér á landi er pað,
hvað mörg börn eru höfð saman
í bekk. Ekki fyrst og fremst
vegna kennslunnar, heldur vegna
pess, að erfitt verður fyrir kenn-
arann að komast í nægilega náið
samband við hvert barn. Og til
pess að ná peim árangri í skóla-
starfinu, sem ég hér hefi talið að
stefna beri að, er slik pekking
kennarans og samband við hvert
einasta barn — undirstöðuatriði.
Adalbjörg Sigurðardóltir.
45