Harpan - 01.04.1937, Blaðsíða 29

H A R
sagði ellina sjúkdóm. Dr. H. P.
undirstrikaði það og kvað lífið
allt eiga að vera stöðugan vöxt
og framför. Einstaklingurinn eigi
ávallt að leitast við að auka
þroska sinn — efla rökhyggju,
auka þekkingu sína, leita njvrra
sanninda, vera vakandi.
Líkaminn þarf að vera hraust-
ur og heilbrigður. Honum til
þroska og viðhalds eru íþróttir
ágátar, ásamt afneitun áfengis
og tóbaks. Þessi er skoðun dr-
Helga. Samkvæmt þessu hefir
hann lifað, þrátt fyrir veikindi og
ýmsa örðuleika- Árangurinn er
sá, að hann enn er maður á bezta
aldri, þótt 65 ár séu að baki.
Fyrir jarðfræðirannsóknir sínar
er dr. Helgi heimsfrægur, og hefir
jarðfræðin áreiðanlega mikils
misst, er dr. Helgi lagði hana á
hilluna.
Síðan hefir hann gefið sig að
rannsóknum drauma og heim-
spekilegum efnum — og er kunn-
ur sem rithöfundur. Harpa óskar
dr. Helga enn langra lífdaga og
mikils starfs.
Pabbo-drengur.
„Pabbi, pabbi minn, pabbi“
segir hann Steini.
.Komdu nú‘ komdu nú inn.
Komdu nú, vinurinn eini.
Þegar ég er orðinn stór,
elti ég þig um bæinn.
fylgi þér út í kirkjukór,
og hvert, sem þú ferð á daginn“.
Geturðu lært visuna?
P A N
Móðurmálið
Frh.
II.
Börnin héldu áfram til skógar-
ins. Þau urðu að vera komin aft-
ur fyrir myrkur. Berin máttu þau
þó ekki tína of snemma, því að
þá litu þau ekki eins vel út. Þrátt
fyrir hádegishitann, sem aðrir
kvörtuðu undan, voru þau glöð
og kát eins og þau ættu heiminn
allan- Þau vissu að í skóginum
var forsæla.
Þau vissu vel, hvar safaríkustu
berin uxu. En það var nú samt
ekki ávallt svo auðvelt að fylla
krukkurnar, joví að það var lítið
af fallegu, dimmrauðu safaríku
berjunum, en grænu og ljósrauðu
berin var svo erfitt að selja.
Fiðrildin sviíu yfir glógulum
skógarblómum og mjúkum mos-
anum — og þarna í kjarrinu glit-
raði á undurfalleg blá blóm.
Sól tók að lækka á lofti, og
þau kepptust við að tína. Ber
höfðu þau ekki smakkað. —
Fyrst varð að fylla krukkurnar.
„Lára, sjáðu, nú er ég búinn
að fylla mína krukku!“ hrópaði
Haraldur glaður- Lára litla roðn-'
aði af sneipu. Krukkukrílið henn-
ar var ekki nema hálft. Hún leit
bænaraugum á bróður sinn, og
hann skikli hana þegar.
„þú ert þreytt Lára. Ég er líka
miklu stærri og sterkari en þú- ,
Þú skaltgæta minnar krukku og
57