Fréttablaðið - 13.08.2012, Blaðsíða 16

Fréttablaðið - 13.08.2012, Blaðsíða 16
16 13. ágúst 2012 MÁNUDAGUR Ég þakka forsvarsmanni Sam-taka sunnlenskra sveitarfé- laga, Þorvarði Hjaltasyni, hlý orð í minn garð í frétt RÚV 1. ágúst. Þó svo ég sinni starfi mínu hjá Bílum og fólki ehf. eftir bestu getu þá get ég ekki tekið heið- urinn af því að rekstur sveitar- félaganna á áætlunarbílum eftir þjóðvegum landsins gangi ekki sem skyldi. Vissulega stöndum við í markaðs- setningu, en kostnaður fyrirtækisins við hana er ekki mikið meiri en dagsvelta Strætó bs. (samkvæmt fundar- gerð Borgarráðs). Ekki er okkar markaðssetn- ing heldur miðuð að því að tæla almenning úr bílum Strætó yfir í okkar eigin. Við stund- um ferðaþjónustu og okkar helsta vara eru svokallaðir hringmið- ar. Við förum til dæmis með hringmiðafarþega inn á atvinnusvæði útsvarsgreiðenda á Suð- urlandi. Sem dæmi um hring- miða má nefna Full Circle Pas- sport, en með honum geta ferða- menn farið í langferðabíla Sterna (og samstarfsaðila) hringinn í kringum landið, eftir þjóðvegi eitt, með eins mörgum eða fáum stoppum og neytandinn vill. Olíu- gjaldið sem við greiðum gengur upp í háan kostnað sem hlýst af viðhaldi vegakerfisins en stór- ir bílar, svo sem strætisvagnar Strætó bs. slíta yfirborði veganna hraðar en venjulegir fólksbílar. Fyrirtækið er, auk þess að greiða olíugjald, ólíkt Strætó bs., með hópferðaleyfi. Sé það ekki nóg þá erum við einnig með ferðaskipu- leggjendaleyfi. Við erum sem sagt í fullum rétti í okkar markaðssetn- ingu og höfum öll tilskilin leyfi til okkar aksturs, auk þess sem við leggjum sérstaklega til í sam- neysluna með olíugjaldinu. Hvers vegna hafa áætlanir Strætó í farþegaflutningum ekki gengið eftir? Kannski voru þetta ekki nægilega góðar áætlanir. Á hvaða reynslu byggði Strætó? Sennilega hefðu ráðleggingar frá Bílum og fólki ehf. verið auðsóttar enda höfum við ávallt verið miklir áhugamenn um almenningssam- göngur og fyrirtækið stendur í og hefur staðið í áætlunarakstri um árabil auk þess sem innan fyrir- tækisins starfar hópur karla og kvenna sem mörg hver hafa ára- tuga reynslu af rekstri sem þeim er Samband sunnlenskra sveitarfé- laga telur útsvarstekj- um sínum best borgið í að sinna. Mínar ráðlegging- ar eru fyrst og fremst þessar; a) miðið áætl- anir við þarfir farþeg- anna, ekki við þarf- ir fyrirtækisins, b) hafið áætlanatöflur aðgengilegar og læsi- legar, bæði á stoppi- stöðvum og á heimasíð- unni, c) starfsfólk þarf að tileinka sér þjón- ustuviðmót og hjálpa viðskiptavinum í hvívetna eftir bestu getu, d) stundið samkeppni þar sem hana er að finna en ekki ímyndaða líkt og Strætó telur sig verða fyrir af okkar hálfu í Land- eyjahöfn. Við keyrum ekki þangað nema með erlenda dagsferðafar- þega í samstarfi við ferðaþjónustu- aðila í Eyjum. Samkeppnin er hins vegar við önnur samgönguform. Rangt er einnig að við leggj- um fyrr af stað en Strætó. Við förum ekki á fætur fyrr en um klukkan sjö á morgnana og miss- um af Strætó fyrir vikið, líkt og ég ímynda mér að sé raunin með marga mögulega viðskiptavini. Í fyrri greinum hef ég fjallað um þann góða árangur sem við höfum nú náð í efnahagsmálum og skýrt hvernig efnahagsstefna okkar og AGS bjó í haginn fyrir þann góða árangur. Lykilatriði var að við nálguðumst það erfiða verkefni að laga útgjöld að tekjum eftir Hrun á forsendum jafnaðar- manna: Við vildum sýna hagsýni húsmóðurinnar. Við vildum draga úr kostnaði eins og mögulegt væri, en ekki þannig að mikilvæg verk- efni yrðu sett í hættu eða þjónusta skert umfram það sem ásættanlegt gæti talist. Aðhald í ríkisrekstri verður auð- vitað áfram nauðsynlegt. Við, sem viljum búa í réttlátu samfélagi þar sem ríkið tryggir jöfn tækifæri og félagslegt réttlæti, berum ábyrgð á því að reka ríkið með eins hag- kvæmum hætti og kostur er. Ef við gerum það ekki, færum við andstæðingunum mikilvæg vopn til að grafa undan samneyslunni og veikja velferðarþjónustuna. Nýverið stakk einn varaþingmað- ur Sjálfstæðisflokksins upp á því að ríkisútgjöld yrðu færð aftur til þess sem þau voru árið 1980. Sjálf- stæðisflokkurinn kann því enn einn ganginn að vera að elta ranghug- myndir breskra íhaldsmanna, rétt eins og þegar þangað voru sóttar fyrirmyndir að markaðsvæðingu án samfélagslegrar ábyrgðar á fyrri tíð. Við sem viljum verja félagslegt réttlæti og skynsamleg útgjöld til velferðarmála getum því ekki talað eins og að við höfum nú höndlað hinn eilífa sannleik og að útgjöld til ríkisrekstrarins og umgjörð hans þurfi ekki framar endurmats við. Þvert á móti þurfum við að nýta öll tækifæri til að fara betur með og fá meiri og betri þjónustu fyrir minna verð. Þar eru mörg tækifæri. Sem dæmi má nefna að notendur kalla eftir sífellt meira frelsi í að ákveða hvernig þjónustu þeir fá, frá hverj- um og hvenær. Hagsmunasamtök fatlaðra hafa gengið fram fyrir skjöldu í þessu efni. Aldraðir munu líka vilja ráða meiru um þá þjón- ustu sem þeir þurfa á að halda. Í slíkum breytingum felast ný tæki- færi til að gera hvort tveggja í senn: Auka vald fólks yfir eigin lífi og draga úr kostnaði við umgjörð- ina við þjónustuna, á sama tíma og þjónustan er bætt. Með þessum hætti þurfum við að að halda áfram að endurmeta allan ríkisreksturinn, til að tryggja að þjónustan sé ávallt veitt með eins hagkvæmum og skynsamlegum hætti og kostur er. Efnahagsbatinn frá Hruni er stað- reynd, en hann byggir á viðkvæm- um grunni. Vöxtur okkar hvílir á missterkum stoðum. Afgangur af viðskiptum við útlönd frá Hruni hefur ekki byggst á aukningu á útflutningi okkar heldur á minni innflutningi. Þegar hægði á hag- kerfinu drógum við úr kaupum á erlendri neysluvöru og við hætt- um að kaupa erlend tæki og tól í sama mæli og áður. Þegar hagkerf- ið kemst á fullt skrið má búast við aukningu á innflutningi. Þá skiptir miklu að útflutningur okkar aukist, ef áfram á að vera afgangur af við- skiptum við útlönd. Helstu útflutn- ingsvörur okkar eru sjávarafurð- ir og ál. Magn þeirra verður ekki aukið svo auðveldlega á einni nóttu. Við veiðum ekki meira en ráðgjöf vísindamanna leyfir og það tekur langan tíma að reisa ný stóriðju- ver og erfitt er orðið að finna orku sem hentar til slíkrar stóruppbygg- ingar. Ferðaþjónustan skilar miklu, en það eru líka takmörk fyrir því hversu hratt sú grein getur vaxið. Því skiptir miklu að við reisum traustari stoðir undir fjölbreyttari útflutningsgreinar. Fleiri þurfa að geta flutt út. Við getum ekki öll farið að framleiða ál, en við getum flutt út þjónustu og þekkingu. Efnahagsleg- ur stöðugleiki, með lágum vöxtum og stöðugu gengi, er forsenda þess að okkur takist það verkefni. En stöðugleika er vandasamt að ná, þegar íslenskt efnahagslíf er í viðjum hafta og lánsfé verður landinu og atvinnulífi dýrt og tor- sótt um mörg ókomin ár. Þá skiptir mestu að reisa sjálfbæra umgjörð um íslenskt efnahagslíf. Við getum ekki áfram byggt allt á lánum. Við verðum að búa okkur undir að nýta betur landkosti og hæfileika okkar sjálfra, auka á nýsköpun í hverri grein og fjölga þannig tækifærum til verðmætasköpunar. Í þessu samhengi er mikilvægt að horfa til þess hvernig grann- ar okkar, Norðmenn og Finnar, tóku á veikleikum í efnahagsþró- un sinni eftir kreppuna í upphafi tíunda áratugarins. Norðmenn reistu skynsamlega umgjörð um nýtingu náttúruauðlinda sinna og veittu einkafyrirtækjum aðkomu að þeirri nýtingu undir opinberu forræði og þannig að arður af nýt- ingu félli til samfélagsins. Ávinn- ingurinn er ekki síst sá að draga úr áhættu ríkisins af atvinnurekstri og nýta betur það fé sem er bundið í opinberu eignarhaldi en nýtist að óbreyttu illa til verðmætasköpun- ar. Við þurfum líka að nýta okkur betur afl okkar ágætu lífeyris- sjóða og finna þeim fjárfestingar- tækifæri í arðsamri uppbyggingu innviða. Af hverju á ríkið að flytja eigið fé frá heilbrigðiskerfinu til að byggja flugstöðvar eða skuldsetja almenning til að byggja rafmagns- línur til einkafyrirtækja? Af hverju geta ekki lífeyrissjóðir landsmanna fengið þessi verkefni? Finnar nýttu sér aðgang að evr- ópskum mörkuðum til að byggja upp nýja útflutningsatvinnuvegi, þar sem höfuðáhersla var lögð á sköpunarkraft og þekkingu. Við höfum fjárfest í þekkingu ungs atvinnulauss fólks og þannig forð- ast stærstu mistök Finna, sem misstu heila kynslóð af vinnu- markaði. En ungt fólk, með þekk- ingu og burði, sem vill hasla sér völl í skapandi greinum og tækni- greinum þarf pláss. Lítil skap- andi fyrirtæki þurfa ekki skjall og innblásnar lofræður, heldur pláss til að vaxa og stækka. Ríkið getur stutt við slíka þróun með með því að haga innkaupastefnu sinni þannig að upplýsingatækni, hönnun og ýmis stoðþjónusta sé aðkeypt í vaxandi mæli. Af hverju rekur ríkið fjölmörg mötuneyti í miðbænum, mitt í þyrpingu helstu matsölustaða landsins sem glíma við þann stærsta vanda að lifa af vetrarmánuðina? Öflugar útflutn- ingsgreinar verða ekki til nema við styðjum við þær hér heimafyrir. Og þær þurfa markaðsaðgang. Þannig eigum við ónýtt gríðarleg sóknar- færi í landbúnaði, sem aldrei verða að veruleika nema við fáum hindr- unarlausan markaðsaðgang að Evr- ópumarkaði. Á þessu hangir margt. Fyrir- sjáanlegt er að vaxandi útgjalda- þrýstingur verður á næstu ára- tugum, eftir því sem þjóðin eldist, enda enn ekki búið að koma öllum lífeyrisskuldbindingum ríkisins í það horf að við eigum fyrir þeim. Við þurfum að létta á þeim þrýst- ingi. Ef við náum að að sýna afgang af rekstri ríkisins um mörg ókom- in ár dafnar atvinnulíf í landinu, vaxtastig lækkar og dregur úr skattbyrði. Við flýtum því líka að gjaldeyrishöft verði afnumin. Við drögum úr erlendri lánsfjárþörf og þar með vaxtagreiðslum úr landi. Aukinn kraftur í fjölbreyttari útflutningsstarfsemi fjölgar þeim stoðum sem hagkerfið hvílir á. Við þurfum að koma íslensku efnahags- lífi aftur í samband við hið alþjóð- lega efnahagsumhverfi og nýta aðgang að mikilvægum mörkuðum til að fjölga tækifærum. Það er hin sjálfbæra sóknar- stefna nýrra tíma. Efnahagsbatinn frá Hruni er staðreynd, en hann byggir á viðkvæmum grunni. Vöxtur okkar hvílir á missterkum stoðum. Afgangur af viðskiptum við útlönd frá Hruni hefur ekki byggst á aukningu á útflutningi okkar heldur á minni innflutningi. Hvers vegna hafa áætl- anir Strætó í farþegaflutn- ingum ekki gengið eftir? Kannski voru þetta ekki nægilega góðar áætlanir. 100% HÁGÆÐA PRÓTEIN HLEÐSLUSKYR ER HOLL NÆRING. ÞAÐ HENTAR VEL Í BOOST-DRYKKI EÐA SEM MÁLTÍÐ OG ER RÍKT AF MYSUPRÓTEINUM. SMAKKAÐU ÞAÐ HREINT EÐA BRAGÐBÆTT. NÝTT Ríkt af mysupróteinum Lífið er æfing - taktu á því ÍS L E N SK A S IA .IS M S A 6 04 35 0 7/ 12 Sjálfbær sóknarstefna Efnahagsmál Árni Páll Árnason alþingismaður Allir með Strætó? Samgöngur Drengur Óla Þorsteinsson markaðsstjóri
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.