Læknablaðið - 15.10.1943, Blaðsíða 19

LÆKNAB LAÐ 11)
6l
má hætta lyfjagjöf eíSa gef minni
skammta, ef ástæSa viröist til. Sé
um aö ræöa létta eöa meðal þunga
sýking af völclum hemolytiskra
strepto-kokka nægir aö gefa fyrst
0,05 grömm sulfadiazins per kilo
likamsþyngdar og síðan % upp-
hafsskammts á fjögurra stunda
fresti nótt og dag þar til hiti hef-
ur verið eölilegur í 3—5 daga.
Æskilegt er, sé þess nokkur kost-
ur, aö ákveða oft konsentration
lyfsins í blóði. Sé utn þungar in-
fektionir að ræöa, er nauösynlegc
að blóðkonsentration sé 15 mg %
meðan sjúklingur hefur hita, en í
léttari tilfellum nægja 5—10 mg
%■
Af sulfadiazini er framleitt natr-
ium salt, natrium sulfadiazin. Efni
þetta er auðleyst í vatni og heppi-
legast er talið gefa það í 5% upp-
lausn inn í æð. Það fæst í dauð-
hireinsuðum smáglösum. Ber að
leysa það upp í dauðhreinsuðu
vatni, en talið óþarft og ekki ráð-
legt að dauðhreinsa upplausnir.a
(Hætta á að efnið klofni við upp-
hitun). Indikationir eru hinar
sömu og fyrir notkun sulfadiazirs,
en betra er talið að gefa sulfadia-
zin per os, og nota intravenusa
þerapiu einungis, ef annars er ekki
kostur.
Við lungnabólgu skal fyrst gefa
0.075 gröinm per kilogramm lík-
amsþyngdar og við þungar stap-
hyliokokka, hejnoilytiskía strepto-
kokka og meningokokka infekt-
ionir 0,10 grönun per kilo og
síðar 0,03—0,06 grömni per ki'.o
á 12—15 klst. fresti. Nauðsyn ber
til þess að mæla blóðkonsentrati d
efnisins daglega, til þess að kom-
ast hjá því, að hún verði óhæfi-
lega há.
Af öllum sulfanilamidsambönd-
um hefir sulfadiazin gefist bezt
við lungnabólgu, og infektionum
sem stafa af hemolytiskum strep-
tokokkum, staphylokokkum og
meningokokkum.
New and Non official
Eemedies, 1943.
Kristinn Stefánsson.
Læknisskoðun á almenningi,
árlega eða oftar, hefir orðið von-
brigði í U. S. A. J. Carlson segir
að hún verði þá fyrst að gagni,
þegar betri ráð eru fundin til þess
að þekkja undanfara sjúkdóm-
anna eða fyrstu byrjun þeirra.
(Lancet 25. okt. '41). G. H.
Thiazole við lekanda. Jefferiss
0g McElligott telja thiazole hættu-
minna og áhrifameira lyf við lek-
anda en sulphapyridin. Sagt er
að komast megi af með að gefa
lyfið í 2—3 daga og að um 90%
sjúkl. læknist. Fyrsta daginn eru
gefin alls 6—8 grm en síðan 6 grm
á dag. (Lancet 16. jan. '43).
G. H.
Gigtsótt og arfgengi. Piokles
segir frá manni, sem sýkst hafði af
gigtsótt. Afkomendur hans voru
53 en 23 af þeim höfðu sýkst af
gigtsótt eða mb. corcl. — Hafa
ísl. læknar orðið þess varir að
veiki þessi sé arfgeng? (Lancet
21. ág. ’43). G. H.
Bólusetning og barnaveiki. Þótt
bólusetning við barnaveiki hafi
gefist ágætlega, má ekki gleyma
því, að bólusett börn geta fengið
veikina. Hún er þá oftast væg og
einkenni oft óglögg, t. d. smádröfn-
ur á öðrum gómeitlingi (ton-
silla palat). Þá geta og bólusett
börn verið sýklaberar. Oftast næg-
ir meðalskannntur af blóðvatni
handa sjúkum börnum, í mesta
lagi 10—20 þús. I. E. (Lancet 14.
ág. ’43). G. H.