Dagfari - 01.03.1998, Blaðsíða 4

Það er argasta hræsni þegar íslensk stjórnvöld lýsa áhyggjum
sínum af bandarískum eiturúrgangi á Grænlandi, en þegja
þunnu hljóði um óþverrann í eigin landi.
Samtök herstöðvaandstæðinga krefjast þess að íslensk og
bandarísk stjórnvöld sjái til þess að þegar í stað verði gengið frá
eiturhaugum hersins samkvæmt ítruslu alþjóðakröfum og
aðgerðin verði hluti af stefnu ríkisstjórnarinnar um Island,
hreinasta land í heimi árið 2000.
Landsráðstefnan ítrekar meginmarkmið samtakanna um
baráltu fyrir herlausu og hlutlausu landi.
Umsvif bandaríska setuliðsins á Islandi fara minnkandi ár frá
ári og sú stund hlýtur að nálgast að þau hverfi með öllu.
Liðsafli þessi var jafnan til óþurftar og nú orðið er dvöl hans
hér tímaskekkja sem engum getur dulist. Setuliðið á Miðnes-
heiði er eðlilegri atvinnustarfsemi á Suðurnesjum fjötur um fót,
það veldur mengun, þenslu og spennu og brottför þess verður
öllum góðum mönnum léttir og fagnaðarefni.
Kaldastríðsminjar í formi úreltra hernaðarmannvirkja víða
um land bera vitni um stríðshyggju sem mengaði hugi og
kreppti að sálum manna á árum ógnarjafnvægis og kjarnorku-
vopnakapphlaups. Ljóst er að varnargildi hersins var aldrei neitt
enda eru formælendur hans hættir að hampa því en klifa þess
meir á efnahagslegu mikilvægi og afgjöldum sem af honum fást.
Samtök herstöðvaandstæðinga fordæma gróðahyggju af
þessu tagi. Hergagnaframleiðendur, vopnasalar, leigjendur lands
fyrir stríðsskap og aðrir þeir sem hafa tekjur af hernaði og
vígabrölti eru, ef vel er að gáð, lílið betri cn eiturlyfjabarónar og
aðrir sölumenn dauðans.
Samtök herstöðvaandstæðinga krefjast þess að íslensk
stjórnvöld taki upp nýja stefnu í friðar- og afvopnunarmálum. A
alþjóðlegum vettvangi eiga Islendingar að berjast fyrir útrým-
ingu allra kjarnorkuvopna og taka undir sérhverja viðleitni til