blaðið - 20.10.2006, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 20. OKTÓBER 2006
blaöið
Hildur Ingveldardóttir
Guðnadóttir, sellóleik-
ari og tónskáld gaf ný-
verið út sína fyrstu sóló-
plötu hjá 12 tónum.
„Diskurinn heitir Mount A og er
nafnið eiginlega tilkomið af því að
ég byrjaði að taka upp plötuna í New
York á stað sem heitir Mount Vernon"
segir Hildur. „Ferlið var nefnilega
eins og að klífa fjall og koma niður
aftur þannig að mér fannst þetta
mjög viðeigandi."
Hildur var búsett í nokkra mánuði
á síðasta ári í New York þar sem hún
hóf að vinna að plötunni. „Það var æð-
islegt að vera þarna en ég bjó heima
hjá vini mínum í úthverfi borgarinn-
ar. Þar sem þetta var ekki alveg inni
í borginni hélt ég mig mikið heima
og var að æfa og taka upp og svoleið-
is. Þarna fékk ég ró og næði þó það
sé í raun mjög fyndið að fara til New
York til þess að fá smá frið“ segir Hild-
ur og hlær.
Aðspurð segir Hildur að tónlistin á
disknum hennar sé aðallega bundin
sellóinu. „Ég myndi lýsa þessu þann-
ig að sellóið er aðalhljóðfærið og bý
ég til ákveðinn hljóðmassa út frá
því og svo nota ég önnur hljóðfæri
í bland en það má segja að þetta sé
aðallega sellótónlist." Hildur spilar á
öll hljóðfærin sjálf ásamt því að taka
upp og semja tónlistina og segir ferlið
vera persónulegt og geta orðið svolít-
ið strembið.
Þó að Mount A sé fyrsta sólóplata
Hildar þá hefur hún unnið mikið
með öðrum tónlistarmönnum. „Ég
hef verið að gefa út plötur með öðr-
um hljómsveitum eins og Rúnk og
Woofer og svo er ég að vinna mikið
með finnskri rafhljómsveit sem heit-
ir Pan Sonic. Ég vinn annars mikið
erlendis og hef verið að gefa út með
öðrum mjög lengi“.
Dreymdi fyrir sellóleikara
Hildur á enga uppáhaldssamstarfs-
menn í tónlistinni þar sem hún hefur
spilað með mikið af hæfileikariku
fólki. „Það er alltaf gaman að spila
með öðrum af því að tónlist, hljóð-
færaleikur og vinna í hljómsveitum
er mjög persónuleg og samvinnan er
mjög mismunandi, bara eins og fólk
er margt. Það er eiginlega erfitt að
nefna einhverja sem eru í uppáhaldi
þar sem það hafa allir sínar góðu
hliðar og sínar slæmar hliðar og ég
get eiginlega ekki gert upp á milli
vina minna“ segir Hildur. „Þetta eru
svo ólík bönd sem ég hef verið að
spila með. Sum þeirra spila hávaða-
sama raftónlist og svo er ég að spila
búlgarska raftónlist með Stórsveit
Nix Noltes. Svo eru önnur bönd sem
eru með meiri melódíu og poppaðri
þannig að þetta er rosalega ólikt og
fjölbreytt“.
Hildur hóf að læra á selló aðeins
sjö ára gömul og lauk náminu fyrir
þremur árum. „Það er svolítið fynd-
ið en mamma sagði þegar hún gekk
með mig að hún fyndi það á sér að ég
yrði sellóleikari, en hún var einhvern
alveg viss um það. Þetta var meira
grín framan af en svo þegar ég átti að
fara að velja mér hljóðfæri þá valdi ég
bara sellóið þannig að það er ótrúlegt
hvað hún var sannspá" segir Hildur
og skellir upp úr.
Heimilisleg stemning
Hildur hefur ferðast mikið um
heiminn og spilað víðs vegar. „Ég
var í Berlín í eitt ár sem skiptinemi
og er búin að vera þar annað slagið
alveg síðan, en ég er alltaf á einhverju
flakki og hef í raun ekki verið með
fasta búsetu hérna heima síðustu
tvö árin. ísland er æðislegt land en
það eru auðvitað bæði kostir og gall-
ar við það. Helsti ókosturinn er sá að
landið er lítið og takmarkað þó að
það sé mikið að gerast i tónlistinni
hérna. Það eru samt í raun mjög fáir
í tónlistarbransanum hér heima sem
getur samt líka verið frábært. Stemn-
ingin verður oft mjög heimilisleg og
skemmtileg og það sem er svo æðis-
legt er að það hjálpast allir einhvern
veginn að. Þannig að það er mjög
sérstakt ef maður miðar við það sem
tíðkast erlendis. Fólk stendur saman
en úti eru miklu fleiri og ekki þessi
samheldni. Hérna kemstu bara ekk-
ert undan þar sem allir vita af öllum
fólk“ segir Hildur og hlær. „Svo er
ekki auðvelt að fá æfingahúsnæði og
fólk þarf að deila því plássi sem gefst
þannig að þetta er samþjappað og
frábært en þegar maður er búinn að
vera lengi á Islandi er gott að komast
út og láta lofta aðeins um sig, það líka
bara mjög mikilvægt held ég.“
Hildur hefur einnig samið tónlist
fyrir leikhús og kvikmyndir ásamt
því að setja upp hljóðinnsetningar og
tónlistargjörninga.
„Leikhús- og kvikmyndatónlistin
sem ég hef verið að vinna í upp á síð-
kastið er í raun unnin á mjög svipað-
an hátt og önnur verk. Þá er maður
samt frekar með eitthvert ákveðið
verkefni í huga en er ekki bara að
semja fyrir sjálfan sig. En ég hef líka
tekið upp alla þá tónlist sjálf og spil-
að hana, þannig að ferlið er ekkert
ólíkt.“
í nóvember verður Hildur á tón-
leikaferðalagi sem hefst á Grikklandi
í byrjun mánaðarins. „Eftir Airwa-
ves fer ég til Grikklands og þaðan fer
ég svo til Frakklands og lýk túrnum í
Englandi í nóvemberlok. I Grikklandi
verð ég að spila með Pan Sonic og svo
verður Tilraunaeldhúsið á tónleika-
ferð en þá förum við nokkur saman
og kem ég til með að spila með Skúla
Sverrissyni og svo spila ég líka efni
af plötunni minni en með í för verða
líka Jóhann Jóhannson og Kira Kira.“
Tónlist frá Balí í uppáhaldi
Aðspurð segist Hildur ekki taka
neina sérstaka tónlistarmenn sér til
fyrirmyndar þó að margir hafi áhrif á
hana. „Það er bara svo misjafnt hvað
ég er að hlusta á og þar að auki er ég
með frekar snúinn tónlistarsmekk
og get ómögulega gert upp á milli. En
annars hef ég hlustað mjög mikið á
tónlist frá Balí sem er æðisleg og hef
heillast af viðhorfi þeirra til tónlistar.
Innfæddir eru kannski ekkert að líta
á sig sem tónlistamenn heldur njóta
þess bara að spila tónlist eins og til
dæmis einn bóndi sem spilar tónlist
á hlaðinu hjá sér. Það er nefnilega allt-
af gaman að kynna sér eitthvað nýtt.
En ef ég mætti velja mér einhvern tón-
listarmann, lífs eða liðinn, til þess
að spila með ætli það yrði þá ekki
Arthur Russel sem var sellóleikari
frá New York, en hann lést í kringum
1990. Hann var frábær karkter og ein-
hvers konar diskó/house sellóleikari
sem er æðisleg blanda. Annars er ég
búin að vera svo ótrúlega heppin með
fólk sem ég hef spilað með þannig að
ég gæti í rauninni ekkert haft það
neitt betra.“
Flugmaður eða bakari
Það eru ekki allir svo gæfusamir
að vera í draumastarfinu en Hildur
kveðst svo heppin. „Ég er í því núna,
alveg tvímælalaust. Þetta er ótrúleg
lúxusaðstaða að geta spilað og lifað á
þessu. Þetta er auðvitað ótrúlegt hark
oft og ekki stöðugt og kósý starf en ef
vel tekst til og maður á vel heppnaða
tónleika þá er þetta ótrúlega gefandi
staða að vera í. Það er fátt betra held
ég-“
Þegar Hildur er spurð að því hvað
hún gæti hugsað sér að gera annað ef
hún væri ekki á kafi í tónlistinni skell-
ir hún upp úr. „Ég held að mér detti
bara ekkert í hug, ætli ég hafi nokk-
urn tímann hugsað út í það. Ætli ég
segi ekki bara flugmaður eða bakari.
Mér finnst þetta alltaf svolítið fyndin
spurning og eins ef ég er spurð út í
önnur áhugamál. Það snýst einhvern
veginn allt um tónlistina hjá mér. En
ef ég ætti að nefna eitthvað annað
sem ég hef áhuga á þá eru það bækur.
Ég les mikið og finnst alltaf gaman
að lesa góðan krimma og svo er Mu-
rikami í miklu uppáhaldi hjá mér.
Það er ótrúlega áhrifaríkt hvernig
hann skrifar. Það er allt einhvern veg-
inn fram og til baka en gengur upp á
endanum'.
Enginn dæmigerður dagur
Þar sem tónlistin býður ekki upp á
dæmigerðan vinnudag er hver dagur
ólíkur öðrum. „Það er eiginlega mjög
sjaldgæft að ég eigi dæmigerðan dag.
Eins og núna verð ég í hljóðprufu í
allan dag og er svo að spila á tónleik-
um á morgun. í kringum Airwawes
er maður auðvitað að spila og spila
og á endalausum æfingum og á tón-
leikum. Annars fer þetta mikið eftir
því i hvaða landi ég er stödd hverju
sinni. Á íslandi er ég kannski meira
á æfingum heldur en út í Stokkhólmi
þar sem ég er eiginlega búsett núna.
Þá er ég meira að vinna ein, í upptök-
um og að semja eða i einhverju svona
sólódútli en hér heima er ég meira
á hlaupum á milli staða og að spila
með öðru fólki. Ég veit yfirleitt bara
daginn áður hvernig morgundagur-
inn verður," segir Hildur og hlær.
Draumastaður Hildar til tónlistar-
iðkunar er eyjan Bali. „Ég myndi vilja
spilaþaríheimahúsimeðinnfæddum.
Það er æðisleg tónlistarhefð þarna og
falleg stemning þar sem fólk kemur
saman og spilar í marga klukkutíma
samfleytt, í öllum þorpum og úti um
allt og allir eru velkomnir með. Mig
langar að fara þangað innan tíðar en
næsta ár er að vísu bókað hjá mér en
ég ætla að reyna að fara í nóvember á
næsta ári,“ segir Hildur.
Annað kvöld verður hægt að berja
Hildi augum á Airwaves.
hilda@bladid.net
viðtal