Prentarinn - 01.09.2002, Blaðsíða 8

Sælkeraveisla
siávarsíðuna
Hin árlega skemmtiferð
eldri bókagerðarmantia
atmo MMII hófst kl. níu að
morgtti þriðjudaginn 13.
ágúst 2002 frá Utnferðar-
miðstöðinni í Vatnsmýrinni,
stundvíslega eins og vant er,
með 102 gesti og var það
metfjöldi og í fyrsta skiþti
sem hópurinn er talinn tneð
Jtriggja stafa tölu.
Ekið var áleiðis til Suðurnesja
og suðurstrandarinnar, gegnum
Kópavog framhjá Þinghólnum þar
sem Islendingar voru neyddir
undir byssukjöftum, sumir segja
með hýðingu, til að sverja eið að
einveldi Danakonungs árið 1662
og lögmaður íslands skrifaði und-
ir með tárin í augunum.
Afram var haldið gegnum
Hafnarljörð og ekin Krísuvíkur-
leið gegnum Kapelluhraun, fram-
hjá Fjallinu eina og yfir Sveiflu-
háls til Kleifarvatns og þar var
stansað tvisvar í fegursta veðri,
blankalogni, sólarlitlu og hlýju
veðri. Þarna sást hve mikið hefur
lækkað í vatninu eftir siðustu
Suðurlandsskjálfta, um marga
metra og víða hægt að ganga
þurrum fótum eftir vatnsbotnin-
um, en vatnið er um 100 metra að
Orkuboltinn Skúli Helgason lœtur
ekki deigan síga.
8 ■ PRENTARINN
vel heppnaða humarveislu.
aði honum brennnivínstár á
hverjum degi, til að sefa óróa
heimsmannsins. Vonandi hlaut
Hlin unibun ástar sinnar og þessi
síðustu ár þeirra beggja voru un-
aðstími, sem hún hefur ekki viljað
missa af.
Strandarkirkja var næsti áfangi,
ekið var framhjá Hlíðarvatni,
Vogsósum og Selvogi að Engla-
vík. Strandarkirkja er ein af rík-
ustu kirkjum Islands vegna áheita
og í mörg ár var fastur dálkur í
Morgunblaðinu „Aheit á Strand-
arkirkju“. Sagt er að erlendir
kaupmenn með fullt skip af
timbri hafi lent í sjávarháska við
ströndina og heitið að byggja
kirkju þar sem þeir næðu landi, ef
þeir næðu landi og héldu lífi. Þeir
fengu mjúka lendingu í gegnum
brimskaflinn i Englavík og þeir
stóðu við orð sín. Kirkjan var
reist 1888 og er mjög falleg og
vel við haldið.
Nú var haldið framhjá Hlíðar-
dalsskóla, Þorlákshöfn og yfir
Óseyrarbrú til Eyrarbakka, sem
einu sinni var aðalhöfn Suður-
lands, mikill menningarstaður og
mikið umleikis. Þar var reist hús
sem þótti svo mikið til koma, að
það var bara kallað „Húsið“ til
aðgreiningar frá öllum kofunum,
sem voru aðallega úr mold og
torfi og kannski timburburst.
Þarna dvaldist Kiljan árið 1945
þegar hann samdi Islandsklukk-
una, sem er magnþrungin saga,
kannski hans besta og fjallar m.a.
um Snæfríði Islandssól, hið ljósa
man, sem vildi heldur þann versta
en þann næstbesta og giftist
Magnúsi í Bræðratungu, sem
barði hana eins og harðfisk, ef
ekki líkamlega, þá andlega og
drakk og svallaði og hélt framhjá
henni. Einnig fjallar sagan um
Erlendir timburkaupmenn að skoða kirkjustœði við Englavik eða hress-
ir bókagerðarmenn afslappaóir við sjóinn?
þeir reyndust hinir bestu hús-
bændur þegar upp var staðið og
skiluðu okkur Islendingum þjóð-
argersemum okkar, þegar sam-
bandinu lauk, með hinum frægu
orðum: „Flatöbogen. Vær saa
god.“
Næst var ekið að borholu rétt
hjá vatninu og hún skoðuð. Þarna
rétt hjá er Krísuvíkurskólinn, sem
fyrst átti að hjálpa unglingum
sem gekk illa í skóla og síðar
unglingum sem ánetjast höfðu eit-
urlyfjum, en þetta rann allt út í
sandinn og nú stendur þetta allt
autt.
við honum baki, þessum glæsi-
lega eldhuga, sem setti mikinn
svip á síðustu öld. Hann barst
mikið á, var höfðingi heim að
sækja, stofnaði Fossafélagið og
lét teikna Búrfellsvirkjun, mjög
líka þeirri, sem síðar var reist.
Hann þótti djarfur i peningamál-
um, reyndi að selja norðurljósin
og seldi Þúfu í Ölfusi og þegar
kaupandinn vildi fá eignina af-
henta, sagði Einar að hann gæti
tekið hvaða þúfu, sem liann vildi.
Hlín bjó Einari gott heimili í Her-
dísarvík, var honum móðir, kona,
meyja, eins og sagt er og skammt-
dýpt, svo lítið sér á og það mun
ná sömu vatnsstöðu og fyrr.
Handan við vatnið benti leiðsögu-
maðurinn á Fell sem heitir Gull-
bringa og halda margir að þar sé
komið nafnið á Gullbringusýslu
en sumir, eins og Bjöm Þorsteins-
son sagnfræðiprófessor, telja að
þarna geti verið um ranga þýð-
ingu á danska nafninu „Guld-
bringe“ að ræða, en Danir töldu
þessa sveit með fiskafúrðum og
brennisteini mikla gullnámu sem
skaffaði gull í fjárhirslu konungs.
Þetta er þá svipuð þýðing og þeg-
ar „krydsild", sem er sama orðið
og „crossfire“ á ensku, var þýtt
sem kryddsíld og lifir nú góðu
lífi. En um Danina má segja að
Kqffidrykkja við sjávarsiðuna eftir
Nú var Herdísarvík framundan
en þarna dvaldi Einar Benedikts-
son skáldmæringur og heimsmað-
ur síðustu æviár sín ásamt Hlín
lagskonu sinni, eða sambýliskonu
eins og núna myndi vera sagt.
Hlín tók við honum þegar hann
hafði orðið fyrir andlegum, lík-
amlegum, veraldlegum og Ijár-
hagslegum áföllum. Hún kom frá
Ameríku til aó hjúkra honum síð-
ustu æviárin. Kannski var hann
stóra ástin í lífi hennar og hún tók
við honum þegar allir höfðu snúið