Læknablaðið - 01.05.1923, Blaðsíða 5

LÆKNABLAÐIÐ
67
grófu aluminium-bronce, og henni stungifi aö utanveröu frá inn i
gegnum sinina á extensor cruris, ofanvert við efra brotið, dregin
þar í gegn og stungið með grunnu haldi að innanverðu, svo þráð-
urinn felist að niestu, og að því búnu var henni stungið með góðu
haldi út í gegn um ligament. patell., síðan fengið lauslegt hald að innan-
verðu, og nálin dregin út í námunda við, þar sem fyrst var stungið. Að-
stoðarmaður heldur brotunum vel saman tneð grysjustykki, meðan hert er
á báðum þráðendum, svo vel falli að hnéskelinni og haldi brotunum i
skefjum; eru þeir svo snúnir saman utanvert á ofanverðu efra broti.
Liðap'okarifurnar saumaðar saman með 4 jodkatgut-saumum, og sam-
feldur jodkatgutsaumur í periostrendur yfir brotstaðnum. Húðsárið saum-
að saman með fínum aluminiutn-bronpe-þræði (6 saumar); litið drain
lagt inn að liðpoka, neðst í hornið á sárinu að utanverðu. Steril. umb.
Sjúklingurinn fann ekkert til, meðan á aðalaðgerðinni stóð; að eins
þurfti eg að láta gefa honum lítilsháttar chloræthyl. til innöndunar við
síðustu húðsauma aö innanverðu.
Búið var ittn fótinn i vírgrind, eins og áður. Sjúkl. heilsaðist vel eftir
á, verkjalaus, lítilsháttar sótthiti, ekki yfir 38° C., næstu 3 kvölcl, um-
búðum var skift eftir 4 daga, því dálítið hafði blætt í þær. en ekki svo.
að gegn dræpi. Sárið var hreint; um drainið kont ekkert; það tekið burt.
Eftir níu daga frá aðgerðinni voru húðsaumar kliptir burt, og sárið gróið,
nema þar sem drainið lá; það greri til fulls á næstu dögum.
Beinbrotin féllu vel saman;-farið var að gera hreyfingar í liðnum, mef
gætni, eftir rúiiian hálfan mán. frá aðgerðinni, hnéliður nuddaður og
vöðvar á læri, og fóttlegg. Að nokkrum dögum liðnum fór sjúkl. sjálfur
aö geta rétt úr fætinum, ef lítið var beygður, og livað af hverju að beygja
hann ofurlítið. Eftir tæpar 3 vikur steig hann í fótinn, fyrst að eins stutta
stund á dag, og hafði staf til stuðnings. Heim til sín fór sjúkl. ríðandl
eftir mánuð, gat hann ])á beygt fótinn til hálfs, en rétt úr honum til fulls.
Sjúkl. var ráolagt að viðhafa nudd á liðnum, eins og gert hafði verið.
í næstu 2 mán., og hreifa hann í liðnum, einkum að herða smátt og smátt
á beygjunni. Þeim ráðum fvlgdi hann. Sjúkl. fór að hiröa gripi á beitar-
húsutn eftir tæpa 2 mán. frá því hann kom heim; gekk við staf, litið
haltur; gekk að vorvinnu og heyskap í sumar, kendi til þreytu í fæt •
inum, en annars einskis meins. — Eg sá sjúkl. eftir rúmt ár frá aðgerð-
inni. Hann kvaðst einskis meins kenna sér, síðan um miðsumar; lúðist
meira í fætinum þar til. Hreyfingar í liðnum eðlilegar; hnéskelin er vel
samföst og béinrunnin. Kveðst geta farið á skautum, eins og áður.
Hringsaumuriiin gefur ágæta festu á brotunum eftir á, og kemur að
líestu haldi, þegar 1)orun er erfiðast við að koma eða ókleift, eins og t. d.
þegar hnéskelin er margbrotin, eða annað brotið mjög lítið.
í skurðlækninga1)ók Lejars er mælt með þessari aðferð við allskonar
brotum á hnéskel. vegna þess, hve einföld og handhæg hún er, og vegna
festunnar, sem hún gefur eftir á, á brotunum.
Brekku í Fljóttsdal, 1. apríl 1923.
ól. ó. Lárusson.