Dagfari - 01.03.1998, Blaðsíða 6

VIÐ LOK FRIÐARGONGU
ÁVARP Á ÞORLÁKI 1997
Gott kvöld, góðir félagar í friðargöngu á jólum 1997.
Ég þakka þann heiður að fá að flytja ávarp hér af tilefni þess
að við höfum nú enn einu sinni gengið þennan Laugaveg versl-
unar og glansdýrðar jólanna. Við höfum þar með viljað sýna
einskoraðan vilja til að ganga saman veginn lil friðar með öllum
mönnum, hvert með sínu göngulagi. Séra Rögnvaldur Finn-
bogason sagði yfir moldum Jóhannesar úr Kötlum, eins ágæt-
asta skáldsins okkar, að Jóhannes hefði átt „þá björtu lífstrú sem
þorir að veðja á manninn, þrátt fyrir allt, þann veika og hrösula
mann, þann vindsorfna pflagrím, sem freistar lausnar á ráðgátu
lífsins". Það þykir mér einmitt sem við hér gerum, og maðurinn
getur líka verið sterkur.
Verslunarhátíð
Nú er hátíð verslunar. Verslun er auðvitað nauðsynleg sem
slík, en markaðurinn er hættulegt vald. Hann tryggir ekki gæði
eins eða neins, honum er sama hvaðan gróðinn kemur, og menn
græða víst meira á brennivíni en mjólk, krabbameinstóbaki en
appelsínum, heróíni en lambakjöti, vopnum en bókum. Þá er
gott að halda úti stöðugum styrjöldum og það er líka gert víða.
Réttlæti og friður
Hér ríkir sæmilegur friður. Við vitum þó ekki hversu
stöðugur sá friður er. Hér situr til dæmis sem fastast her þess
ríkis sem mestum ófriði hefur valdið í heiminum nú um langt
skeið. Og við erum í NATO. Nato, hvað er það? Segja margir.