blaðið - 07.07.2007, Blaðsíða 30

30
LAUGARDAGUR 7. JULÍ 2007
blaöió
y
Það hefði verið
eðlilegra að
ég hefði farið
sem alltafer að og
nenni ekki að hvíla mig
og hugsa lítið um mig.
En hann deyr og ég held
áfram að druslast áfram.
Mér finnst það mjög
skrýtið.
verkið var honum lífsins alvara og
þess vegna gat hann ekki leyft sér
að vera glaður
Eins og ég væri í hjúp
Hvernig tókstu á við sorgina?
Gastu leitað í trúna eftir styrk?
„Ég á mjög erfitt með að
svara þessu því ég veit það ekki.
Stundum finnst mér ég vera trúuð
og stundum alls ekki. Ég er alin
upp í trú og í barnæsku voru mér
kenndar bænir en ég er líka efa-
semdamanneskja. Því miður hjálp-
aði trúin mér ekki til að takast á
við sorgina.
Ég var gífurlega reið vegna þess
að þetta fór svona. Ég var fokvond
vegna þess að Magnús meiddist á
þennan afdrifaríka hátt. Fram að
því var lækningin í ákveðnum far-
vegi og ekkert truflaði það sem átti
að gera. Ég er ekki forlagatrúar en
það lá við að ég hugsaði: „Átti þetta
að fara svona? Var ekkert sem gat
komið í veg fyrir það?“
Eftir dauða Magnúsar las ég
gríðarlega mikið af bókum um
trúmál, ekki bara um kristna trú
heldur um búddisma, jóga, forlaga-
trú, endurholdgun og fyrri líf. Eg
var allan daginn að velta fyrir mér
tilganginum með lífinu. Ég upp-
lifði mig sem áráttusjúkling vegna
þess að þörfin fyrir að fá svör var
svo sterk og reiðin yfir því að geta
hvergi fengið'þau var svo mikil. Ég
svaf ekki og borðaði ekki. Öll ein-
beiting hvarf. Ég vissi ekkert hvar
ég hafði sett hluti og hvað ég hafði
sagt við fólk fyrr um daginn. Það
var eins og ég væri í hjúp. Ekkert
komst inn fyrir hann og ekkert
fór út fyrir hann. Ég veit núna að
við áföll fær maður kraft einhvers
staðar frá. Ég veit ekki hvort Guð
almáttugur sendir hann eða hvort
sjálfsbjargarhvöt manneskjunnar
er bara svona sterk. Maður nær í
aukaorku sem maður vissi ekki að
maður ætti til. Þess vegna komst
ég í gegnum þetta.
Ég var sterk en ég var líka reið
og reiðin gerir mann grimman.
Ég held ekki að þetta hafi bitnað
á neinum í kringum mig. Ef eitt-
hvað var þá bitnaði þetta helst á
mér. Ég spurði sífellt: „Af hverju
hann?“ Hann gerði allt til þess að
vera heilbrigður. Hann drakk ekki
áfengi, reykti ekki, borðaði hollan
mat og hreyfði sig reglulega. Hann
var sífellt að skamma mig fyrir að
vinna of mikið og fara illa með
mig. Það hefði verið eðlilegra að
ég hefði farið sem alltaf er að og
nenni ekki að hvíla mig og hugsa
lítið um mig. En hann deyr og ég
held áfram að druslast áfram. Mér
finnst það mjög skrýtið. Ég hugs-
aði: Hvernig er farið að því að velja
úr? Ef það er þá valið úr.“
Samvinnan heldur áfram
Fannstu einhverja huggun í list-
sköpun þinni?
„Listin bjargaði mér. Ég er alltaf
að vinna enda finnst mér ekkert
jafnskemmtilegt og að vinna. Ég
hef aldrei unnið eins mikið og eftir
að Magnús dó. Ég veit ekki hvernig
mér hefði liðið hefði ég ekki getað
unnið að listsköpun minni. Eg er
gífurlega þrjósk og þegar ég stóð
í vinnustofu minni og horfði á
verkin sem við höfðum unnið í sam-
einingu hugsaði ég: „Á þessi kapít-
uli í listaverkasköpun minni líka að
fara með honum?“ Það fannst mér
óbærileg tilhugsun. Um leið og jarð-
arförin var yfirstaðin byrjaði ég að
vinna í því að endurskapa allt það
sem við höfðum gert saman. Ég safn-
aði saman þeim teikningum hans
sem rötuðu í verkin mín og ég nota
nýjar aðferðir við að brenna þær
teikningar á verkin mín. Samvinna
okkar Magnúsar heldur áfram og
er ekki síðri en hún var. Ég hef eytt
mun meiri tíma í samvinnu okkar
eftir að hann dó heldur en í þau
verk sem ég geri ein. Ég er viss um
að þetta er það sem Magnús hefði
viljað."
Þrjú málverk eftir Magnús eru
lokuð inni á vinnustofu hans í Ála-
fossi og það er ekki hœgt að flytja
þau heil þaðan vegna veggjar sem
eigandi annars eignarhluta hafði
sett upp. Þú krafðist þess aðfá mál-
verkin afhent en héraðsdómur vís-
aði málinu frá. Hvar er málið nú
statt?
„Það er gamalt mál sem Magnús
átti í á sínum tíma þegar verkin
voru lokuð inni. Hann sagði við
mig: „Verkin mín eru kviksett og
ég næ þeim ekki út“. Ég ætlaði mér
ekki að gera neitt í þessu máli strax
og núna er það í biðstöðu. Það á eftir
að fara í gegnum ævistarf Magn-
úsar sem er mikið og fjölbreytt. 1
myndlist var hann tilraunagjarn
maður og verk hans eru ólík eftir
tímabilum. Það var oft sagt að hann
væri svo tilraunagjarn að erfitt væri
að átta sig á honum sem myndlistar-
manni. Hann var alltaf undrandi að
fá ákúrur fyrir það. Hann sagði: „Ég
hélt að maður væri listamaður þegar
maður hefur þörf fyrir að skapa og
bæta við en ekki að endurtaka“.“
Hvernig listamaður ert þú?
„Ég er úrvinnslumanneskja. Þegar ég
sé gömul listaverk eftir sjálfa mig verð
ég undrandi á því hvað ég hef breyst
mikið. Ég er hins vegar miklu vana-
fastari en Magnús. Hann hafði meira
hugmyndaflug en ég, svo mikið hug-
myndaflug að hann kom ekki nema
broti af hugmyndunum frá sér. Hug-
myndabankinn hans sem er heima
og enginn hefur séð og enginn veit af
er ótrúlega stór og mikill. Þar eru hug-
myndir í bókum, bæði í skissuformi
og skrifuðu máli og alls konar hug-
myndir eru inni á tölvunni. Magnús
Kjartansson var náma af hugmyndum
og hugur hans starfaði mjög hratt.“
Hvað erframundan hjá þér?
„Framundan er ekkert annað en að
halda áfram eins og ég hef alltaf gert.
Ég er sífellt spurð: „Hvað ætlarðu
að gera við húsið? Hvað ætlarðu að
gera við vinnustofuna?“ Ég skil ekki
þessar spurningar. Ég sé engar breyt-
ingar fyrir mér. Mig langar ekki til að
fara burt eða umbreyta lífi mínu. Ég
held bara áfram að vera ég.“
(DlZCL breyt'r um s^:
Hættum með bútasaumsefni og skyldar vörur.
MIKIL VERÐLÆKKUN!
Bjóðum jafnframt upp á nýjar vörur
t.d. töskur, toppa og skart
Útsala á peysum
(Ðiza
Laugavegi 44 • Sími 561 4000 • www.diza.is
Ath. Opið laugardag og sunnudag
Kogga „Ég er ekki forlagatrúar en þaö lá við
að ég hugsaði: „Átti þetta að fara svona? Var
ekkert sem gat komið í veg fyrir það?“
í
I
i