Læknablaðið - 01.06.1944, Blaðsíða 21

LÆKNABLAÐIÐ
143
verður bezt svarað með hans eigin
orðum úr 5. tölulið bréfsins, þeim
næsta á undan liðnum um „læknis
afstöðuna“, sem hann segir mig
flaska á. Þar segir svo: „En sé
málið skoðað i heild ...o. s. frv.
og síðar í sama lið : „Eg hygg mikla
nauðsyn á að menn athugi málið
frá þessu almenna sjónarmiði, en
geri sér ekki of titt um hin einstöku
tilfelli. . . .“.
Eg tek ekki eitt orð aftur af því,
sem ég sagði í grein minni um
„læknisafstöðu“ V. Jónssonar, því
málið, sem um var rætt, var kyn-
ferðisvandamálið og blíðusalan og
til þeirra mála taka læknar ekki
læknisafstöðu og þau mál eru ekki
„í þeirra verkahring“, eins og hann
kemst að orði, ekki fremur en til
dæmis verkföll og launadeilur, sem
lemstur og' önnur slys geta hæglega
hlotizt af. VTið læknarnir höfum
tekið afstöðu til áverka og slysa,
en komi einhvern tíma um það boð
frá landlækni til okkar læknanna, að
við verðum að taka læknisafstöðu
til vinnudeilna eða annarra þjóð-
félagsmála, sem ekki eru í okkar
,.verkahring“, þá neita ég afdráttar-
laust að gera það og tek afleiðing-
um þeirrar neitunar.
6. V. J. virðist ennþá vera á-
nægður með tillögur sínar „til
verndar börnum og unglingum höf-
uðstaðarins“, en ætli honum fari
ekki brátt að leiðast einveran.
Undarleg er sú ástríða sumra
manna að reyna að koma einkamál-
um sinum og annarra inn í óskyld
mál. Hann segist ekki vita hvort
ég eigi „nokkur börn eða engin“.
Þessu held ég stranglega leyndu
fyrir honum. Það kemur ekki þessu
máli við.
Þegar V. J. hefir lýst Reykjavík
sem „setuliðs-Gómorru“ af öllu
afli imyndunar sinnar, segir hann:
,,.... Þá hefir trúnaðarlæknir bæj-
arins ekkert til málanna að leggja
annað en fræðilegar vangaveltur og
glamuryrði upp úr orðabókum og
lexicónum. . .. “ „Gengurðu í skrokk
á mér rétt eins og eigirðu", datt
mér í hug. Hafi þykknað í mér við
að lesa þessi orð V. J., þá gætir
þeirrar þykkju ekki fyrir réttlátri
reiði yfir því að maður, sem ekki
virðist geta komið auga á neina
kynferðilega hættu við að safna á
einn eða fáa staði hundruðum kyn-
þroska unglinga af sama kyni, skuli
dirfast að kalla verk lífs og lið-
inna heiðursmanna „fræðilegar
vangaveltur og glamuryrði“. Það
sem i grein minni var ekki frá eig-
in brjósti, var tekið upp úr ritum
svo ágætra visindamanna, að V J.
má áreiðanlega fara að herða sig,
ef hann vill nálgast þá.
7. V. J. segist fyrir löngu hafa
vakið athygli ríkisstjórnarinnar á
því, ,,að tryggja þyrfti framfærzlu
barna þeirra, er islenzkar konur
hafa alið og munu ala setuliðinu“.
Það er gott. Svo spyr hann: „En
hvernig er það með Reykjavíkur-
kaupstað — kemur honum þessi
hlið „atvinnugreinarinnar“ ekkert
við ?“ — Svar: V. J. hefir þá enn
ekki komizt til skilnings á því, að
Reykjavíkurbær er hluti af íslenzka
ríkinu, en mál sem þessi eru ævin-
lega milliríkjamál.
Niðurlagsorð. Þar segir V. J.
grein sína vera gagnrýni á grein
minni, og hefi ég nú svarað þeirri
gagnrýni, svo að hann verður nú
sennilega að fara að rýna á nýjan
leik. Heilræði mínu, er hann tekur
upp, er ég auðvitað samþykkur, því
að ég samdi það handa mér og
öðrum, og síðustu málsgrein hans er
ég líka samþykkur og vil leggja rika
áherzlu á það.
Þegar litið er yfir svargrein V.
J. dylst engum, að hana hefir reið-
ur maður skrifað. Þó hygg ég, að