Læknablaðið - 01.10.1922, Blaðsíða 8

LÆKNABLAÐIÐ
150
ábvrgöarmesta og vandasamasta embætti þessa lands, meöan sóttvarnir
og embættaveitingar heyra undir ])aö, eins og nú er. Þa'ö er svo vanda-
samt, aö spurning liefir verið um ])a'ö, hvort rétt væri að leggja einum
manni ])að á herðar. Þa'ð hefir komiö til orða á fyrri læknafélagsfundum,
að dreifa ábyrgö þeirri, sem á landlækni hvílir vfir á fleiri menn, t. a. tn.
prófessorana viö læknadeild háskólans.
Þetta sýnir, aö læknum hefir veriö þaö ljóst, aö ábyrgð ])essa eml)ættis
hefir verið allmikil.
Að þessu athuguöu, virðist vera því meiri ástæða til fyrir lækna, að
láta til sín taka um veitingu þessa embættis.
Eg held, að heppilegast sé, aö störf þau, sem landlækni er nú ætlað
aö hafa á hendi, veröi eftirlei'ðis í höndum eins ntanns, svo sem verið hefir.
Eg geri ráö fyrir, að hver samviskusamur landlæknir beri sig saman vi'ð
kollega sína, ef um vandasamar sóttvarnarráðstafanir er aö ræða, en þrátt
fyrir ]>að ætti landlæknir „officielt" að bera ábyrgöina, því dreifing
ábyrgðarinnar getur haft ilt í för með sér. En þvi meiri ástæða er til,
aö vanda vel valiö á manninum.
Mér þykir ályktun læknafundarins, 1 sem getið er um aö framan, fara
of stutt. Hún fer fram á, ,,aö leitað sé álits Læknafél. Islands". Er íiokkur
trygging fyrir þvi, a'ð landsstjórnin fari eftir þessu „áliti"? Nei, eftir
þessu orðalagi er landsstjórnin ekki bundin við þaö.
Eg vil a'ð læknastétt Islands k j ó s i landlæknirinn og a'ð landsstjórn-
in sé s k y 1 d u g aö veita cmbættið eftir þeirri kosningu. Þá fvrst er
málinu borgið.
Prestar kjósa biskup; þaö er ekki minni ástæöa til aö læknar kjósi
landlækni, því til ])ess vals virðist mér eigi síst útheimtast sérþekking.
Það getur \eriö álitamál, hvernig kosningu ]>essari skuli hagað.
Eg get hugsað mér þrjár leiðir, sem gætu komið til tals, en vel gætu
þær verið fleiri. Um ])aö má ávalt ræða.
1. Landlæknir kosinn af öllum læknum landsins.
2. Landlæknir kosinn af héra^slæknum einum.
3. Landlæknir kosinn af prófessorum læknadeildar háskólans og stjórn
Læknafélags íslands.
Hinni síðasttöldu leið mundi eg hiklaust mæla með. Með því er fengin
vissa fyrir því, að hæfur maður yrði fyrir valinu. Það er vitanlegt, aö
aldrei veljast í prófessorsembætti Viö læknadeild háskólans aörir en hæf-
ustu læknar landsins (eða svo hlýt eg að álykta), og í stjórn Læknafélags
Islands munu sennilega eiga sæti að minsta kosti tveir alkunnir læknar
úr Reykjavík ; það myndi þvi verða næg trygging fyrir góðu vali. Þessir
menn kysu þannig landlækni í nafni lækuastéttarinnar.
Mér finst.sjálfsagt, að sem flestir læknar láti i ljós álit sitt á þessu máli
í Læknablaðinu og gefst þá, ef til vill, síðar kostur á að ræða frekar ein-
stök atriði.
Eg veit ekki. hvernig umræður hafa fallið um málið á siðasta Lækna-
félagsfundi. því eg var fjarverandi. en sjálfsagt tel eg, aö læknar haldi
fast fram þeirri kröfu. að k j ó s a landlækni. Best væri, að geta komið
því í framkvæmd á næsta þingi, en óvíst er, a'ð tími vinnist ti! þess, því
héraöslæknar véröa að láta til sín hevra í þessu máli.
Þ. Edilonsson.