Fréttatíminn - 25.03.2011, Síða 50

world class.is
Súperform
Peak Pilates
Hot Rope Yoga
Mömmutímar
Fitnessbox
TRX Combó
Zumba Fitness
CrossFit
SpinningFit
Ketilbjöllur
Herþjálfun
Lífstíll 20+ SKRÁÐU ÞIG NÚNAá worldclass.is og í síma 55 30000
B
es
tu
n
B
irt
in
g
ah
ús
Georg og félagar
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
F
„Svona, svona, þú liggur nú ekki fyrir dauð­
anum,“ sagði betri helmingurinn á þriðja
degi flensuskrattans sem settist að mér í lið­
inni viku. Henni þótt bóndinn full aumingja­
legur miðað við aðstæður. „Það verður ekki
á karlkynið logið; fái það særindi í háls eða
rennsli í nös er eins og það sé beinlínis á
grafarbakkanum, geti sig varla hrært. Það
er eins gott að það var ekki á það kyn lagt
að ganga með og fæða börn. Fáðu þér heitt
te og reyndu að hrista þetta af þér. Ég skal
svo kaupa handa þér hóstamixtúru og háls­
brjóstsykur.“
Ég lá eftir einn og vorkenndi mér, skildi
vart að aðrir sæju ekki þjáningu hins flens­
aða og hugarangur, óþægindin af hóstanum,
táraflóði úr öðru auga og nefrennsli. Hvað er
ekki á einn mann lagt? Hjúkrun hefði verið
vel þegin við þessar aðstæður sem ég taldi
alvarlegar en var víst einn á þeirri skoðun.
Hvað er þá til ráða til að þrauka daginn?
Lestur var hugsanlegur en nokkuð önugur
vegna fyrrnefnds táraflóðs, öðru megin.
Sama gilti um sjónvarpsgláp. Því var raunar
sjálfhætt vegna leiðinda. Endursýndar sápu­
óperur höfða lítt til mín og öngvu sambandi
hef ég náð við framhaldsseríur frá því Dallas
var og hét. Í stöðvaflakki mínu, áður en ég
bugaðist, var ég þó það langt leiddur að ég
staðnæmdist við Aðþrengdar eiginkonur.
Heldur lifnaði yfir grátbólgnum sjúklingn­
um, þó aðeins með tár á öðrum hvarmi,
þegar gamla illmennið JR birtist í þessum
alræmda kvennaþætti. Hrörlegur var hann
og grár fyrir hærum en brást þó í engu von­
um mínum sem hortugt og svínslegt gamal­
menni. Verra var að hann dó í miðjum þætti.
Þá slökkti ég.
Ég lagðist fyrir, enn þreyttari á pestinni
en fyrr, en kveikti þó á útvarpinu í vekjara­
klukkunni, svona til að hafa eitthvað fyrir
stafni. Hljóðið í því tæki er mónótónt, svo
ekki sé meira sagt. Útvarpsklukkan var stillt
á rás eitt. Ég hafði ekki þrek til að leita ann­
arra stöðva enda þurfti handafl til þess. Ég
færðist nánast aftur til bernskuáranna þeg­
ar útvarpsþulurinn sagði: „Nú verða sagðar
veðurfregnir frá Veðurstofu Íslands.“ Það
var fráleitt styttri útgáfan. Þar sem ég lá
hlust­ aði ég á veðurspá og veðurhorfur
fyrir landið og miðin. Fyrst var
stormviðvörun. Svo fór þulurinn
með mig hringferð um landið;
byrjaði í Reykjavík og endaði
á Suðurnesjum. Loks kom sjó­
veðurspá. Þar var líka varað við
stormi á öllum miðum.
Mér datt í hug að
slökkva en hand­
leggur inn sem
sneri að útvarps­
klukkunni var of
þungur. Útvarpsþul­
urinn tók því öll völd
og flutti mér óumbeð­
inn dánarfregnir og jarð­
arfarir. Óvenjumargir höfðu
dáið dagana á undan. Mér datt í
hug að þeir hefðu fengið flensuna. Því setti
að mér nokkurn ótta. Þá minntist ég orða
konu minnar og harkaði af mér.
Næst sagði þulurinn mér að klukkuna
vantaði sjö mínútur í eitt. Það var ekki sér­
lega uppörvandi og ekki bætti úr skák að
hann nefndi að fram að þessa hefði ekki unn­
ist tími til að fara yfir helstu dagskráratriði
dagsins. Þessar mínútur fram að fréttum
fékk ég dagskrána beint í æð, lið fyrir lið.
Miðað við þann upplestur ákvað ég að hlusta
á fyrsta dagskrárliðinn, ferðaþátt frá Afr­
íku. Það var í sjálfu sér athyglisvert efni ef
umsjónarmaðurinn hefði ekki bætt við tal­
málið löngum köflum af afrískri tónlist. Ég
viðurkenni takmarkaða þekkingu á henni en
úr vekjaraklukkunni hljómaði sönglistin eins
og í bavíönum um fengitímann. Til að forðast
fordóma kenni ég klukkunni um. Svefninn
yfirbugaði mig um það leyti sem síðasti tónn­
inn dó út. Ég vaknaði ekki fyrr en þulurinn
las veðurfregnirnar sem teknar voru um
land allt klukkan þrjú. Lítil breyting hafði
orðið á veðri. Það var enn stormviðvörun.
„Dragðu nú ekki lappirnar eins og gam­
almenni,“ sagði konan þegar ég tók á móti
henni um kvöldið, „það er ekki sjón að sjá
þig. Þú ættir að vera úthvíldur eftir að hafa
legið í bælinu í allan dag. Hvað gastu gert
af þér?“ Áður en ég greindi henni frá því að
vindstyrkurinn væri 25 metrar á sekúndu á
Dalatanga og að aðstandendur Sigurhjartar
á Rauðarárstígnum hefðu tilkynnt andlát
hans í hádeginu, spurði ég hvort hún væri
með lífselexírinn. Oft hefði verið þörf en
nú væri nauðsyn. Hún rétti mér hóstamixt­
úruna um leið og hún klappaði mér létt á
bakið og sagði: „Þú lifir þetta af, góði minn,
það hafa víst fleiri fengið kvef en þú og kom­
ist bærilega út í lífið á ný.“
Ég sá ekki að heilsan væri hótinu betri
næsta dag, gott ef ekki verri. „Settu í þig
mixtúruna,“ sagði konan um leið og hún
fletti Mogganum með morgunkaffinu. Ég
hafði verið að vona að hún rétti mér björgun­
arlyfið í skeið. Hún var þotin áður en ég vissi
af en hringdi skömmu síðar úr vinnunni.
Barnabarn okkar var komið með flensuna
og gat ekki farið í leikskólann. Foreldrarnir,
fastir í vinnu, hringdu því í ömmu. Sú góða
kona sagði það varla vandamál, afi væri
heima og léti sér leiðast, aðeins krankur að
vísu, en ábyggilega í stuði til barnagæslu.
„Skutliði barninu bara til hans. Þau geta leg­
ið saman í sófanum og horft á barnaefni. Það
hressir kallinn að fá félagsskap.“
„Hvernig gekk hjá ykkur, elskan, var ekki
gaman að hafa kompaní?“ spurði konan þeg­
ar hún kom heim það kvöldið. „Jú,“ svaraði
ég, „barnið var ljúft við afa eins og venjulega
en nefndu hvorki Söngvaborg 1 né 2 við mig
á næstunni, eða þá félaga Masa og Georg
mörgæs. Sama gildir um Brúðubílinn og
Lilla, svo ágætur sem sá félagsskapur kann
annars að vera.“
„Viltu ekki mixtúruna þína?“ sagði konan
þegar bóndi hennar sönglaði nefmæltur yfir
kvöldskattinum torkennlegan lagstúf, eitt­
hvað í þessa veru: „Georg og félagar, vin­
sælir alls staðar, vilt’ ekki vera með?“ eða
heldurðu að ég þurfi að kaupa annars konar
lyf handa þér, elskan?“
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i












 




   

  


 
   
 

 
 


  ­€‚ € € ƒ„€…†
Fært til bókar
Verður „foringjaræðinu“ beitt?
Það kom ekki á óvart að þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins gagnrýndu Jóhönnu Sig-
urðardóttur forsætisráðherra á Alþingi
í fyrradag vegna niðurstöðu
kærunefndar jafnréttismála
um að forsætisráðuneytið
hefði brotið jafnréttislög
við stöðuveitingu. Meiri
athygli vakti að tvær kon-
ur í þingflokki forsætis-
ráðherra, Þórunn Svein-
bjarnardóttir og Sigríður
Ingibjörg Jónsdóttir, gagn-
rýndu foringja sinn. Þórunn sagði málið
grafalvarlegt. Miðað við frægt „foringja-
ræði“ forystumanna ríkisstjórnarinnar
verður fróðlegt að fylgjast með því hvaða
tökum forsætisráðherrann og flokksfor-
maðurinn tekur þessa liðsmenn sína.
„Aldraður fjölskylduvinur“
Tíminn, hið gamla málgagn Framsóknar-
flokksins, leið undir lok þegar flokksblöð
þóttu ekki lengur við hæfi hér á landi.
Framsóknarflokkurinn hefur hins vegar
haldið nafninu enda fá nöfn betri á fjöl-
miðli. Nú hefur „hinn aldraði heimilisvinur“
gengið í endurnýjun lífdaga en með öðrum
formerkjum, eins og segir í kynningu
nýs vefmiðils sem ber Tímanafnið. Þar
sverja forráðamenn hins vegar alla fram-
sóknarmennsku af sér, segja að Tíminn
sé vefmiðill sem muni fjalla af sanngirni
um mál frá ólíkum hliðum, án hægri eða
vinstri slagsíðu. Réttrúaðir „frammarar“
gætu þó haldið því fram að þar sé einmitt
komin miðjustefna Framsóknarflokksins.
Tíminn kom fyrst út sem dagblað fyrir 94
árum. Margir þekktir menn voru ritstjórar
þar á bæ. Meðal þeirra má nefna Þórarin
Þórarinsson, afa og alnafna blaðamanns
Fréttatímans, Jón Helgason, Indriða G.
Þorsteinsson og Elías Snæland Jóns-
son. Tímamenn reyndu að peppa gamla
blaðið upp með útgáfu Nútímans, NT, á
tíunda áratug liðinnar aldar. Það mistókst
herfilega. Ritstjóri hins nýja vefmiðils er
Valur Jónatansson, sem m.a. var íþrótta-
blaðamaður á Morgunblaðinu.
34 viðhorf Helgin 25.-27. mars 2011