Harpan - 01.04.1937, Blaðsíða 27

A R P A N
Kaia, Sýkill. og tannbursiinn
Einu sinni var lítil stúlka,sem
var kölluð Kata. Marnrna hennar
var alltaf að segja henni að
bursta í sér tennurnar, en Kata
var löt og gerði það því aldrei.
Eina nótt dreymdi hana að til
sín kæmi lítill karl, og sagðist
hann heita Skýill. Sýkill spurði
Kötu, hvort hún vildi ekki koma
með sér heim til sín ogsjá.hvað
hann væri að vinna. Kata vildi
það, og fóru þau svo. Sýkill litli
fór nú með Kötu litlu inn í næsta
herbergi,, þar sem vinnustúlkan
svaf í rúmi sínu. En þess hefur
gleymzt að geta, að S}rkill litli
var miklu minni en Kata. Hann
var agnarlítið kríli, minni en
brúðurnar, sem Kata lék sér að
— já, mörgum sinnum minni.
Þegar þau kornu inn í herbergið
sagði Sýkill, að hann ætlaði að
þrckið þraut ins minna
og þá var eftir einn.
Einn pjakkur yfirgefinn
átti fáar varnir,
gekk á vist með vikatelpu,
voru nú allir farnir.
Greyin létu gifta sig
í grannkirkjunni nýju,
bjuggu eins og bændafólk
og bættu við sig tíu.
gefa henni svolítinn mola, sem
hann ætti í vasa sínum. Svo
kom hann með lítinn, hvítan
mola og rétti Kötu- Kata lét
hann upp í sig og þótti hann
góður. vSiðan tók Sýkill Kötu
litlu og fór með hana inn í munn
stúlkunnar, því að Kata var orð-
in agnarlítil eins og Sýkill. —
En vitið þið af hverju? Af því,
að molinn, sem S)'rkill gaf henni,
var töframoli, sem gerði Kötu
svona lftla. Þegar þau voru kom-
in i munn stúlkunnar, sá Kata
rnargar smáverur, sem voru að
höggva og lemja af öllum rnætti
á einni tönn stúlkunnar. Kata
spurði hvað þetla væri. ,Þetta
er nú tönn, sem við erum að
gera ónýta“. „Af hverju gerið
þið það?“ „Af því að hún burst-
ar aldrei tennurnar, og svona er
líka með þig, þú burstar aldrei i
þér tennurnar*. „Já, nú skil ég
það, en af hverju er svona vond
lykt úr munni hennar?* „Það
skal ég segja þér. Það er af því,
að hún er með skemmdar tenn-
ur, og í þeim eru rotnandi mat-
arleifar“. „Jæja, nú verð ég að
fara heim“, sagði Kata. Um léið
og hún sagði þetta, vaknaði hún,
og var önnur kinn hennar bólg-
in- Hún kallaði á mömmu sína.
Mamma hennar kom og spurði
hana, hvað hún vildi sér. „Ö,
mamma, mig dreymdi svo ljótan
55