Læknablaðið - 15.10.1943, Blaðsíða 20

Ö2
LÆKNABLAÐIÐ
Stéttar- og félagsmál.
Læknlslausu héruðin. — Reykjavík eða sveitahérað?
Á siöustu árum hefir þaö viljaö
til hvaö eftir annaö, aö læknar
hafa ekki fengizt í læknishéruö,
svo aö þau hafa staöiö læknislaus
tímum saman, þrátt fyrir allan
læknafjöldann. Þá hefir það og oft
verið erfitt eöa ómögulegt, að fá
staðgöngumann, jafnvel í brýnustu
nauðsyn.
Þetta er að vísu ekki neitt nýtt
fyrirbrigði. Fyr á árum var hér
oft og einatt mikill læknaskortur,
en nú er ekki því um aö kenna.
Nú eru læknar fleiri en nauðsyn
krefur, og fjölgar meö hverju ári,
en nálega allir ungu læknarnir setj-
ast að í Reykjavík. Þar eru nú um
63 starfancli læknar, 0g 25 í hin-
um kaupstööunum.
í mínum augum er það alvöru-
mál, aö héruö skuli standa læknis-
laus, úr því að nóg er til af lækn-
um. Það er læknunum til litils
Gerhvíta. Þess var nýlega getiö
i blöðum, aö ger væri auðugt af
hvítu og mætti nota það i stað
kjöts, en auk þess er mikið í því
af B vítaminum. Þjóðverjar þekktu
þetta vel í fyrri heimsstyrjöldinni
og notuðu talsvert af geri i stað
kjöts. Sá galli er þó a þessu, að ger-
er beiskt á bragðið, en nú kvað vera
fundið sérstakt bragðgott afbrigði
(torula utilis). Það er þó hæpið
að þetta komi að verulegu gagni,
vegna þess að gerið er ræktað i
úrgangssykurlegi (molasses) og
þarf mikið af honum. Aftur eru
bætiefnin vafalaust mikils virði.
(Lancet 3. apríl '43.) G. H.
sóma, og ólíklegt aö ríkið geti un-
að við slíkt til lengdar. Lækna-
deild Háskólans er rekin til þess
að sjá landslýðnum fyrir nægri og
sem beztri læknishjálp, en ekki til
þess að fylla stærstu bæina með
læknum, sem hafa litið að starfa.
og eru þar ef til vill „inutile pon-
dus“.
Það ætti ekki að vera ókleift að
ráða bót á þessu, og verður vikið
að því síðar, en fyrst ef til vill
réttast að athuga hvernig fer, ef
ekkert er aðhafst.
Ég geri þá ráð fyrir því„ að
ungu læknarnir haldi uppteknum
hætti, og setjist allir að í stærstu
bæjunum, aðallega Reykjavík. Af-
leiðing þessa er sú, að læknum
fjölgar þar miklu hraðar en svarar
vexti fólksfjöldans, og að meðal-
tekjur lækna lækka með hverju
ári. Þá verða og tekjurnar ærið
misjafnar, miklar hjá fáeinum, en
þeim mun minni hjá hinum. Þeir.
sem verða harðast úti, eiga þá um
tvo kosti að velja: að sækja um
læknishérað eða leita sér annarar
atvinnu. Nú er það gömul reynsla,
að læknar breyta manna sízt um
atvinnuveg, og myndu því flest-
allir taka fyrri kostinn. Það er því
engin hætta á því, að héruðin
gangi ekki út er til lengdar læt-
ur, en hitt er óvíst, að þeir, sem
báru lægri hlut í samkeppninni í
Reykjavík, veröi ákjósanlegir hér-
aðslæknar. Það er vandaminna að
vera læknir i stórum bæ, þar sem
vísa má sjúklingum til sérfræðinga
og leggja þá á sjúkrahús, heldur en
vera einn síns liðs og verða að
gera flest sjálfur.
En þótt það sé augljóst, að lækn-