Læknablaðið - 15.11.1943, Síða 15

LÆK NAB LAÐ I Ð
7.3
Læknisafstaða.
Eftir Árna Pjetursson.
Eins og öllum læknum mun vera
kunnugt, ber þaö ekki ósjaldan viS
í umræöum um þjóöfélagsmál, þar
sem læknir er viSstaddur, aS mál-
inu er skotiS til hans meS spurn-
ingunni: „HvaS segir læknirinn
um þetta “ Gæti ég trúaS, aS
mörgum lækninum sé svo fariS,
aS hann reyni aS vera varkár í
svörum, þegar þannig er spurt,
því vitanlega er ekki óskaS eftir
persónulegri skoSun mannsins á
málinu, heldur áliti hans sem lækn-
is, byggSu á þekkingu hans i lækn
isfræSi og á ríkjandi skoSun nú-
tima vísindamanna á málefninu.
Venjulega er vandalaust fyrir lækna
aS koma sér hjá þvi aS svara slík-
um spurningum, ef þeir eru ekki
viS því búnir eSa kæra sig ekki
um aS nokkuS sé eftir þeim haft.
ÖSru máli er aS gegna ef svars
eSa álits er óskaS af yfirboSurum
læknis, svo aS þaS má teljast
skyldustarf aS láta svariS í té; en
mjög skyldi vanda til slíkra um-
sagna.
Ekki er þá síSur þörf fullrar var-
kárni og athugunar á málavöxtum,
er læknir gengur fram fyrir
skjöldu og óbeSinn, en knúSur til
þess af einhverri þört', tekur aS
tala eSa rita um fræSileg efni
þannig, aS aSrir megi líta svo á.
aS hann tali eSa riti fyrir hönd
stéttar sinnar eSa starfsbræSra.
VarSar miklu aS þá séu mál vand-
lega igrunduS -og ummælum og til-
lögum í hóf stillt.
EitthvaS mun hafa l>oriS á því,
aS íslenzkir læknar sýndu ekki
nóga gætni viS samningu vott-
orSa og umsagna, er þeir gefa
sjúklingum sínum. Minnir mig aS
próf. N. Dungal hafi aS þessu fund
iS í grein í LæknablaSinu fyrir
nokkrum árum ; sömuleiSis hefi ég,
af sérstökum ástæSum, vakiS eft-
Hafa 4 þeirra lent í íárviSrinu
bjargast meS hnifsaSgerS svo aS
segja aS þvi er virtist á síSustu
stundu. Legpípubrestur í öllum og
fossandi blóSrás í kviSarhol. 3 af
þeim 4 hafa veriS i barnlausu
hjónabandi i 4—8 ár. Hér hafa
því ekki veriS 8—10 börn á palli,
þegar veSriS hefur skolliS á, eins
cg þegar fyrirliggjandi er fylgjan
og konunni blæSir út. Hinar 2
höfSu tub. abort. BlóSrás ekki eins
mikil.
AS afstaSinni hnífsaSgerS á
sjúkrahúsi, meS aSstoS góSra koll-
ega, góSri hjúkrun eftir á, hafa
þær allar náS sér furSu fljótt
nenra ein þeirra, sem hafSi noklt-
urn aSdraganda og tók um 5 vikur
aS ná fullum kröftum. 3 þessara
kvenna hafa síSar aliS börn, 1
ekki í 6 ár en svo stutt um liSiS
frá tveim þeim síSustu, aS ekki
verSur um þaS sagt.
Brýna tel ég nauSsyn á og er
])aS sjálfsagt gert, aS taka upp
sem fastan liS í hnífsaSgerSum
læknanema á kveniíkum brottnám
á eggjapípu, eigi síSur en brot:-
nám á botnlangatotu. sem algeng-
ast var áSur. Mætti þaS hjálpa
læknum til aS hefjast handa síSar
— ef kona kallar á þeirra hjálp
— í sárri neyS.
Vestmannaeyjar 14. nóv. 1943.
Ól. ó. Lárusson.