Fréttatíminn - 14.10.2011, Side 22

með appelsínulíkjör
með sólþurrkuðum tómötum með hvítlauk með svörtum pipar
hreinnmeð kryddblöndu
Mikið úrval
rjómaosta við
öll tækifæri
H
V
ÍT
A
H
Ú
SI
Ð
/
S
ÍA

0
8
-2
3
8
6
ms.is
MATSEÐILL
LEIKHÚS-
Aðalstræti 2 / 101 Reykjavík / Sími: 517 4300 / www.geysirbistro.is
Fo r r é t t u r
Aða l r é t t i r
Laxatvenna –
reyktur og grafinn lax
Bleikja & humar
með hollandaise sósu
E f t i r r é t t u r
Þriggja rétta máltíð á 4.900 kr.
Jack Daniel’s
súkkulaðikaka
Djúpsteiktur ís og súkkulaði-
hjúpuð jarðarber
Brasserað fennell, kartöflu-
stappa og ostrusveppir
eða...
Grillað Lambafille
Með rófutvennu,
sveppakartöflum
og bláberja anís kjötsósu
með því þegar það segir svona held-
ur sé það hugsanlega að reyna að
benda á að það séu líka aðrir hlutir í
lífinu sem gefa því gildi.“
Ekkert útskýrði ófrjósemina
þessi ár. „Það fannst ekkert að.
Við fórum í litningarannsóknir,
blóðrannsóknir og alls konar óm-
skoðanir, skurðaðgerðir og ég veit
ekki hvað og hvað. Ég varð alltaf
ólétt annað slagið og missti fóstur.
Lengst var ég gengin með nærri
14 vikur. Í eitt skiptið fékk ég utan-
legsfóstur og var nær dauða en lífi
því það uppgötvaðist svo seint. En
þessi tími fer í reynslubankann og
við lifum með því.“
Silla segir það því hafa verið eðli-
legt framhald rannsóknanna að fara
í tæknifrjóvganir. Þær urðu þrjár,
tókust ekki og því fóru þau í glasa-
frjóvgun. „Það tókst svona ljóm-
andi vel og mikils virði að ganga í
gegnum það ferli. Við fengum að sjá
sæðisfrumurnar synda, sáum eggið
eitt, skiptinguna og við fylgdumst
því með löngu áður en ég varð ólétt.
Upplifunin er að sjálfsögðu góð
þegar vel gengur en þetta tók á.
Ég sprautaði mig 500 sinnum með
hormónalyfjum og þurfti að vera
á blóðþynningarlyfjum alla með-
gönguna. Þar sem ég hafði svo oft
misst fóstur var það nauðsynlegt.
Ég hef þó sloppið við lyfjagjafirnar
í síðustu tvö skiptin.“ Það var vegna
þess að hún áttaði sig seint á því að
hún ætti von á fjórða barninu.
„Ég uppgötvaði að ég væri ófrísk
þegar ég var komin tíu vikur á
leið. Við ákváðum þá, í samráði við
lækni, að sleppa lyfjunum þar sem
meðgangan hafði gengið svona vel.“
Spurð hvernig ólétta verði hjá svo
reyndri konu svarar Silla að hún
hafi treyst getnaðarvörninni sem
hún var á.
„Svo fann ég fyrir þreytu, slapp-
leika, ógleði og öðrum einkennum
og hugsaði um hvort ég væri
ólétt en taldi mig vera búna að
fyrirbyggja það. Ég skoðaði því allt
annað fyrst,“ segir hún. „Þegar svo
uppgötvaðist að ég væri ólétt hlóg-
um við Filli miklum geðshræring-
arhlátri í klukkutíma. En við vorum
búin að ákveða að yrði okkur barna
auðið myndum við helst vilja eign-
ast fjögur börn. Við komum bæði
úr stórum fjölskyldum og fannst
það ekki okkar karakter að eiga
aðeins tvö. Við ætluðum þó ekki að
eignast börnin svona þétt,“ segir
hún sposk.
Börnin engin villidýr
Sigurlaug segir börnin mjög góða
vini. Þau hópi sig saman í söngsal á
leikskólanum, elstu strákarnir tveir
deili herbergi og yngri börnin tvö
séu í öðru, en það yngsta hjá þeim.
Á kósíkvöldum fjölskyldunnar lesi
sá sjö ára fyrir hin. „Maður sér svo-
lítið ávinninginn af því hvað þau eru
mörg þegar við förum út á morgn-
ana. Þá segir sá sjö ára við þau
yngri: Á ég að renna upp úlpunni
fyrir þig? eða: Þú ert með krumma-
fót. Þetta finnst honum sjálfsagt en
ekki kvöð,“ segir hún og bætir við
að þau finni fyrir mikilli samkennd.
„Þau skríða upp í hvert til annars,
bjóða hvert öðru alltaf góðan dag
og góða nótt. Svo koma þau upp í til
okkar. Séu þau mörg í einu berum
við þau til baka eða flýjum annað,“
segir hún. „Stundum kúrum við
öll, sem er yndislegt, en þá sefur
maður ansi lítið. En ég hef hvort eð
er aldrei þurft að sofa mikið.“
Foreldrarnir halda uppi miklum
aga á heimilinu. „Þannig verður það
að vera, annars missum við tökin
á öllu. Það er enginn heragi en það
eru reglur. Það verður að halda
rútínunni þegar börnin eru svona
mörg. Við reynum samt að hafa lífið
skemmtilegt. Og þau hlýða. Svo
skilst mér að þau geri það einnig í
leikskólanum. Þetta eru sko engin
villidýr,“ segir hún á léttum nótum.
Hart í ári hjá barnafjölskyldum
Sigurlaug vinnur sem grunnskóla-
kennari við Borgaskóla í Grafarvogi
og segir yfirmenn sína hafa tekið
barnaláni hennar ótrúlega vel. „Ég
get ekki sagt að ég sé uppáhalds
starfsmaðurinn en ég hef fengið
mikinn skilning. Ég var til dæmis
í launalausu leyfi allan síðasta
vetur og var heima. Ég vildi fylgja
börnunum eftir og hjálpa elsta
stráknum með heimanámið áður
en yngri börnin komu heim. Auk
þess sem ég hefði verið mikið frá
vegna veikinda barnanna. Ja, það
kom hreinlega betur út fjárhags-
lega að vera heima.“ Hún bendir þó
á að vegna frísins hafi hún aðeins
fengið fæðingarstyrk með fimmta
barninu, en hann er ekki nema brot
af fæðingarorlofi.
Svefnherbergin eru þrjú og þau
sjö, en þrátt fyrir það stefna þau
ekki á að stækka við sig. „Nei,
mér finnst fjárhagsstaða okkar og
þjóðfélagsins þannig að ég er ekki
tilbúin í þá skuldbindingu. Það
er ekki mikið gert til að aðstoða
barnafólk og alls ekki, eignist fólk
börn með stuttu millibili. Búið er
að hækka leikskólagjöld, minnka
systkinaafslátt, lækka barnabætur,
skerða fæðingarorlofið og leggja
niður heimgreiðslurnar, svo dæmi
séu tekin Viðkvæðið virðist vera:
Gott á þig eða þér var nær að
eignast þessi börn,“ segir hún. „Ég
er þó ekki að segja að borg eða ríki
eigi að borga allt fyrir mig og annað
barnafólk, heldur benda á að það er
búið að taka ýmislegt af sem hafði
áunnist.“
Viltu passa fimm börn?
Þau Silla og Filli eru svolítið ein
á báti með börnin. „Þau eiga ekki
margar ömmur og afa. Þau eiga
fullorðinn afa sem býr úti á landi.
Við eigum þó stórar fjölskyldur að
sem eru, eins og gengur og gerist,
mjög uppteknar í sínum málum.
Það er ekkert auðvelt að finna pöss-
un, það krefst excel-skjals skipu-
lags. Þetta er því ekki þannig að
við leikum okkur að því að skreppa
í bíó. Við notum pössun alveg í al-
gjörum undantekningartilvikum.
En við skruppum þó til Vínar í apríl,
bara tvö. Við vorum í fjóra daga og
það var yndislegt en hugurinn var
heima; hvernig gengi og hvort allir
væru ekki að standa sig í að skutla
börnunum og sækja þau. En þetta
gekk allt upp. Það var yndislegt að
setjast niður í Vín og ræða saman
- bara við tvö. Við komum andlega
endurnærð heim þótt við værum
útkeyrð eftir allt flandrið.“
Þrátt fyrir að hafa verið ófrísk
í fjögur ár af síðustu átta útilokar
Silla ekki að eignast fleiri börn;
„Best að segja sem minnst um það.“
Móðurástin sé svo sterk. „Börn eru
guðsgjöf og ég hef vanið mig á það
að breiða sængina aftur yfir þau
þegar ég fer að sofa. Þá finn ég á
hverju einasta kvöldi hvað mér þyk-
ir óskaplega vænt um þessi börn.“
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
gag@frettatiminn.is
Við vorum búin að ákveða að yrði okkur barna
auðið myndum við helst vilja eignast fjögur börn.
Við komum bæði úr stórum fjölskyldum og fannst
það ekki okkar karakter að eiga aðeins tvö. Við
ætluðum þó ekki að eignast börnin svona þétt.
Það er þéttskipað í svefnherbergin þrjú. Þeir elstu tveir saman, þá tvö næstu í því
næsta og sú yngsta með mömmu og pabba.
22 viðtal Helgin 14.-16. október 2011