Heimilisritið - 01.08.1943, Síða 31
SAGA í jáum orðum um ást
og hejnd, ejtir L. K. FRANK
Svo för um sjóferð þá
^AÐUR í brúnum fötum stóð við
1 1 barborðið, þegar dyrnar opnuð-
ust. Kaldur gustur lék um salinn og
snjórinn feyktist langt inn á gólf.
Maður í gráum yfirfrakka gekk inn.
hristi af sér snjóinn og kallaði:
„Einn Manhattan, Jack!“
Þegar hann hafði fengið sér væn-
an sopa af víninu snéri hann sér að
brúnklædda manninum og sagði:
„Þetta er auma tíðin!“
„Já hún er slæm“, svaraði' hinn.
,,£>að var í vona blindbyl, sem einn
af beztu vinum mínum fékk slæma
útreið hérna á fjöllunum fyrir of-
an“.
„Það er ekki rétt að leggja á fjöll-
in um þetta leyti árs“, sagði maður-
inn í, gráa frakkanum, fékk sér ann-
an sopa, settist við bSrð og bauð hin-
um sæti hjá sér. „Hvernig fór fynr
vini yðar. Varð hann úti?“
Maðurinn í brúnu fötunum sett-
ist, fékk sér gúlsopa og hóf mál sitt
KTEI, JOE fraus ekki í hel. Hann
1 ’ hafði miðstöð í bílnum og ást-
arhita í barmi, svo að maður tali
hátíðlega.
„Nokkrum mánuðum áður hafði
hann kynnst stúlku, sem hann varð
HEIMILISRITIÐ
mjög ástfanginn af. Hún virtist vera
gædd öllum þeim kostum, sem hanu
hafði óskað að eiginkonu sína prýddi
Hún var björt yfirlitum, glaðvær,
hafði mjög líkan smekk og hann.
og áhugamál. í stuttu máli hæfðu
þau hvort öðru á öllum sviðum, að
öðru leyti en því, að Joe geðjaðist
ekki eins vel að útiíþróttum og henni
Þó að Joe væri til í ferðalög og úti-
leiki öðru hverju, þá kunni hann
betur við þægilegan stól og Bakkus-
arfómir í ró og spekt.
Hann hitti hana á golfvellinum,
en þangað hafði hann farið með
nokkrum kunningjum sírium, þeim
til samlætis. Meðan á leiknum stóð
kom regnskúr og af tilviljun leituðu
þau skjóls undir sama tré. Þau
tóku tal saman — og fyrr en varði
sá hann ekki sólina fyrir henni.
„Hún var þá að leika golf með
eldra fólki og virtist skemmta sér
ágætlega. Þegar aftur hafði stytt
upp og kallað var á þau í leikinn,
mælti hann sér mót við hana í golf-
skálanum. Það sem eftir var sum-
ars undu þau saman öllum stund-
um. Þau syntu, léku golf og tennis
og fóru í ferðalög, alltaf tvö saman.
Og þegar haustaði horfðu þau á veð-
29