Tónlistin - 01.11.1944, Blaðsíða 31

TÓNLISTIN
21
þekkt sönglög, því aÖ meðferÖ kórsins á
þeim hefÖi eflaust orÖiÖ ágæt, fyrst hann
á annaÖ borð gat sýnt eitt af því „bezta,
sem hér hefir heyrzt af karlakórsöng“.
ÞaÖ er ekki nema gleðilegt að vita til
þess, að K. I. hafi á söngskrá sinni fjög-
ur kórverk, en til þess aÖ allur almenn-
ingur gæti notið þeirra, hefði þurft að
skýra þau á söngskránni. Sú söngskrá,
sem hefir mörg og stórbrotin „verk“, er
einungis samin fyrir þá menn, sem notiÖ
hafa „alhliða" menntunar í tónlist, en
ekki fyrir hina, sem eru lítið eða jafnvel
ekkert menntaðir á því sviði. En það
er ekki gott að gera öllum til hæfis —
jafnt í þessum efnum sem öðrum. — Svo
að ég snúi mér að samsöng Karlakórs
iðnaðarmanna að þessu sinni, þá fannst
mér ,,prýðileikinn“ í söngnum í engu
fremri því, sem ég hafði svo oft heyrt
áður hjá kórnum meðan Páll Halldórs-
son var stjórnandi hans. Einna bezt lík-
aði mér meðferð kórsins á tveimur smá-
lögum og einu kórverki, Eg þeyti horn
eftir Erahms, Hornbjarg eftir Pál Hall-
dórsson og Söngur fanganna úr óperunni
Fidelio eftir Beethoven. — Um leið og
ég óska Karlakór iðnaðarmanna til ham-
ingju með nýja söngstjórann, vil ég mæl-
ast til þess næst þegar kórinn syngur
opinherlega, að á söngskránni verði a.
m. k. 2—3 lög, sem eru sigildir vinir al-
mennings, en þyrftu á engan hátt að
skerða virðingu kórsins né stjórnanda
hans; því að einnig í „húsgöngununt“
svokölluðu er hægt að sýna list, ef vel
er með farið, ekki síður en i hinum stærri
og erfiðari „verkum“, sem eru sjálfsögð
á söngskrám allra karlakóra. Okkur væri
ekki síður gagnlegt að heyra alþýðulögin
okkar — eða „húsgangana“ sem ég kalla
— sungin af þeim íslenzka kór, sem að
áliti E. Th. lætur okkur nú „hiklaust"
heyra það „bezta, sem hér hefir heyrst
af karlakórsöng". Það hefði farið betur
á því, þar sem E. Th. lofar svo mjög í
grein sinni frammistöðu Karlakórs iðn-
aðarmanna „undir nýja söngstjóranum“
og talar í því sambandi um „gleðilegar
framfarir", að gleyma ekki algerlega fyrr-
verandi söngstjóra kórsins, einm'.ti þeim
manninum, sem borið hefir hita og þunga
dagsins í því starfi, að koma Karlakór
iðnaðarmanna til vegs og virðingar og
gera hann sambærilegan öðrurn hérlend-
um karlakórunr, enda var svo komið,
að K. I. undir stjórn Páls Halldórssonar
hafði oftsinnis sýnt, að hann var fæi
um að leysa erfið verkefni af hendi með
snilld. Páll Halldórsson á miklar þakkii
skyldar fyrir starf sitt sem söngstjóri
Karlakórs iðnaðarmana á undanförnum
árum. Vonandi á hann eftir að ryðja
söngmálajarðveginn enn á ný og skila
honum með sama gróanda, senr hann skil
aði Karlakór iðnaðarmanna í hendur Ro-
herts Ahrahams.
Olivcr Guðmnndsson.
Það er langt siðan Tónlistarfélagið
hefir getað haldið hljómleika á skapleg-
unr tíma, ef undanteknir eru kirkjuhljóm-
leikar. 1 þetta sinn voru hljómleikarnir
haldnir í Tripoli-leikhúsinu á Melunum,
sem yfirnrenn ameríska hersins höfðu
lánað félaginu af góðvild sinni. Eru þarna
góð salarkynni, rúmgott hljómleikasvið,
lýsingu smekklega fyrir komið, og tón-
list hljómar vel þarna inni. Tónlistarhöll
hér i bænum er eitt af aðaláhugamálum
tónlistarmanna, og þótt það mál sé að-
kallandi, þá á það sjálfsagt enn nokkuð
langt í land. En væri það ekki hyggileg
hráðabirgðalausn á málinu að reyna að
fá þetta leikhús að ófriðnum loknum til
hljómleikahalds? Lega leikhússins er
sæmileg, rétt hjá Háskólanum, og það
rúmar svipaðan fólksfjölda og bíóin. Eg
býst við, að þetta sé mál, sem vert er
að gefa gaum. Á þessurn hljómleikum
Tónlistarfélagsins voru leikin þrjú hljóm-
sveitarverk eftir hina klassísku ineistara,
sem oft eru kenndir við Vínarborg,
Haydn, Mozart og Johann Strauss. Lund-
únasymfónían í C-dúr eftir Haydn var
fyrst leikin, og fannst mér hún takast
liezt af þeim verkum, sem þarna voru
flutt. Er þetta að vísu vandasamt verk
fyrir hliómsveitina, en sar.itökin voru
góð, og nnn verkið liðlegr. áfrarn, svo