blaðið - 04.11.2006, Qupperneq 16

16 LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 2006
blaðið
\ «'* • „Isaón"^- •-
nr{t bú^t
T^ti <****“. -*«•*** - m**®’ •**
f
y|» «** £ ***** *
’ jS_L_E__M_j£JÍ
Afa^
hjalpIS
<íEEv/*\ OÓN'-1 ^
^RO-SAD
Auðbrekku 8, 200 Kópavogi, sími 554 6088, hreint@hreint.is, www.hreint.is
Unglingarúm
Barnarúm
ijónarúm
imið og gerið góð kaup
Varnarliðssala Geymslusvæðisins - Sigtúni 40
Mánud. Þriðjud. Miðvikud. Fimmtud. Föstud. Laugard. Sunnud.
| 12-18 12-18 12-18 12-21 10-18 10-18 12-18
Meðgöngu-
fatnaður í
miklu úrvali
Einnig
gjafabolir
frá BooB
PYRiT
5081522
opyrwtse
Pólverj askrat tar
og Litháahelvíti
Ifyrragær sat ég í heita pott-
inum í Vesturbæjarlauginni
árla dags og var að hugsa um
að fara að drífa mig heim. Þá
komu hins vegar tveir ungir
menn askvaðandi oní pottinn
og tóku að spjalla saman af því-
líkum ákafa að það var ómögu-
legt annað en leggja eyrun við.
Og samræður þeirra voru svo
athyglisverðar að ég steinhætti
við heimferðina og sat þarna dol-
fallinn og hlustaði góða stund.
Þetta hófst með því að annar
sagði hinum að hann væri að
reyna að selja bílinn sinn. Hann
kvaðst búinn að auglýsa hann
nokkrum sinnum en hefði ekki
fengið neitt tilboð sem hann væri
ánægður með. Og nú væri honum
raunar skapi næst að taka fram í
næstu auglýsingu að Pólverjum
og útlendingum yfirleitt væri
bannað að svara.
„Þessir Pólverjaskrattar, þeir
eru svo heimskir að þú trúir því
ekki,“ sagði ungi maðurinn við
vin sinn. „Og ekki eru þessir and-
skotans Litháar skárri, það er nú
svo heimskt lið að ég nenni ekki
að standa í að tala einu sinni við
þá.“
Safnast hingað vegna
vægra refsidóma?
Sú „heimska“ sem Pólverjarnir
og Litháarnir höfðu gert sig seka
um heyrðist mér helst felast í
því að hafa lagt fram alltof lág
tilboð í bílinn, og sömuleiðis að
hafa pirrað unga manninn með
því að vilja sífellt vera að segja
honum frá högum sínum og
kjörum - til að útskýra af hverju
tilboðin væru ekki hærri. Og allt
þeirra fas og hátterni væri reynar
staðfesting á því hvað þeir væru
„nauthelvítiheimskir“ og „algjörir
fávitar", eins og ungi maðurinn
sagði orðrétt.
Þeir upphófu svo langar sam-
ræður um útlendinga á íslandi
sem þeir virtust sammála um
að væru heldur ófélegur lýður.
Fyrri ungi maðurinn tók að vísu
fram að auðvitað væri ágætt
fólk „þarna innan um“ en meiri-
parturinn af þeim útlendingum
sem þessir tveir höfðu komist í
kynni við - fyrst og fremst um-
ræddir „Pólverjaskrattar" og „Lit-
háahelvíti“ - virtust annaðhvort
vera heilalausir fábjánar eða stór-
hættulegir glæpamenn, nema
hvorttveggja væri. Þeir héldu
því fram fullum fetum að vægar
refsingar á íslandi við ofbeldis-
glæpum, nauðgunum og þess
háttar afbrotum væru orðnar
frægar meðal óþjóðalýðs í veröld-
inni, og því væri farið að safnast
hingað „algjört skítapakk" sem
færi vaðandi um með barsmíðum
og nauðgunum.
Og þeir kváðust hafa persónu-
lega reynslu af því að þessir
umræddu útlendingar hefðu
engan áhuga á að samlagast
landsmönnum heldur mynduðu
þeir bara sínar eigin klíkur sem
myndu með tímanum verða eins
og ríki í ríkinu, ef ekkert væri að
gert.
„Alveg týpískur barnaníðingur..."
Það var satt að segja heldur
óhugnanlegt að hlusta á þetta.
Ég hef hingað til ímyndað mér
að málefni útlendinga á Islandi
væru bara í furðu góðu lagi. Við
þyrftum lítt að óttast þau ill-
skeyttu vandamál sem margar
aðrar þjóðir hafa þurft að súpa
seyðið af. En þessir ungu menn
virtust bera vandamálið utan á
sér. Og það var þeim mun erfið-
ara að hlusta á þá, að þeir voru
greinilega ekki heiladauðir fá-
ráðlingar sem aldrei höfðu til út-
landa komið og ekkert upplifað
annað en Island. Það kom fram
í máli þeirra að báðir hafi verið
töluvert erlendis, bæði í Banda-
ríkjunum og í Asíu, og annar
þeirra vitnaði Hka einu sinni í
nám sitt í félagsfræði við Mennta-
Ungu mennirnir tveir í
heita pottinum telja sig
áreiðanlega vera vel
upplýsta, vel menntaða
og veí fróða um samfé-
lag sitt.
skólann í Hamrahlíð þegar hann
þurfti að rökstyðja einhverja for-
dóma sína.
Því fordómar voru þetta vita-
skuld, vaðandi æpandi fordómar,
og má taka til dæmis að þegar þeir
voru farnir að ræða refsidóma yf-
irleitt og lýstu sig báðir hliðholla
dauðadómum yfir nauðgurum,
sér í lagi barnaníðingum (og ég
fann þá mér til skelfingar að það
var ósköp stutt í að ég yrði þeim
sammála), þá lýsti annar þeirra
með mikilli hrifningu yfir því
þegar hann hefði séð vestur í
Bandaríkjunum áberandi skilti
á opinberum stöðum þar sem
vakin var athygli á tveimur barna-
níðingum er byggju í viðkomandi
hverfi - og annar mannanna
„var svona latínói, alveg týpískur
barnaníðingur...
"Þarf bara eitt tvö mál í viðbót?
Ungu mennirnir tveir í heita
pottinum telja sig áreiðanlega
vera vel upplýsta, vel menntaða
og vel fróða um samfélag sitt. Þeir
virtust vissulega hafa nokkra
reynslu af næturlífinu þar sem
þeir fullyrtu að „Pólverjaskratt-
arnir“ færu um í hópum og vildu
öðrum illt. Og ég fylltist aukinni
svartsýni fyrir hönd íslensks
samfélags. Getur verið að hér sé
þrátt fyrir allt í uppsiglingu meiri
háttar vandamál? Það hvarflaði
að mér ekki þyrfti nema eitt tvö
mál í viðbót þar sem útlendingar
kæmu við sögu í líkamsárásum
eða nauðgunum til að allt færi í
bál og brand. Og ungu mennirnir
í pottinum voru að minnsta kosti
svo sannfærðir um að vanda-
málið væri þegar fyrir hendi að
það hvarflaði ekki einu sinni að
mér að ávarpa þá og reyna að
leiða þeim fyrir sjónir villu síns
vegar.
Því það rann upp fyrir mér að
röksemdir mínar myndu ekki
hljóma meira sannfærandi í
eyrum þessara manna en áminn-
ing Marteins Skógarmúsar: „Öll
dýrin í skóginum eiga að vera
vinir.“