Harpan - 01.04.1937, Qupperneq 25

R
P
A
N
H A
10. ....... þér um...........
og
Ég flýg í loftinu.
Ég hefi vængi.
Ég er ekki fugl.
Ég get borið fólk-
Hvað er ég?
Ég hefi fjóra fætur.
Ég get hlaupið.
Ég get gelt.
Ég hjálpa til að smala.
Hvað er ég?
Folaldið og héppi litli tala
saman.
F o 1 a 1 d i ð : Hæ, hvað i ó-
sköpunum ertu annars? Svona
skritið folald hefi ég aldrei séð!
Hvolpurinn: Nei, sjáðu
bara! Aldrei hefði ég trúað, að
til v«ru svona stórir hundarl Af
hvaða kyni ert þú? Ég er bol-
hundur.
Folaldið: Ég er íslenzkur.
En hvað þú ert lítill! Hvernig
stendur á því? Étur þú ekki nóg
af grasi?
Hvolpurinn: Gras! Ertu
genginn af göflunum! Hvers
vegna ætti ég að éta gras? Ger-
ir þú það máske?
Folaldið: Já, víst geri ég
það. Hvað étur þú?
Hvolpurinn: Helzt af öllu
kjötbein.
F o I a 1 d i ð: Kjötbein! Nei. nú
er ég alveg hissa! Er það mögu-
legt, að þú verðir nokkurntima
góður hestur?
Hvolpurinn: Já, ég verð
hestur, þegar þú verður hundur.
Folaldið: Já. ef til vill. Við
getum vel verið vinir þangað til
aó minnsta kosti.
Hvolpurinn: Já, sannar-
lega. Segðu mér, finnst þér góð-
ur sykur?
F o I a 1 d i ð : Mums !!!
Hvolpurinn: Vó, vó, voff!
Fol aldið: Hi, hi, hi!
Lausl. pýtt úr sænsku.
Mart. Magnússon.
Rauðor rósir.
Fyrir löngu, löngu, óra-löngu
síðan voru engar rauðar rósir
til. Allar rósir á jörðinni voru
hvitar. — Engar rauðar, engar
gular, engar bleikar — aðeins
hvítar.
Einn morgun árla, þegar lítil,
hvft rós vaknaði, sá hún að sól-
in starði á hana. Sólin horfði og
horfði á litlu, hvítu rósina, svo
að húu varð feimin og vissi ekki
hvað hún átti af sér að gera- Að
síðustu leit hún upp til sólarinn-
ar og spurði: „Hvers vegna
horfir þú svona á mig?‘
,Þú ert svo falleg", sagði sól-
in. Litla hvíta rósin roðnaði. Hún
varð ljósrauð. Og allir afkomend-
ur hennar hafa orðið Ijósrauðir.
Þannig fengum við rauðar rósir.
Reyndu að endursegja söguna.
Lau»l. pýtt, Mart. Magnússon.
58