Læknablaðið - 15.10.1943, Blaðsíða 13

LÆK NAB LAÐ I Ð
55
(eða mercurin) í suppositoria verk-
ar stundum eins vel og því sé dælt
í vöðva eSa æS. Salyrgan, sem
ætlaS er til i. v. inj. má ekki fara
paravenöst, gefur sár infiltröt. Til
þess aS auka diuretisk áhrif sal-
yrgans eru notuS sölt, sem verka
acidotiskt, venjulega ammonium-
chlorid eSa ammonium-nitrat, þó
einnig megi nota calciumchlorid
eSa calcium-nitrat; þessi sölt þart'
aS gefa í i—3 gramma skömmt-
um 3var á dag í nokkra daga á
undan salyrgangjöf og svo sam-
hliSa henni, (sol. arnrn. chloridi
í DD. má m. a. nota) en þau þol-
ast frekar illa, erta magaslimhúS.
Reynt hefir veriS aS gefa slík lyf
i töflum, þökktum efni sem ekki
leysist upp í maganum, heldur
niSri í þörmum (ýmis efni eru
notuS til þess aS þekja tölurnar,
t. d. keratin og stearinsýra). Slik-
ar tölur hafa ekki fengist hér,
svo eg viti.
Shelling og Tarr hafa bent á,
aS auka má salyrgan-verkun meS
því aS gefa magnesiumsulfat meS
því og eru þá gefnir 2 ccm. af
salyrgan, 6 eSa 8 ccm. af 50% sol.
magnesie sulfatis og 2 ccm. af 1%
novocain upplausn — alltsaman i
sömu sprautu og er dælt inn í
glutæa eSa læri; þessari blöndu
er hælt og talin verka í sumum
tilfellum þegar salyrgan verkar
ekki eintómt.
Diuresis af salyrgan getur orS-
iS griSarmikil, allt aS 10 lítrum á
sólarhring. Varasamt er sjálfsagt
nokkuS aS auka diuresis mjög
skyndilega og hafa menn viljaS
telja slikt geta valdiS hypochlor-
æmia.
Mönnum kemur saman um aS
ekki eigi aS nota kvikasilfurs-
diuretica á sjúklingum meS neph-
ritis acuta eSa colitis ulcerosa.
Nýrnaskemmdir og jafnvel mors
hafa sést eftir notkun Hg-diure-
tica, en þc telja menn nú orSiS
aS óhætt sé aS nota þau viS
nephritis chronica og þaS um
langan tíma, ef þurfa þykir.
Aukaverkanir af þessum lyfjum
(salyrgan) eru stomatitis dýspéps-
ia, diarrhoea, svimi, höfuSverkur,
hiti og húSútbrot. Rétt þykir, aS
skoSa þvag sjúklinga, sem fá sal-
yrgan um langan tíma, fyrir eggja-
hvítu og smásjárrannsaka þaS viS
og viS.
Kaliumsölt hafa veriS notuS sem
diuretica um langan tírna, en aSal-
lega viS bjúg nýrnaveikra, en 1932
skýrSi Baker frá góSum árangri
af kaligjöf viS oedema hjartasjúkl-
inga. Keith og Binger fundu, aS
heppilegasta kaliumsaltiS er kali-
um-nitrat, vegna þess aS þaS má
heita alveg laust viS aukaverkanir.
ÞaS er gefiS í 5—12 grm. skömmt-
um daglega, t. d. 3 grm. (í skömmt-
um) 3var til 4 sinnum á dag og
þolist vel vikum og jafnvel mán-
uSum saman. Sumum sjúklingum
sem fá saltlitiS fæSi þykir bragS-
bætir S því, aS strá kaliumnitrati
út á mat í staS matarsalts. Ég held
aS viS hérna mættum nota þetta
diureticum, þegar viS ætti, meira
en viS höfum gjört.
Vismuth hefir litiS veriS notaS
sem diureticum, en þeir sem hafa
notaS þaS í þeim tilgangi hæla
verkunum þess, þaS sé aS vísu á-
hrifaminna en salyrgan en verki
lengur, auki diuresis í nokkra daga,
sé ekki toxiskt. Stockson skýrSi
1932 frá árangri af i. m. inj. af
vismuth (bismuth. natrii tartr.
°,°3 grm.) á bjúg hjartasjúklinga,
sem hafSi ekki látiS undan d’gi-
talis, xanthin- eSa Hg-diuretica.
Vismuth hefur víst lítiS eSa ekki
veriS notaS hér á landi, sem diu-
reticum, en eftir sögn þeirra, sem
hafa notaS þaS, virSist rétt aS