Fréttatíminn - 08.06.2012, Page 48

40 veiði Helgin 8.-10. júní 2012
Fyndni veiðifélaginn
 Stangveiði Inga LInd mIsstI þrjá rIsaLaxa á eInu sumrI
u m það bil 30 ár eða alveg síðan pabbi treysti mér til að standa á stórum steini og halda á stöng án þess að
detta í Þingvallavatn. Það er þó ekki nema
einn áratugur síðan ég fór í mína fyrstu lax-
veiði,“ segir Inga Lind. Hún dregur hvergi úr
því að vera algjörlega forfallinn veiðimaður.
„Það er vonin, maður, vonin! Og spennan. Og
vitneskjan um hversu ólýsanlega gaman það
er þegar hann tekur,“ segir hún og reynir að
leggja það fyrir sig, aðspurð, hvað það er sem
gerir að hún undir sér við veiðar dagana langa
og árum saman.
Selá er drottningin
Hvernig laxveiðin er til komin segir hún að
það byggi einkum á sameiginlegum áhuga
þeirra hjóna, hennar og Árna Haukssonar
fjárfestis, á sportinu: „Maðurinn minn hefur
kastað flugu frá því í barnæsku og hann
kenndi mér öll trixin í bókinni þegar kemur
að straumvatni. Eftirlætis árnar eru nokkrar.
Ég elska Þverá í Borgarfirði, mér finnst Hús-
eyjarkvísl alltaf koma á óvart en á toppinum
trónir drottningin Selá í Vopnafirði.“ Og það
var einmitt þar sem Inga Lind landaði sínum
stærsta fiski, hressilegum hæng sem mældist
92 sentímetrar.
Inga Lind lítur hvorki við maðkaveiði né
setur hún spún á kaststöng; hún veiðir orðið
eingöngu á flugu og er mest í laxveiði, en
rennir einnig fyrir silung. Aðspurð hversu oft
hún fari til veiða árlega minnir Ingu Lind að í
fyrra hafi hún farið í sjö veiðiferðir, sem telst
nokkuð gott.
Sage frá Orra vigfússyni
Þeir allra hörðustu í veiðinni leggja allt undir
og fara jafnvel um heim allan í því skyni að
stunda stangveiðar. Inga Lind segist alveg
eiga það eftir og grætur svo sem ekkert
reynsluleysi á því sviði. „Nei, það á ég alveg
eftir. Eru ekki bestu árnar á Íslandi? Á maður
að nenna því að sækja vatnið yfir lækinn?“
En, það er óvíst hvað verður því Inga Lind
sér fyrir sér að stunda veiðar alveg fram á
grafarbakkann. „Já. Geta árbakkar ekki verið
grafarbakkar?“
Ekki er úr vegi að fá að gægjast eilítið í
veiðitöskuna hjá Ingu Lind. Eftirlætisstöngin
kemur ekki frá einhverjum Jóa á bolnum held-
ur frá einhverjum helsta frumkvöðli laxveiða á
Íslandi. „Já, Orri Vigfússon gaf mér tvíhendu,
13 feta Sage og hún hefur reynst mér alveg
svakalega vel.“ En, það er fyrst þegar hin
klassíska spurning um uppáhalds fluguna ber
á góma að Ingu Lind vefst tunga um tönn.
„Já, þú spyrð vel. Ég á nefnilega sérhnýtt
leynivopn í boxinu mínu sem hefur reynst
mér einstaklega vel. Mér var gefin sú fluga af
góðum veiði- og fluguhnýtingarmanni sem
ég hitti á einum árbakkanum og hann nefndi
hana í höfuðið mér – sem er svolítið vand-
ræðalegt fyrir mig. En við þykjum mjög líkar.“
Svo sárt - ó, svo sárt
Inga Lind er að sjálfsögðu innt eftir því hvort
hún eigi ekki einhverja skemmtilega veiði-
sögu að segja lesendum Fréttatímans og ekki
stendur á því. „Ég er enn að jafna mig eftir
sumarið 2011. Mér tókst að missa þrjá risa-
stóra á einu sumri. Sá fyrsti tók rauða Kröflu
í Laxá í Aðaldal og var á í 15 mínútur. Það var
nú ekki mikið að gerast þá daga í ánni svo mér
fannst ég alveg hrikalega illa svikin. Verst var
þó þegar ég las veiðifrétt á Netinu nokkrum
dögum seinna um 102 cm lax sem tók rauða
flugu og náðist á land - á nákvæmlega sama
stað og ég missti minn! Þetta var örugglega
sami gaurinn. Svekkjandi fyrir mig,“ segir
Inga Lind. „Næst missti ég svo einn kolsvart-
an og þrautreyndan í Klapparfljótinu í Þverá,
og hann þumbaðist í heilan klukkutíma. Á
endanum sleit hann af mér allan tauminn og
synti sína leið. Það var sárt. Ó, svo sárt.“
Laxinn sem lét eins og bavíani
En allt er þá þrennt er: „Klukkan 21:00,
nokkrum dögum síðar tók bjartur, stór og
sprækur lax sömu flugu í hylnum fyrir ofan,
Árbæjarkvörn, og lét eins og bavíani. Hann
var á í tvo og hálfan klukkutíma! Ég var þarna
í kvennaholli og veiðitíminn leið og allar kon-
unar voru mættar til okkar að fylgjast með.
Til eru æsispennandi myndbönd af þessari
viðureign þar sem félaginn sést stökkva 15
sinnum upp úr ánni og reyna að berja sporð-
inum í línuna. Á endanum, þegar farið var að
dimma og ég orðin ansi lúin, ákvað ég að taka
betur á honum, klára dæmið og vera hörð en
þá hitti víst skrattinn ömmu sína og ég fór að
lokum upp í hús með öngulinn í rassinum. Í
rauninni varð öngullinn þó eftir í kjaftinum á
þeim sterka og sennilega syndir hann um með
hann enn þann dag í dag. Ég veit ekki hvenær
ég mun jafna mig á þessum óförum. En fjörið
var rosalegt – á meðan á því stóð.“
Jakob Bjarnar grétarsson
ritstjorn@frettatiminn.is
Mér var
gefin sú
fluga af
góðum
veiði- og
fluguhnýt-
ingarmanni
sem ég hitti
á einum
árbakkan-
um og hann
nefndi hana
í höfuðið
mér – sem
er svolítið
vandræða-
legt fyrir
mig. En
við þykjum
mjög líkar.
Uppáhalds flugan
heitir Inga Lind
Ekki verður þverfótað fyrir körlum í stangveiðinni og sú er vissulega ímyndin; að þetta sé karllægur
heimur. Því fer þó fjarri lagi að þeir sitji einir að veiðihúsum landsins – konur sækja stöðugt meira í
stangveiðina. Ein af þeim skemmtilegri, Inga Lind Karlsdóttir, er þó enginn nýgræðingur með flugu-
stöngina sér í hönd. Hún segir lesendum Fréttatímans af einu og öðru, af ferlinum og hvað er svona
það helsta í vopnabúrinu.
inga Lind sýnir
gullfallegan
hæng sem hún
veiddi í sinni
eftirlætis á:
Selá í Vop-
nafirði.
Áslaug Hulda. Svo mikil Sjálfstæðismaður að hún veiðir aldrei með rauða flugu á, en þó er
veiðihúfan rússnesk. Hér er hún, bogin í hnjám, í Húseyjarkvísl með einn vænan lax á og eigin-
maðurinn, Áki Sveinsson í forgrunni.
 Stangveiði FéLagsskapurInn
Í viðtalinu við Ingu Lind, sem sjá má hér
á síðunni, var hún spurð þeirrar ósann-
gjörnu spurningar hver sé uppáhalds
veiðifélaginn? Þetta er vitaskuld ómögu-
leg spurning, nánast eins og að biðja
móður að gera uppá milli barna sinna, en
Inga Lind snýr sig heldur betur laglega
út úr því. Nefnir vitaskuld eiginmann-
inn til sögunnar, nánast af skyldurækni.
„Hann blessaður kemst varla í veiðiferð
án þess að ég troði mér ekki með. Annars
reyni ég að komast sem oftast með vinum
okkar líka,“ segir Inga Lind en vill svo
misskilja spurninguna: „Fyndnasti veiði-
maður sem ég þekki er Áslaug Hulda
Jónsdóttir, vinkona mín og framkvæmda-
stjóri Hjallastefnunnar. Hún velur til
dæmis einkennilegar flugur og vill ekki
sjá þær ef þær eru rauðar, af því hún er
of mikill sjálfstæðismaður til þess. Hún á
appelsínugulan veiðijakka og verður mjög
kát ef hún finnur flugu í stíl við hann.
Hún beygir sig mjög undarlega í hnjánum
þegar hún er með fisk á, ber ótrúlega
skrýtna rússneska loðhúfu á höfðinu og
enginn hefur trú á aðferðum hennar en
málið er að hún er veiðir alltaf stærstu
fiskana í ferðinni! Svo á hún líka alltaf
Irish Coffee í bílnum. Já, og umburðar-
lyndan mann.“
Jakob
Bjarnar
grétarson
ritstjorn@
frettatiminn.is
Ragnar Hólm með Silfur perluna sem hann segir
að urriðinn standist ekki.
 FLuga vIkunnar
„Sem flugu vikunnar ætti
ég náttúrlega að nefna
Peacok en sneiði hjá því
til að vera pínu frumlegur
og nefni Silfur perluna,”
segir Ragnar Hólm kynn-
ingarfulltrúi Akureyrar-
bæjar. Fréttatíminn fékk
engan aukvisa til að velja
fyrir sig flugu að þessu
sinni því Ragnar er annar
ritstjóra Flugufrétta,
www.flugur.is og þaul-
vanur stangveiðimaður.
„Norðmenn kynntu hana
fyrst fyrir Íslendingum
á urriðasvæðinu í Laxá
forðum daga. Silfur tinsel á legginn, svart döbb og svo silfurkúla.
Gæti ekki verið einfaldara. Líkist lirfu með loftbólu á leið upp á
yfirborðið. Urriðinn kolfellur fyrir þessu og sjóbleikjan líka.“
urriðinn fellur fyrir Silfur perlunni
00000
Veiðikortið
37 vötn
Eitt kort
6.000 kr.
www.veidikortid.is
FLEIRI VÖTN ÓBREYTT VERÐ