Vísbending - 21.12.2009, Page 30

~KommúnLstar funda viðþinghúsið sem nú er búið að rífa, 20 árum síðar.
Allir vildu hrjóta niður múrinn og taka bút með lieinu
I laföi nokkrum sinnum komiö austur fyrir jámtjald. Alltaf
jafn óhuggulegt. Það var eins og guð liefði gleymt litunum.
Allt svo grátt. Jafnvel húðliturinn. Fólk var raunvemlega
hrætt við að gjóa augum á útlending, hvað þá yrða á hann.
Það var suntarið '86 sem ég kom lyrst til Prag. Eins og hún
er stássleg núna, þá lá yfir henni grátt ský. Mara. Minnis-
stætt þegar Ijósmyndari, tékkneskur, sá Leica myndavél-
ina mína á veitingahúsaborði. Hann langaði að fá að
handfjatla vélina, en leit aldrei í áttina til mín og ræddi
við mig eins og hann væri að tala við eldri konu sem sat
nærri honum.
Eftir málsverðinn bauðst hann til að sýna mér Prag.
Bað mig um að keyra bílaleigubílinn inn í húsasund ekki
langt frá eftir kortér. Þar stökk hann inn í bílinn, lagðist
á gólfið afturí og lýsti borginni sinni. Hann var hræddur,
það skynjaði maður, sérkennilegt.
Aftur til Berlínar Í989. Hvað munurinn á borgar-
hlutunum var sláandi. Oraunvemlegur. A K'dam í
vesturhlutanum fékkst allt, jafnvel glaðar konur. Meðan
gapandi tómar búðir með engu vömúrvali voru austan-
megin. Daprar eldri konur sópandi strætin undir bláu
skýi Trabantbílanna. En það var eitthvað, eitthvað sem
maður skynjaði svo sterkt; kalda stríðinu væri lokið.
Fólk vildi frelsi og frið.
Sá Gysi verðandi formann kommúnistaflokks-
ins halda ræðu fyrir ffaman þinghús DDR. Heillandi
maður, góður ræðumaður. Sérkennilegt að sjá alla
þessu sovésku fána, myndir af Lenín. Og allt þetta
eldra fólk, sem vildi ekki breytingar. Nú er þing-
húsið rifið, farið. Eg er nokkuð viss um að Lenín sé
dauður.
30 | VÍSBENDING