Heimilisritið - 01.12.1945, Page 60

SP.: Hvaða ávítanir hafa sært
þig mest?
SV.: Þegar blaðakvennaklúbb-
urinn í Hollyvood auglýsti mig
sem þá leikkonu, er verst væri að
vinna með.
SP.: Hvernig leið þér, þegar þú
sást þig fyrst á léreftinu?
SV.: Ægilega. Allt, sem við-
kemur sjálfri mér á léreftinu, fer
í taugarnar á mér. Málrómurinn,
og hvernig ég hreyfi hendurnar.
Þess vegna fer ég aldrei að sjá
myndirnar mínar. Ég sá aldrei
Rebekku. Það er stutt síðan, að
ég tók í mig kjark, til þess að
sjá „Suspicion“, myndina, sem ég
fékk Oscar-verðlaun fyrir. Og mér
gramdist líka að sjá sjálfa mig í
henni.
SP.: Gæturðu gert þig ánægða
með lítil fjárráð?
SV.: Já, en ég er miklu ánægð-
ari að hafa úr nógu að spila.
SP.: Hvað er það í skapgerð
þinni, sem þú vildir venja þig af?
SV.: Að vera ekki eins upp-
stökk og bráð eins og ég er.
SP.: Þykir þér gaman að Sin-
atra?
SV.: Þótt ótrúlegt sé, þá hef ég
aldrei hlustað á hann.
SP.: Þykir þér gaman að „Jitt-
erbug“-músík?
SV.: Ég elska hana, og ég
dansa líka „Jitterbug“.
SP.: Haldið þið áfram að vera
vinir, fyrrverandi maður þinn og
þú?
SV.: Já, auðvitað. Við höfum
aldrei rifist. Við hittumst oft.
SP.: Hvað í 'bernsku þinni, hef-
ur haft varanlegust áhrif á þig?
SV.: Vegna þess, hvað ég var
heilsulítil, þegar ég var barn, gat
ég ekki gengið reglulega í skóla
eða Ieikið mér við jafnaldra mina.
Ég fór að hætta að kunna við
mig, með jafnöldrum mínum. Þá
var það, að ég kynntist tveimur
gömlum konum, sem bjuggu rétt
hjá- mér, og hjá þeim kunni ég
vel við mig. Viðkynningin við
þær gerðu mig eldri fyrir tímann,
og síðan hef ég oft Ieitað kunn-
ingsskapar við mér eldra fólk.
SP.: Að hvaða leyti heldurðu
að þú sért misskilin?
SV.: Fólk finnst ég vera merki-
leg með mig. Ef til vill er það
vegna þess, að ég er seintekin,
eða kannski er það vegna útlits
míns.
SP.: Hvenær hefur þér litist
verst á tilveruna?
SV.: Stjúpi minn var góður
maður, en mjög strangur. Honum
fannst að við Olivia ættum
snemma að þekkja alvöruna. Þeg-
ar ég var 9 ára gömul spurði hann
mig mjög alvarlega, hvernig ég
ætlaði að fara að því að vinna
sjálf fyrir mér. Ég varð sem steini
lostin. Ég gat ekki ímyndað mér,
hvernig ég ætti að fara að vinna
sjálf fyrir mér, og ég sá sjálfa mig
58
HEIMILISRITIÐ