Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1934, Blaðsíða 45

43
inni í sínu eigin hjarta, þeirri að ýta bræðrum sínum
burt frá eldinum, til þess að setjast þar sjálfir.
Fyrir rúmum 1900 árum fæddist maður austur í
Gyðingalandi. Það var máttugur maður, sem ekki
vantaöi vilja, og sem gerði háar kröfur, ekki fyrir
sjálfan sig, heldur fyrir aðra. Enginn hefur verið
auðugri af kærleika, enginn sannari maður. Hann
hóf baráttu fyrir frelsun mannanna undan oki erfða-
syndarinnar miklu. Sú barátta endaði með blóði hans
sjálfs, en hún slær ljóma á líf hans og dauða. Þó
barðist hann ekki með vopnum þeim, sem vegið er
með í styrjöldum, heldur hóf hann upp rödd sína og'
orð hans lifa enn í meðvitund mannanna, vegna þess,
að þau eru raunveruleg sannindi. Og sannleikurinn
deyr aldrei, en mennina vantar viljann og kærleikann,
svo að þeir breyti samkvæmt honum.
Og Gyðingurinn máttugi sagði við mennina, sem
ýttu bræðrum sínum burt frá eldinum til þess að sitja
þar sjálfir: »Eins og þér viljið að mennirnir breyti
viö yður, skuluð þér og breyta við þá. Dæmið ekki
og þá munuð þér ekki dæmdir verða. Sakfellið ekki
og þá munuð þér og eigi verða sakfelldir. Sýknið og
þá munuð þér sýknaðir verða. Elskið óvini yðar, gjör-
ið þeim gott sem hata yður og biðjið fyrir þeim, sem
sýna yður ójöfnuð. Gef þú hverjum sem biður þig, og
þann, sem tekur það sem þitt er, skalt þú eigi krefja«.
Slík voru orð máttugasta mannsins, sem fæðst hef-
ur á þessari jörð, þess máttugasta í sannleika og kær-
leika. Mennirnir skildu ekki sannleikann í orðum hans,
og þeir sem skildu hann, höfðu ekki þrek til að lifa
samkvæmt honum. En erfðasyndin hrópaði í hjörtum
þeirra: »Krossfestið hann, krossfestið hann!« Þeir
vildu halda áfram að ýta bræörum sínum burt frá eld-
inum, til þess að setjast þar sjálfir,