Læknablaðið - 15.10.1943, Page 22

64
LÆKNABLA&IÐ
viövíkjandi heilbrigöisástandi hér-
aösins.
Mér varö ekki svefnsamt fyrstu
nóttina, sem ég var héraöslæknir!
Ég var þá verkfæralaus og bóka-
lauS, en átti aö gegna tveimur hér-
uöum.
Það er aö vísu ekki á allra færi,
að veröa nokkru sinni góður hér-
aðslæknir, en fæstir þurfa þó aö
setja vandann fyrir sig, ef þeir
halda vel á sínum spilum.
Mér finnst aö hvert læknishér-
aö sé heilt kóngsríki fyrir ungan
lækni. Þar er oftast mikil þörf fyr-
ir dugandi mann, og þar fær lækn-
irinn göfugt og gagnlegt lífsstarf,
og tækifæri til þess að láta sitt
ljós skína. Verkefnin eru fleiri en
nokkur kemst yfir. Eitt er aö sjálf
sögöu það, að leysa vandræði
þeirra, sem til manns leita, ef þaö
er unnt, og að semja nauðsynlegar
skýrslur. Þetta er skylduverk hvers
skussa, en ötull og áhugasanntr
læknir lætur sér ekki nægja þetta.
Hann kynnir sér vandlega allt
heilbrigðis- og menningarástand
liéraðsins, eftir þvi sem tími hans
leyfir, hversu húsakynnum, fötum
og fæði manna sé háttað, hvort
hætta stafar af smitandi eða arf-
gengum sjúkdómum (berklar, lús,
geitur, kláði, geðveiki & cet.) —
Og hann segir öllum þeim ófagn-
aði, sem kemur í leitirnar, stríð
á hendur. þótt venjulega verði að
leggja alla áherzluna á eitt í senn.
Þá gildir um, að vera hygginn her-
foringi, og að hafa tryggt sér að-
stoð og fylgi beztu manna, því
læknirinn þarf helzt aö vinna sigur
í hverri orustu.
Samvizkusamleg rannsókn á
einu læknishéraði væri ærið efni í
doktorsritgerð, og baráttan fyrir
endurbótum væri nægilegt æfi-
starf fyrir hvern lækni eftir annan.
Það er viðbúið, að vinnan yrði
meiri með þessum hætti, og margt
yrði unnið ókeypis. En gleöin yröi
lika ósvikul, þegar vel gengi, og
lífiö margfalt auðugra.
Að ýmsu leyti er aðstaða héraðs-
læknis betri og virðulegri en
flestra borgarlækna. Hann er
„héraðslæknirinn", sem allir
þekkja, og ekki einn af mörgum.
Og standi hann vel í stöðu sinni
fer ekki hjá þvi, að hann eignist
fljótlega marga vini og samherja.
Það var einu sinni sú tíöin, að
læknar hikuðu ekki viö að sækja
um héruð, þótt erfiö væru, því að
þá gátu þeir búist við betra hér-
aði síðar, svo framarlega sem þeir
stæðu vel í stöðu sinni. Það myndi
til bóta, ef þessari reglu væri enn
fylgt, þótt tíð læknaskipti séu ekki
allskostar heppileg fyrir héraðin.
Þá vil eg að lokum leggja það
til, að aðgangur að læknadeild Há-
skólans sé því skilyrði bundinn,
að nemendur skuldbindi sig til
þess, að starfa eitt ár í sveitahér-
aði, að loknu námi, ef heilbrigðis-
stjórnin gerir kröfu til þess, annað-
hvort sem settir héraðslæknar eöa
staðgöngumenn.
Þá kæmi það aldrei fyrir, að
héruð stæðu læknislaus.
Og það mun engan lækni iöra
þess, að hafa litið upp úr skræð-
unum eitt ár, og séð sjálft lífið og
þess þarfir.
G. H.
Afgreiðsla og innheimta Læknablaðsins er í Félagsprentsmiðjunni h.f..
Reykjavík. Sími 1640. Pósthólf 570.
Félagsprentsmiðjan h.f.