Læknablaðið - 01.06.1944, Blaðsíða 16

13«
LÆKNAB LAÐIÐ
Ekki gaf hann sig' þó við ritstörf-
uni opinberlega svo verulegu
næmi, en allt sem frá hans hendi
birtist sérlega lipurlega óg
skemmtilega framsett. Voru at-
hugasemdir hans í heilbri gðis-
skýrslum oft svo sláandi og
skemmtilega íramsettar að dag-
blöðin gátu ekki á sér setiö aö
endurprenta þær til bragöbætis
lesendum sínum. Lengstu greinar
hans voru um mænusóttarfaraldur
í héraðinu 1935 og birtist sem
kafli III. í heilbrigðisskýrslum
fvrir það ár, og grein um berkla-
varnir i Hlin.
Jón Árnason byrjaði nokkuð
])roskaður nám, og var fyrir bekkj-
ar- og skólasystkinum að þroska.
Neytti hann þeirra áhrifa er þetta
gaf honutn jafnan til þess er þetur
mátti fara, og vann sér þannig
trausta vináttu félaga sinna og
virðingu kennaranna. Sömu vin-
sældir hlaut hann meðal sam-
verkamanna sinna fyrr og síðar.
Hann var mikill vexti og sópaði
að honum í framgöngu. Svipmikill
og sviphreinn, góðmannlegur og
glettinn, hreinskilinn, hollráður og
traustur í hverri raun er hann
okkur skólasytskinum, starfs-
bræðrum og öðrum sem hlutu þá
gæfu að kynnast honum og hljóta
vináttu hans ógleymanlegur.
E. E.
Herfileg
Vilmundur Jónsson landlæknir
svarar i 7.—8. tbl. Læknablaðsins
grein minni i 5. tbl. í svari þessu
skiptir hann máli sínu í 7 töluliíSi,
auk upphafs og niðurlagsorða. Tel
ég mér skylt, málefnisins vegna og
lesenda blaðsins, að svara þessu
nokkrum orðum, lið fyrir lið.
í formálsorðunum segir V. J., að
eg muni telja mig „öðrum fremur
sérfróðan og dómbæran“ um það
efni, sem hér um ræðir. þ. e. blíðu-
sölu og kynferðismál, og skal ég
ekki neita því, að þetta er, skrum-
laust, skoðun mín, en þó að við-
hættum orðunum: hérlendra manna.
Brýnir hann það fyrir góðfúsum
lesanda, að ætla ekki að hann haldi
sér til jafns við mig um þessi fræði,
og tek ég þau orð eins og þau standa
þar letruð, og tel þau réttmæt. Þá
segist hann og munu gæta þess trú-
lega, að halda sér við hina „alþýð-
legu hlið málefnisins, en sneiða
afstaða.
hjá hinu, seni háfleygara er“. Þarna
gerði hann mér grikk, því að ég
hafði í grein minni heitið þvi, að
ræða málið eingöngu fræðilega. Er
það að vísu allhart, að geta ekki
fengið yfirmann stéttarinnar til að
ræða alvarlegt vandamál á fræðileg-
um grundvelli, fyrst að hann gerð-
ist til þess, að bera fram tillögur
í því við ríkisstjórnina, og skýra
það fyrir foringja úr setuliðinu.
Eii hvernig stcndur á trcgðu V. J.
til þess að taka mál þctta frá frœði-
lcgri lilið? Eg hefi ekki getað fund-
ið svar við þeirri spurningu, nema
ef væri það, sem hann segir í 2.
tölulið greinar sinnar: „Sjálfur má
ég með blygðun játa á mig mikið
sakleysi í þessum efnum.“ Enginn
hefir nokkru sinni, svo ég viti.bendl-
að þenna háttsetta embættismann
við ósiðsemi í kvennamálum og get-
ur því þessi yfirlýsing hans ekki
skoðazt sem persónuleg vörn gegn