Læknablaðið - 01.08.1925, Blaðsíða 17

LÆKNABLAÐIÐ
i35
um, sem fylgja sömu skoðun og eg, aö chroniskur appendicitis orsakist
tíöum af njálg. Nýlega las eg ritgerS þess efnis í Journal af the Am. med.
Ass. frá 28. febr. 1925. Höfundarnir, Dr. Harris og Browtie, voru ekki í
vafa um orsakasamhengiö, og sýndu smásjármyndir af frystisneiSum úr
slímhimnu og submucosa appendicis, þar sem ormarnir höföu grafiS sér
göng og fylgsni og valdiö bólgu i kring. Af 121 appendixum, sem athug-
aöir voru, fundust í 22 þetta frá 1—22 oxyuris í hverjum; venjulega kven-
kynsormar. Þeir vitna í umsagnir margra annara lækna, sem hafi fundiö
líkt og þeir, en sumir þó miklu meira, t. d. segjast hafa fundiö njálg í
50% sýktra appendixa, og sumir geta þess til, aö þó oxyuris ekki finnist
viö operationina, þá geti þeir hafa veriö daglegir gestir í þeim sama
appendix.
Kollegar þessir hafa lesiö margt um þetta efni, og þaö gekk fram af
mér í hve mörg rit þeir gátu vitnaö. Mikiö er skrifaö i heiminum! Þeir
segja, aö þegar í byrjun 12. aldar hafi Fabricius fundiö oxyuris i app.
og skrifað um. Siðan hver af öörum. En Metchnikoff á aö hafa fyrst bent
á að ormskömmin geti valdið appendicitis.
Hinsvegar eru margir höfundar, sem trúa lítiö á, að oxyuris valdi
þeim spellum í app., sem sumir halda. Þar á meðal er t. d. hinn nafn-
kunni patolog Aschoff. Finski læknirinn Ali Krogius er einnig í þeim
flokki, eins og sjá má í Nordisk Kirurgi.
Eg fyrir mitt leyti er ekki í neinum vafa um aö oxyuris komi í öllu
falli til leiðar ýfingu í appendixslimhimnunni, sem nægi til þess aö valda
þrálátum óþægindum eða stundum slæmum kveisuköstum. Appendectomia
hefir reynst eina óbrig'ðula ráðið. En vist væri æskilegt að geta komist
hjá kviöristu. Stgr. Matth.
Læknisvottorð. í grein sinni um Lekandalækning í þessu tbl. Lbl.
minnist Stgr. Matth. á hversu erfitt sé fyrir lækna aö gefa út vottorð
um. heilbrigði hjónaefna. Þetta er laukrétt; yfirleitt er hæpiö, aö læknir
geti vottað aö menn hafi e k k i tiltekinn sjúkdóm. Þetta gera læknar þó
óhikað oft og einatt, og hefir mig oft furðað á hversu djarfir collegar eru
í þessu efni. Mér virðist unt að komast hjá slíkum fullyrðingum meö
]iví, að læknirinn oröi vottorö sitt á þá leið, aö v i ð r a n n s ó k n s í n a
hafi hann ekki fundið nein einkenni til sljúkdójims
þess er um ræðir. Viö þetta getur læknirinn staðið, en ekki meir. Lækn-
ar ættu að oröa vottorö sin mjög varlega, því aö ekki er gott aö vita til
hvers menn ætla sér að nota læknisvottorð, sem þeir eru aö útvega sér.
G. Cl.
F r é 11 i r.
Læknablaðið. Útkoma þess hefir dregist i þetta skifti vegna fjarveru
íitstjórnarinnar.
Landlæknir hefir í sumar feröast um Norðurland og fór meðal annars
til Grímseyjar, en er nú kominn heitn aftur.
Heilsuhæli Norðurlands. Þaö er nú ákveðið, rneöal annars aö ráöi land-