Prentarinn - 01.03.2004, Qupperneq 4

Menn hafa stundum deilt um
hvort prentun væri list og hefur
sitt sýnst hverjum. Undirritaöur
hefur svo sem ekki tekið afstöðu
til þess en sannfærðist hins
vegar um að handbókband
kemst ansi nálægt því að kallast
list þegar ég heimsótti á
dögunum Sigurþór Sigurðsson
bókbindara á verkstæði hans á
Hverfisgötunni. Það er dálítið
skrítið að koma þarna inn. Þetta
er handverkstæði og nánast
ekkert sem minnir á nútímann
utan sjálfvirk kaffikanna og
Sigurþór heilir uppá og býður
kaffisopa og sæti og við hefjum
spjallið. Ég byrja á því aö spyrja
hann hvenær hann hafi byrjað í
bókbandi.
S: Þetta byrjaði hjá mér sem eins
konar hobbý. Eg fór á kvöldnám-
skeið í bókbandi í Myndlista- og
handíðaskólanum. Svo safnaði ég
bókum og var að binda þetta inn
sjálfur og þar kviknaði áhuginn
fyrir alvöru. Þegar auglýst var
eftir nema i Gutenberg '82 ákvað
ég að slá til og sótti um og tek
sveinsprófið 1986 og síðan er ég
búinn að vera í þessu. Ég var í
Gutenberg til ársins 1989 og síð-
an á Landsbókasafninu og stofna
svo eigin stofu '92.
J: Þú lést ekki þar við sitja
heldur fórst til útlanda í nám.
Hvert fórstu?
Sigurþór með bók sem heitir Gold-Tolled Bookbindings in the 18 '5h
century.
S: Árið 1994 fór ég til Eng-
lands og var þar í eitt ár í skóla
sem heitir Guilford College of
Further and Higher Education.
Þetta var tveggja ára nám en ég
fékk að sleppa við fyrra árið og
þegar ég kom aftur þá startaði ég
stofunni aftur niðri í Hafnarstræti
en þess má geta að bæði þegar ég
var með stofuna í Hafnarstrætinu
og eins uppi í Þingholtsstræti þá
var ég í samfloti með Hildi
Jónsdóttur, sem er mjög góður
bókbindari.
J: Nú eruð þið sitt í hvoru lagi,
hafið þið bceði nóg að gera?
S: Já já, við höfum bæði nóg
að gera. Ég keypti aðra stofu
fyrir tveimur árum síðan og það
fylgdi mikið af kúnnum með,
ýmsar stofnanir og slíkt þannig
að ég kvarta ekki.
J: Og þetta er eingöngu
handbókband sem þú ert með
hérna?
S: Já, það má segja það. Hér er
lítið um vélar en ég er með
saumavél og þynningarvél og að
sjálfsögðu gyllingarvél.
J: Eruð þið bara tvö með
bókbandsstofur liér í bœnum, þú
og Hildur?
S: Það eru fleiri bókbindarar
sem deila húsnæði með Hildi á
Klapparstígnum og svo er Svanur
Jóhannesson i nágrenni við
okkur. Það er líka bókbandsstofa
í Skeifunni, en við erum ekki
mörg sem höfum þetta að fullu
starfi.
J: Þú hefur verið að taka þátt i
keppnum erlendis. Hvernig hefur
það gengið?
S: Jú eitthvað hefur verið um
það. Ég hef tekið þátt í
norrænum keppnum, þeim tveim
síðustu, og i Frakklandi og á
Ítalíu og í Skotlandi.
J: Hvernigfara þessar keppnir
fram? Hafið þið frjálsar hendur
með hvernig þið útfœrið bandið á
þessum bókum?
S: í norrænu keppninni voru
ákveðnar reglur. Bókunum var
skipt í flokka og allskonar bönd
um að ræða og þar voru reglur
um hvernig þetta á að vera og
svo var dæmt útfrá listfræðilegri
og tæknilegri útfærslu og gefin
voru stig fyrir hvert atriði. í
hinum keppnunum hefur þetta
verið alveg frjálst og engar
reglur.
J: Hvemig kom það til að Sviar
fengu þig til að binda inn bók?
S: Konunglega bókasafnið í
Stokkhólmi er að setja á stofn
safn um bókbindara á 21. öld og
þeir ætla að láta binda inn eina
bók á ári. Þeir sáu katalóg frá
Italíu sem í var bók frá mér og
þeir ákváðu að byrja á mér og
láta mig binda inn fyrstu bókina í
þessu safni. Ég fékk alveg
frjálsar hendur um útfærslu á
bókinni.
J: Hvaða bók var þetta?
S: Þetta er bók um sænska
hönnun.
J: Og þú ert búinn að afhenda
bókina?
S: Já ég fór þarna út og það var
4 ■ PRENTARINN